Ezechiela 45:1-17

A gdy losem rozdzielicie ziemię na własność dziedziczną, wydzielicie też w niej, jako szczególny dar dla PANA, obszar święty. Będzie on mierzył dwadzieścia pięć tysięcy łokci z zachodu na wschód i dwadzieścia tysięcy łokci z północy na południe. Obszar ten będzie święty w obrębie swych granic. Z niego na świątynię przeznaczycie kwadratową działkę o wymiarach pięćset na pięćset łokci, otoczoną pasem wolnej przestrzeni o szerokości pięćdziesięciu łokci. Z tego obszaru również wydzielisz pas mierzący dwadzieścia pięć tysięcy łokci z zachodu na wschód i dziesięć tysięcy łokci z północy na południe. W obrębie tego pasa stanie świątynia z jej miejscem najświętszym. Ten święty obszar ziemi przeznaczony też będzie dla kapłanów pełniących służbę w świątyni, przystępujących, aby służyć PANU. Prócz tego więc, że będzie tam miejsce na świątynię, będzie to również obszar przeznaczony do zamieszkania przez kapłanów. Na północ od tego obszaru, na całej jego długości, rozciągać się będzie pas przeznaczony dla Lewitów. Będzie on miał szerokość dziesięciu tysięcy łokci i będzie własnością Lewitów pełniących służbę w świątyni. Tam pobudują swoje miasta do zamieszkania. Własnością przydzieloną miastu będzie pas ciągnący się przez pięć tysięcy łokci na południe od świętego obszaru, przylegający do niego na całej swej długości. Będzie on należał do całego domu Izraela. Dla panującego natomiast przeznaczycie ziemię położoną zarówno po stronie zachodniej, jak i po stronie wschodniej świętego obszaru oraz pasa należącego do miasta. Będzie on z obu stron graniczył z tymi obszarami, a swą długością z północy na południe będzie odpowiadał długości jednego z działów od granicy zachodniej do wschodniej. Będzie to ziemia panującego, jego własność w Izraelu, aby moi panujący nie uciskali już mojego ludu, lecz pozostawili domowi Izraela ziemię stosownie do jego plemion. Tak mówi Wszechmocny PAN: Dość tego, panujący Izraela! Koniec z przemocą i uciskiem! Dbajcie o prawo i sprawiedliwość. Przestańcie wywłaszczać mój lud — oświadcza Wszechmocny PAN. — Używajcie rzetelnych odważników, rzetelnej efy i rzetelnego batu! Niech efa i bat będą jednej miary. Bat niech będzie dziesiątą częścią chomera i efa niech będzie dziesiątą częścią chomera, i niech chomer będzie wyznacznikiem miary. Sykl niech ma dwadzieścia ger; niech dwadzieścia sykli, dwadzieścia pięć sykli i piętnaście sykli będzie dla was jedną miną. Co do szczególnych darów, ich wysokość ma być następująca: z chomera pszenicy jedna szósta część efy. Z chomera jęczmienia również jedna szósta część efy. Co do oliwy mierzonej w batach — jedna dziesiąta batu z koru, a od dziesięciu batów — chomer; gdyż dziesięć batów to chomer. Co do owiec, jedna owca na dwieście, karmiona na żyznych pastwiskach Izraela, na ofiarę z pokarmów, ofiarę całopalną i na ofiary pojednania, dla przebłagania za was — oświadcza Wszechmocny PAN. Do szczególnych darów na rzecz panującego będzie zobowiązany cały lud Izraela. Na panującym z kolei będzie spoczywała troska o ofiary całopalne, ofiary z pokarmów i ofiary z płynów. Będą one składane w dni świąteczne, w nowie i szabaty — i we wszystkie święta domu Izraela. Panujący ma dbać o ofiary zagrzeszne, ofiary z pokarmów, ofiary całopalne i ofiary pojednania — dla przebłagania za dom Izraela.