1 Kronik 16:1-36

Sprowadzono zatem skrzynię Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, który Dawid dla niej rozpiął. Złożono też przed obliczem Boga ofiary całopalne i ofiary pokoju. Gdy Dawid skończył składanie ofiar całopalnych i ofiar pokoju, pobłogosławił lud w imieniu PANA i obdzielił każdego Izraelitę, mężczyznę i kobietę, bochenkiem chleba, bułką z daktylami oraz plackiem z rodzynek. Ustawił też przed skrzynią PANA służbę złożoną z Lewitów, aby wspominali i wielbili PANA, Boga Izraela, oraz dziękowali Mu. Asaf był ich naczelnikiem, a jego zastępcą Zachariasz, następnie Jejel, Szemiramot, Jechiel, Matitiasz, Eliab, Benajasz, Obed-Edom i Jejel z instrumentami — lutniami i cytrami. Asaf miał grać na cymbałach. Zadaniem zaś kapłanów, Benajasza i Jachazjela, było stale grać na trąbach przed skrzynią Przymierza z Bogiem. Tego dnia, po raz pierwszy w taki sposób, Dawid polecił wielbić PANA za pośrednictwem Asafa i jego braci: Wysławiajcie PANA, wzywajcie Jego imienia! Ogłaszajcie wśród ludów Jego dzieła! Śpiewajcie Mu i grajcie, rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda! Szczyćcie się Jego świętym imieniem, niech ci, którzy szukają PANA, cieszą się z całego serca! Szukajcie PANA i Jego mocy, szukajcie Jego bliskości nieprzerwanie! Wspominajcie cuda, których dokonał, Jego znaki i Jego rozstrzygnięcia. Potomkowie Jego sługi Izraela, synowie Jakuba, Jego wybrani, On jest PANEM, naszym Bogiem, Jego rozstrzygnięć jest pełna cała ziemia! Wspominajcie wciąż Jego przymierze — Jego Słowo dla tysiąca pokoleń — przymierze, które zawarł On z Abrahamem, Jego przysięgę, złożoną Izaakowi. On uczynił z niej ustawę dla Jakuba, wieczne przymierze dla całego Izraela: Tobie dam — obiecał — Kanaan, obszar waszego dziedzictwa. Kiedy byli w niej jeszcze skromni liczbą, niewielką garstką przybyszów, w drodze od narodu do narodu, od królestwa do następnego ludu, nie pozwalał ich krzywdzić nikomu. Z ich powodu karał nawet królów: Nie tykajcie moich pomazańców! Nie czyńcie szkody moim prorokom! Śpiewaj PANU, cała ziemio! Z dnia na dzień głoście Jego zwycięstwo! Ogłaszajcie narodom Jego chwałę, a ludom — wszystkim — Jego cuda! Tak! PAN jest wielki, potężnie wywyższony! Budzi lęk większy od wszystkich innych bogów. Bo bogowie innych ludów są marnością, za to PAN sam stworzył niebiosa! Przed Nim dostojeństwo i chwała, moc oraz radość wszędzie tam, gdzie On! Przyznajcie PANU, rodziny ludów, przyznajcie, że On ma chwałę i moc! Przyznajcie, że Jego imię jest chwalebne, przyjdźcie z ofiarą i stawcie się przed Nim, w odświętnych szatach pokłońcie się PANU! Zadrżyj przed Nim, cała ziemio! On tak umocnił świat, że się nie chwieje! Niech cieszy się niebo i ziemia, niech głoszą wśród narodów: PAN jest królem! Niech zagrzmi morze i to, co je wypełnia, radośnie woła pole oraz to, co na nim! Na wiwat niech zakrzyknie przed PANEM las i drzewa, bo nadchodzi sądzić ziemię. Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, ponieważ Jego łaska jest wieczna! Mówcie też: Wybaw nas, Boże naszego zbawienia, zbierz nas i wyrwij spośród narodów, byśmy wielbili Twoje święte imię i chlubili się pieśnią na Twą chwałę! Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, od wieków — i na wieki! Cały lud powiedział na to: Amen — i wielbił PANA.