Wyjścia 12
12
Wyjścia 12
Pascha
1Wówczas PAN skierował do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej te słowa: 2Ten miesiąc będzie dla was głównym wśród#12:2 Lub: początkiem miesięcy. miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. 3Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela:#12:3 PS dodaje: synów Izraela; pod. G.
W dziesiątym dniu tego miesiąca weźmie sobie każdy, stosownie do swej przynależności rodowej, jednego baranka na rodzinę. 4Jeśli jakaś rodzina będzie za mała, żeby spożyć całego baranka, to niech połączy się z najbliższą rodziną z sąsiedztwa, kierując się tym, ile kto w stanie jest zjeść.
5Wasz baranek ma być bez skazy. Powinien być jednorocznym samcem. Wybierzecie go spośród baranków lub spośród koziołków. 6Będziecie go strzec do czternastego dnia tego miesiąca, a w tym dniu, wieczorem, w całym zgromadzeniu Izraela, baranek każdej rodziny zostanie zabity.
7Jego krwią pomaże się następnie oba odrzwia i nadproże w domach, w których będzie on spożywany. 8Jego mięso trzeba spożyć tej nocy. Należy je upiec na ogniu. Razem z mięsem należy spożywać przaśniki wraz z gorzkimi ziołami. 9Nie wolno jeść mięsa na surowo ani ugotowanego w wodzie. Powinno być upieczone na ogniu, w całości: wraz z głową, odnóżami i tułowiem. 10Nic z mięsa nie można pozostawić do rana. Cokolwiek pozostanie niezjedzone, należy to spalić w ogniu.
11Baranka będziecie spożywać gotowi do wyjścia: szaty upięte na biodrach, sandały na nogach i laska w waszym ręku. Macie jeść w pośpiechu, bo to ofiara Paschy — dla PANA. 12Tej nocy bowiem przejdę przez ziemię egipską i uderzę wszystko, co jest pierworodne, od człowieka po bydło. Dokonam też sądu nad wszystkimi bóstwami Egiptu — Ja, PAN. 13A ta krew będzie znakiem na domach, w których będziecie przebywać. Gdy zobaczę tę krew, ominę was i nie dotknie was ta niszczycielska plaga,#12:13 Lub: cios. którą uderzę ziemię egipską.
14Ten dzień uczynicie pamiątką.#12:14 Lub: rocznicą. Będziecie go obchodzić jako święto na cześć PANA, z pokolenia w pokolenie, jako ustanowienie wieczne.
15Przez siedem dni będziecie jeść przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie zakwas z waszych domów. Każdy bowiem, kto by między pierwszym a siódmym dniem święta spożywał to, co zakwaszone, zostanie usunięty z Izraela. 16W pierwszym i siódmym dniu zwołacie święte zgromadzenie. W tych dniach nie wolno wykonywać żadnej pracy, za wyjątkiem tej, która wiąże się z przygotowaniem koniecznych posiłków.
17Przestrzegajcie tego Święta Przaśników,#12:17 Zachowujcie to przykazaniePS G. gdyż w tym właśnie dniu wyprowadziłem wasze zastępy z Egiptu. Świętujcie ten dzień po wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne.
18W pierwszym miesiącu, w czternastym dniu tego miesiąca, wieczorem, będziecie jedli przaśniki. Podobnie będzie aż do dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca, do wieczora. 19Przez siedem dni nie będzie zakwasu w waszych domach, bo każdy, kto by jadł to, co zakwaszone, zostanie usunięty ze zgromadzenia Izraela, zarówno cudzoziemiec, jak i tubylec. 20Nie będziecie jedli nic zakwaszonego. We wszystkich waszych siedzibach będziecie jedli przaśniki.
21Następnie Mojżesz zwołał wszystkich starszych Izraela: Wybierzcie sobie owcę na rodzinę — polecił — i zabijcie ją jako Paschę. 22Weźcie też wiązkę hizopu, zanurzcie ją we krwi zebranej w naczyniu#12:22 przy proguG. i pomażcie tą krwią nadproże oraz oba odrzwia. Potem niech nikt nie opuszcza swego domu aż do rana. 23Gdy PAN będzie przechodził, aby uderzyć plagą Egipt, a zobaczy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, to PAN ominie te drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do wnętrza domu, aby tam zadał cios. 24Przestrzegajcie tego zatem jako ustawy dla was i dla waszych dzieci — na wieki.
