Joba 38:1-18

Wtedy PAN odpowiedział Jobowi spośród wichru słowami: Któż to zaciemnia mój plan nierozumnymi słowami? Przepasz jak mężczyzna swe biodra! Będę cię pytał, a ty Mnie pouczysz. Gdzie byłeś, gdy posadawiałem ziemię? Powiedz, jeśli to wiesz i rozumiesz. Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy? Na czym osadzone są jej podstawy, albo kto położył jej kamień węgielny, gdy chórem śpiewały gwiazdy poranne, a aniołowie Boży wznosili radosne okrzyki? Kto osłonił morze przy jego narodzinach, gdy burząc się, wychodziło z łona, gdy obłok uczyniłem jego szatą, a ciężką chmurę becikiem, gdy wyznaczyłem mu moją granicę, gdy założyłem zawory oraz bramy i powiedziałem: Dotąd dojdziesz — i nie dalej! I tu zatrzymasz swoje dumne fale! Czy odkąd żyjesz, obudziłeś poranek? Czy zorzy wskazałeś jej miejsce, tak by objęła krańce ziemi, z której bezbożni zostaną strząśnięci? By ziemia nabrała kształtów jak glina pod pieczęcią, zaczęła mienić się jak odzienie, by w końcu bezbożnym odebrano światło i ich dumnie wzniesione ramiona utrącono? Czy dotarłeś aż do źródeł morza i przechadzałeś się po dnie morskiej toni? Czy otworzyły się przed tobą bramy śmierci i czy widziałeś bramy jej cienia? Czy poznałeś rozmiary ziemi? Powiedz, jeżeli wiesz to wszystko!