Joba 28:12-28

A mądrość — gdzie można ją znaleźć? I gdzie jest siedziba rozumu? O, jej ścieżek śmiertelnik już nie zna, nie da się jej znaleźć w krainie żyjących. Otchłań mówi: We mnie jej nie ma, morze wtóruje: U mnie też nie. Nie można jej dostać za szczere złoto ani na wadze odmierzyć za nią srebra. Nie da się odważyć za nią złota z Ofiru, szafiru ani drogocennego onyksu. Nie można jej porównać ze złotem ani szkłem, nie da się wymienić na złote naczynia. Korale? Kryształy? Nie warto wspominać — dla nabycia mądrości nie wystarczy pereł. Przewyższa swą wartością nawet topaz z Etiopii, jej równoważnikiem nie jest choćby najczystsze złoto! Mądrość zatem — skąd się ona bierze? I gdzie mieści się siedziba rozumu? Oczy żyjących jej nie wyśledzą i zakryta jest przed ptactwem niebios. Śmierć i kraina zniszczenia mówią: My na własne uszy słyszałyśmy tylko wieść o niej. Jedynie Bóg rozpoznaje jej ścieżki, tylko On zna jej siedzibę, ponieważ On widzi krańce ziemi i wie o wszystkim, co się dzieje pod niebem. Gdy określał wagę dla wiatru i wyznaczał miarę dla wód, gdy ustalał zasady dla deszczu i błyskawicom wytyczał szlak, wtedy zgłębił ją i przemyślał, ustalił i wypróbował — i powiedział człowiekowi tak: Mądrość to bojaźń Pana; rozum to unikanie zła.