1 Kronik 9:1-34

Tak cały Izrael został spisany w rodowodach odnotowanych w zwoju Królów Izraela. Judejczycy zaś zostali uprowadzeni do Babilonu z powodu swojej niewierności. Pierwszymi osiedleńcami, którzy po powrocie na nowo objęli swoją własność, swoje miasta, byli Izraelici, kapłani, Lewici oraz słudzy świątynni. A w Jerozolimie zamieszkali następujący spośród potomków Judy, Beniamina, Efraima i Manassesa: Utaj, syn Amichuda, syna Omriego, syna Imriego, syna Baniego, z synów Peresa, syna Judy. Spośród Szilonitów: Asajasz, pierworodny, i jego synowie. Spośród potomków Zeracha: Jeuel — i sześciuset dziewięćdziesięciu ich braci. Spośród potomków Beniamina: Sallu, syn Meszulama, syna Hodawiasza, syna Hasenui; Jibnejasz, syn Jerochama; Ela, syn Uziego, syna Mikriego, i Meszulam, syn Szefatiasza, syna Reuela, syna Jibniasza. Ich braci według ich rodowodów było dziewięciuset pięćdziesięciu sześciu — wszyscy oni byli naczelnikami rodów swoich ojców. Z kapłanów: Jedajasz, Jehojarib, Jakin, Azariasz, syn Chilkiasza, syna Meszulama, syna Sadoka, syna Merajota, syna Achituba, zwierzchnik świątyni Bożej; Adajasz, syn Jerochama, syna Paszchura, syna Malkiasza, i Maasaj, syn Adiela, syna Jachzery, syna Meszulama, syna Meszilemita, syna Imera. Ich braci, naczelników rodów ich ojców, było tysiąc siedmiuset sześćdziesięciu, ludzi obeznanych z pracą związaną ze służbą w świątyni Bożej. Z Lewitów: Szemajasz, syn Chaszuba, syna Azrikama, syna Chaszabiasza spośród synów Merariego; Bakbakar, Cheresz, Galal, Mataniasz, syn Miki, syna Zikriego, syna Asafa; Obadiasz, syn Szemajasza, syna Galala, syna Jedutuna, i Berechiasz, syn Asy, syna Elkany, mieszkający w osiedlach Netofatczyków. Odźwierni: Szalum, Akub, Talmon i Achiman oraz ich bracia — Szalum był ich naczelnikiem — i dotąd [służy] we wschodniej Bramie Królewskiej. Oni byli odźwiernymi w oddziałach potomków Lewiego. A Szalum, syn Korego, syna Ebiasafa, syna Koracha, i jego bracia z rodu jego ojca, Korachici, odpowiadali za służbę stróżów progów namiotu, podobnie jak ich ojcowie stali nad obozem PANA jako strzegący wejścia. Pinechas, syn Eleazara, był wówczas ich przełożonym — niech przebywa przed obliczem PANA! Zechariasz, syn Meszelemiasza, był odźwiernym u wejścia do namiotu spotkania. Wszystkich wybranych na odźwiernych przy progach było dwustu dwunastu. Byli oni wpisani do rodowodów w swoich osiedlach, a ustanowił ich Dawid i Samuel, jasnowidz, z powodu ich wierności. Oni więc i ich synowie byli odpowiedzialni za bramy domu PANA, w domu namiotu spotkania. Odźwiernymi byli z czterech stron: od wschodu, od zachodu, od północy i od południa. Ich bracia, mieszkający w swoich osiedlach, mieli przychodzić na siedem dni, w swoim czasie, by pełnić służbę z nimi, ci czterej główni odźwierni bowiem pozostawali na stanowisku zawsze — byli oni Lewitami odpowiedzialnymi za komnaty i skarbce domu Bożego. Przy domu Bożym nawet nocowali, gdyż na nich spoczywała odpowiedzialność i oni każdego poranka mieli dozór nad kluczem. Niektórym zaś z nich powierzono opiekę nad przyborami do służby. Ich zadaniem było przynosić je i odnosić w odpowiedniej ilości. Niektórzy z nich byli wyznaczeni nad sprzętami i nad wszystkimi świętymi naczyniami, ponadto nad odpowiedniej jakości mąką, winem, oliwą, kadzidłem i wonnościami. A niektórzy z synów kapłanów przygotowywali wonne mieszaniny. Matitiasz, spośród Lewitów, pierworodny Szaluma Korachity, sprawował nadzór nad przygotowywaniem pieczywa używanego w służbie świątynnej. Niektórzy spośród Kehatytów, spośród ich braci, odpowiadali za rozkładanie w rzędach co szabat chleba obecności. A ci, którzy śpiewali, naczelnicy rodów u Lewitów, pozostawali w komnatach wolni od innych zobowiązań, ponieważ pełnili swoje obowiązki za dnia oraz nocą. Wszyscy wymienieni byli naczelnikami rodów u Lewitów, naczelnikami według rodowodów — i ci mieszkali w Jerozolimie.