Jeremiasza 31:1-9

W tym właśnie czasie — oświadcza PAN — będę Bogiem wszystkich plemion Izraela, a one będą moim ludem. Tak mówi PAN: Znalazł przychylność na pustyni Izrael, naród tych, którzy uszli przed mieczem, gdy zmierzał tam, gdzie miał mu być dany odpoczynek. PAN ukazał mu się z oddali, mówiąc: Pokochałem cię wieczną miłością, dlatego tak długo okazywałem ci łaskę. Jeszcze cię odbuduję! Będziesz odbudowana, panno izraelska! Jeszcze przystroisz się w swoje bębenki i ruszysz w korowodzie ludzi pełnych radości! Jeszcze będziecie sadzić winnice na wzgórzach Samarii! Winogrodnicy je zasadzą i będą z nich korzystać! Nadchodzi bowiem dzień, gdy strażnicy wezwą z gór Efraima: Wstańcie! Idźmy na Syjon, do PANA, naszego Boga! Gdyż tak mówi PAN: Zaśpiewajcie Jakubowi radośnie! Wykrzykujcie głowie narodów! Głoście, wysławiajcie i proście: Wybaw, PANIE, swój lud, resztę Izraela! Oto Ja sprowadzę ich z ziem na północy, zgromadzę ich z krańców świata. Wśród nich będą ślepi i chromi, brzemienne i mające rodzić — powrócą oni wielką gromadą! Przyjdą z płaczem, przybędą w błaganiach, a Ja ich poprowadzę do strumieni wody drogą prostą — nie potkną się na niej, gdyż jestem ojcem Izraela, a Efraim jest mym pierworodnym.