Joba 20:4-11

Czy wiesz o tym, że od zawsze, od zamieszkania człowieka na ziemi, triumf bezbożnych trwał krótko, a radość niegodziwych tylko chwilę? Choćby wyniosłość takiego dosięgała niebios, a jego głowa dotykała obłoków, ginął na zawsze tak jak to, co wydalał, a ci, którzy go widywali, pytali: Gdzie się podział? Ulatywał jak sen, był nie do znalezienia, znikał jak nocne widziadło. Oglądano go — i nagle przestano, bo zniknął ze swojego sąsiedztwa. Jego dzieci musiały czynić zadość oszukanym, a jego potomstwo zwracać zagrabione bogactwo. Pomimo że sam czuł się młodo, musiał rześki położyć się w prochu.