25Przestrzegajcie też tego obrzędu po swoim wejściu do ziemi, którą da wam PAN zgodnie ze swą obietnicą. 26Gdy wówczas zapytają was dzieci: Co oznacza ten obrzęd? — 27odpowiecie: Składamy ofiarę paschalną dla PANA. Wspominamy w ten sposób, jak w Egipcie omijał On domy synów Izraela, kiedy to Egipt dotykał plagą, a nasze domy chronił. Po tych słowach lud złożył głęboki pokłon.
28Następnie Izraelici rozeszli się i uczynili dokładnie to, co PAN nakazał Mojżeszowi i Aaronowi.
Śmierć pierworodnych
29Z nastaniem północy PAN uderzył wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej, od pierworodnego syna faraona i następcy tronu po pierworodnego syna więźnia zamkniętego w lochu. Uderzył też wszystkie pierworodne bydła.
30Faraon zerwał się w nocy — on, jego dworzanie, wszyscy mieszkańcy kraju — i w Egipcie rozległ się przerażający krzyk! Nie było domu, w którym ktoś by nie umarł.
Wyjście
31Jeszcze tej nocy faraon wezwał Mojżesza i Aarona: Wstawajcie! — wykrzyknął. — Wychodźcie spośród mego ludu! Wychodźcie wy i synowie Izraela! Idźcie, służcie PANU, jak tego chcieliście. 32Zabierzcie też, jak chcieliście, wasze owce i bydło! Idźcie! Lecz pobłogosławcie też mnie.
33W tym czasie Egipcjanie przynaglali lud do wyjścia! Wychodźcie stąd — wołali — bo jeszcze wszyscy pomrzemy!
34Wtedy ludzie włożyli na ramiona swe niezakwaszone ciasto w dzieżach owiniętych w szaty i poszli. 35Izraelici posłuchali też Mojżesza i wyprosili u Egipcjan przedmioty ze srebra i złota oraz szaty. 36Ponieważ PAN nastawił Egipcjan życzliwie do nich, spełnili oni ich prośbę, a ci złupili Egipt.
Pierwsze kroki na wolności
37Izrael wyruszył. Szli z Ramses do Sukkot w liczbie około sześciuset tysięcy#12:37 Lub: oddziałów. pieszych mężczyzn, z wyłączeniem dzieci.#12:37 Lub: nie licząc ich rodzin. 38Szło z nimi również mnóstwo mieszanej ludności, owce oraz bydło — dobytek bardzo wielki.
39Z ciasta, które wynieśli z Egiptu, napiekli przaśnych placków, ponieważ ciasto nie zdążyłoby się zakwasić. Egipcjanie ich wypędzali, a oni nie mogli czekać, nie przygotowali sobie nawet jedzenia na drogę.
40Pobyt Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat. 41Po upływie tych czterystu trzydziestu lat, dokładnie tego samego dnia, wyszły z ziemi egipskiej wszystkie zastępy PANA. 42Była to noc czuwania. Czuwał w niej PAN, by wyprowadzić swe zastępy z Egiptu. Ta noc ma też być — na cześć PANA — nocą czuwania dla wszystkich synów Izraela po wszystkie ich pokolenia.
Postanowienia dotyczące Paschy
43 PAN powiedział też do Mojżesza i Aarona: Oto ustawa dotycząca Paschy: Nie będzie z niej spożywał żaden cudzoziemiec. 44Może ją natomiast spożywać każdy niewolnik, mężczyzna nabyty za pieniądze, jeśli zostanie najpierw obrzezany. 45Nie może z niej jednak spożywać ani człowiek zamieszkały tymczasowo, ani najemnik. 46Pascha ma być spożyta w domu, w którym ją przygotowano. Ani kawałka mięsa baranka nie można stamtąd wynosić. Również jego kość nie zostanie złamana. 47Będzie tego przestrzegać całe zgromadzenie Izraela. 48A jeśli zagości u ciebie cudzoziemiec i będzie chciał obchodzić Paschę na cześć PANA, to najpierw obrzezaj u niego każdego mężczyznę i wtedy możesz mu pozwolić na jej obchodzenie — możesz go potraktować na równi z tubylcem. Paschy nie może spożywać człowiek nieobrzezany. 49W tym przypadku zarówno tubylca, jak i goszczącego wśród was cudzoziemca dotyczyć będzie to samo prawo.
50Wszyscy synowie Izraela postąpili dokładnie tak, jak PAN przykazał Mojżeszowi i Aaronowi. 51I właśnie w tym dniu, zastęp za zastępem, PAN wyprowadził synów Izraela z Egiptu.
Obecnie wybrane:
Wyjścia 12: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej