Izajasza 42

42
Izajasza 42
Pieśń o Słudze PANA
Pieśń pierwsza
1Oto mój sługa, którego popieram,
mój wybrany, rozkosz mojej duszy.
Złożyłem na Nim mego Ducha,
On nada narodom prawo.#42:1 Lub: On ogłosi narodom wyrok.
2Nie będzie krzyczał,
nie będzie się unosił,
nie wydostanie się na ulice
Jego głos.
3Trzciny nadłamanej nie dołamie,
knota gasnącego nie dogasi,
w imię prawdy nada prawo.#42:3 Lub: wiernie będzie głosił prawo (lub: sąd).
4Nie ustanie, nie ulegnie załamaniu,
dopóki nie utrwali prawa na ziemi#42:4 Lub: dopóki nie potwierdzi wyroku na ziemi.
Jego nauki wyczekują wyspy.#42:4 Lub: wybrzeża (również zamorskie).
5Tak mówi Bóg, PAN,
który stworzył niebo
i rozpostarł je,
rozciągnął ziemię, sprawił, że rodzi plony,
żyjącym na niej ludziom daje tchnienie
i ducha tym, którzy po niej chodzą.
6Ja, PAN, powołałem Cię
w sprawiedliwości,
ująłem Cię za rękę,
strzegę Cię i czynię
pośrednikiem przymierza z ludem
i światłem dla narodów,
7abyś niewidzącym pootwierał oczy,
wyprowadził więźniów z zamknięcia
i przywrócił wolność siedzącym
w ciemności.
8Ja, PAN, takie jest moje imię,
swej chwały nie przekażę nikomu,
mojej czci nie oddam bożyszczom!
9Oto nadeszło to, co zapowiadałem
wcześniej,
a teraz znów Ja ogłaszam nowe —
zanim wykiełkuje,
dam wam o tym słyszeć.
Pieśń chwały i nadziei
10Śpiewajcie PANU pieśń nową,
psalm ku Jego czci — z krańców ziemi,
wy, płynący morzem,
i to, co w morzu mieszka,
wyspy#42:10 Lub: wybrzeża (również zamorskie). oraz wy, ich mieszkańcy!
11Niech zaśpiewa pustynia
i jej miasta,
osady wędrowców Kedaru!
Niech wykrzykną mieszkańcy
gór skalnych,#42:11 Lub: Seli.
niech głośno wołają ze szczytów!
12Niech oddadzą chwałę PANU
i uczczą Go na wyspach!
13 PAN wyrusza jak bohater,
niczym waleczny rycerz
budzi zapał do walki.
Rzuca zew! — Tak! Grzmi potężnie!
Wyraźna jest Jego przewaga
nad przeciwnikami!
Zapowiedź nowych dzieł
14Milczałem od wieków.
Byłem cicho. Powstrzymywałem się.
Teraz jednak zacznę jęczeć jak rodząca,
zacznę stękać,
będę wzdychać!
15Spustoszę góry i pagórki,
wysuszę wszelką ich zieleń,
zamienię rzeki w mierzeje,#42:15 mierzeje, hbr. אִיִּים (’ijjijm), wg BHS: suche [jary], hbr. לְצִיּוֹת, lub: w posuchę, hbr. תַּלְאֻבִים.
mokradła w spieczoną ziemię —
16i poprowadzę niewidomych
drogą, której nie znali,
sprawię, że pójdą nieznanymi sobie
szlakami,
ciemne miejsca#42:16 Za 1QIsaᵃ; ciemne miejsceMT. rozjaśnię
przed nimi,
a wyboje zamienię w równinę —
tego właśnie dokonam,
od tego nie odstąpię!
17Natomiast odwrócą się tyłem
i okryją się wstydem
ci, którzy ufają bóstwom,
ci, którzy mówią do odlewów:
Wy jesteście naszymi bogami!
Upomnienie nieposłusznego ludu
18Słuchajcie, wy głusi!
Wy ślepi, przejrzyjcie, zobaczcie!
19Kto jest ślepy, jeśli nie mój sługa?
Kto jest głuchy tak, jak mój posłaniec?
Kto jest tak ślepy, jak mój
sprzymierzeniec,
ślepy jak sługa PANA?
20Wiele widział, lecz na to nie zważał,
mimo otwartych uszu, nie słuchał.
21Tymczasem PAN zapragnął
w swojej sprawiedliwości
uczynić swe Prawo wielkim
oraz sławnym.
22Lecz ten lud to lud złupiony
i ograbiony,
wszyscy spętani w lochach,
pozamykani w więzieniach,
wystawieni na łup — nikt ich
nie uratuje,
na ograbienie — i nikt nie powie: Oddaj!
23Kto między wami tego słucha?
Kto na to zważa — na przyszłość?
24Kto wydał Jakuba grabieżcom,
a Izraela łupieżcom?
Czy nie PAN? To przeciw Niemu
zgrzeszyliśmy.
Nie chcieli chodzić Jego drogami
i nie byli posłuszni Jego Prawu!
25Dlatego wylał na nich żar
swojego gniewu
i dał im odczuć okrucieństwo wojny.
Wokół Jakuba rozgorzała wojna,
lecz on nie pojął dlaczego;
ogień pożerał go zewsząd, lecz nie brał
sobie tego do serca.

Obecnie wybrane:

Izajasza 42: SNP

Podkreślenie

Udostępnij

Kopiuj

None

Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj

YouVersion używa plików cookie, aby spersonalizować twoje doświadczenia. Korzystając z naszej strony, wyrażasz zgodę na używanie przez nas plików cookie zgodnie z naszą Polityką prywatności