2 Królewska 24:6-17

Gdy Jehojakim spoczął ze swoimi ojcami, władzę po nim objął jego syn Jehojachin. Król Egiptu nie ruszał się już więcej poza granice swojego kraju, ponieważ król Babilonu zajął wszystko, co wcześniej należało do króla Egiptu. Jego władza rozciągała się od Potoku Egipskiego aż po rzekę Eufrat. Jehojachin miał osiemnaście lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie trzy miesiące. Jego matka miała na imię Nechuszta i była córką Elnatana z Jerozolimy. Czynił on to, co złe w oczach PANA, dokładnie tak, jak jego ojciec. W tym czasie ściągnęli pod Jerozolimę podwładni króla Babilonu Nebukadnesara i miasto zostało oblężone. A gdy podczas oblężenia pod miasto przybył Nebukadnesar, król Babilonu, król Judy Jehojachin wyszedł do niego wraz ze swoją matką, dworem, książętami i urzędnikami. Król Babilonu pojmał go wówczas. Było to w ósmym roku jego panowania. Wywiózł wtedy z miasta wszystkie skarby świątyni PANA i skarby pałacu królewskiego i potłukł wszystkie złote sprzęty, które król Izraela Salomon przygotował dla świątyni PANA. Stało się tak zgodnie z zapowiedzią PANA. Nebukadnesar uprowadził ponadto całą Jerozolimę, wszystkich książąt, wszystkich dzielniejszych wojowników w liczbie dziesięciu tysięcy jeńców, wszystkich rzemieślników i ślusarzy — i nie pozostał nikt prócz biedniejszych mieszkańców kraju. Król Babilonu uprowadził zatem z Jerozolimy do Babilonu jako jeńców: Jehojachina, jego matkę, żony, urzędników i przywódców ludu. Uprowadził także wszystkich ludzi bogatszych w liczbie siedmiu tysięcy, rzemieślników i ślusarzy w liczbie tysiąca i wszystkich wojowników z doświadczeniem w walce. Tych, jako wygnańców, sprowadził król Babilonu do siebie. Zamiast Jehojachina Nebukadnesar ustanowił królem jego stryja Mataniasza, zmieniając mu przy tym imię na Sedekiasz.