انجیل لوقا 10
10
هفتاد نفره ماموریت
1چَوه پَش، خداوند عَلوده هفتاد نَفرَش تعیین بِکه و اَوِش دو به دو اِشتن پرانتر بخرسانسنده علوده شهرهان که رایِش به وا بیشی. 2اَوانَش باتِه: «محصول فراوانه، امّا کارگر کم. پس، محصوله صاحِبک آخازا تا شاما را کارگرانی اَ محصوله دورنییَنِه را بخرسانه. 3بِشا! از شاما وَرَلیان شُوار وَرگان دِلَه خِرسانِم. 4پوله کیسه یا کوله‌بار یا پاقاب اِشتن نه اَمَگیرا، و شاما وقته راک، سلام و احوال پرسی کردننه هَدر آمَدیا. 5هر کییَه ای که دِلَه دِشا اول باجا: ”سلام بر اِم کییه.“ 6اَگم اَ کییَک کسی اهل صلح و سلام بیبی، شاما سلامه قبول کره؛ وگرنه، اَ سلام شاما را آگَرده. 7اَ کییک بِندرا و هَر چه شاما شان آدا، بِخَرا و آخرا، چون کارگَر اِشتن مُزده مُستحقه. کییَه به کییَه مَگردا. 8وختی شهری دِله دِشا و شاما قبول کَرِندِه، هر چی شاما پرانکشان بِنا بِخرا. 9اَگاره مریضان شفا آدَیا و باجا: ”خدا پادشاهی شاما نزدیک آبییَه.“ 10امّا وختی شهری دِله دِشا و اَگا شاما قبول نِکَرنِده اَ شهره کوچهان را بِشا و باجا: 11”آما حتی شاما شهره خاکه که چاما لنگانک آچکِسَه، نی تکان دیام. امّا بِزانا که خدا پادشاهی نزدیکه.“ 12یقین نَه بِزانا که داوَرییَه روجِک، مجازاته تحمل سُدوم را اَ گناه کاره مردمه شهره را آسان تر بی تا اَ شهران مردمه را.
13«ای شهره خورَزین اَهالی! و ای شهره بِیت‌صِیْدا اهالی وای بر شاما! چون اَگم مُعجِزاتی که شاما را اَنجام بییَه شهر صور و صیدونک انجام بییَه به، اَگاره مردم چِمه پرانتر خاکستر سر نشتندِه و پلاس دِکردنِنه توبشان کرده. 14اَمّا داوریه روجک، مجازات تحمل، شهر صور و صیدون مردمه را راحت تر بی تا شاما را. 15و امّا ای شهر کفَرناحوم، رایِره اییَنده بیشی کفا که اِشته سر آسمانه را آرسه؟ هرگِز را نیبی، بلکم جَهندمک سرنگون بی.
16«هر کی شاما لاوَه گوش آدَیه، چِمن لاوش گوش آدییَه، و هر کی شاما رد کره، مَنِش رد آکردِم، امّا هر کی من رد بکره، چِمن خرسانارش رَد آکرده.»
17اَ هفتاد نفر شادی نه آگردسنده و باتشانه: «ای آقا، حتی دیوِه نی اِشته نامه آوردنِنَه آماک اِطاعت کرنده.» 18عیسی اَوانش باته: «شیطانِمَه بیندا که برق شوار آسمانِنَه جیگیسا. 19اِسا از شاما قدرت آدَیم که ماران و دُمَه چَچوان و تمان دشمنِه قدرته پایمال بِکَرا، و هیچ چی شاما آسیب نِزَنه. 20امّا اِمه واسنه که ارواح پلید شاماک اطاعت کرنده شاد مبا، بَلکم شاما شادی اِمه را بیبی که شاما نام آسمانک نویشته بیه.»
عیسی شادی
21هَ لحظه، خدا مقدس روح بَرکه شادی ای عیسیش آدا و عیسی باته: «ای په، ای آسمان و زمین خداوند، تِه ستایش کَرِم که اِم حقایقه دانا آدَمان و عقلمند آدمانکر نوین آکرده و خوردییان را آشکار آکرده. ها، ای چِمن په، اِشته گَوسه اِم به. 22چِمن آسمانیه په همه چیش من درسمارده. فقط آسمانییَه په زانه که زا کییِه، و فقط زا زانه که آسمانییَه په کییِه، و اَوانی که زا انتخاب کره په آزاننده، زاننده په کییِه.»
23عیسی اِشتن شاگردان دییَشت و نوینَکی، اَواننَه باتشه: «خَسه ببا چشمانی که اَ چِه شاما ویندرا، اَوه نی ویننده. 24چون شامانه واجم که خیلی از پیامبران و پادشاهان ناجَشان داشته اَ چه که شاما ویندرا، بیینده امّا نیویندشانه، و اَ چه شاما اَشنوسرا، بَشنونده ولی نشنوسشانه.»
چاکه سامری مثل
25ای روج ایگله قاضی شریعت بِهِشت تا اِم سواله نَه، عیسی تَلَک دِرَنه باتشه: «ای اُستاد، چِه بکرام تا اَبدی زندگی وارث ببام؟» 26عیسی چَه جوابک باتِشه: «توراتک چه نیویشته بیه؟ اَوِک چه فهمِسَری؟» 27جوابش بدا: «”خداوند اِشته خدا تمان دل و تمان جان و تمان قوّت و تمان فکرنه خَش ببش.“؛ و”اِشته قونشو نه اِشته شوار خَش ببش.“» 28عیسی باتشه: «درستر جواب بدا. بشه زه اِنجوره بِکه که زنده مانی.»
29امّا اَ مردک اِشتن توجیه کردنه را عیسیکش آپرسس: «چِمن قونشو کیه؟» 30عیسی چه جوابک ایزه باته: «ایگله مَردکی اورشلیم شهر نه شییرده اَریحا شهره را. راه دلَک راهزنان دس دِگس. اَوه اَ مردکِشان لُخت آکه و بیزیشانه، و نصفه جان اَوشان ول آکه و بِشنده. 31اَز قضا ایگله کاهنی اَ راه نه اِوردرده. امّا وختی چشمشه اَ مردکه اَگسا، اِشتن راش شَت آکه و جاده اَدیمِنه بِشه. 32ایگله معبده خادمانک نی اَگارنه اِوَردرده. امّا اَ نی وختی اگا آرَسس و اَ مردکش بینده، جاده اَ دیمنه بِشه. 33امّا ایگله مسافری که سامری به نی اَگارنه اِوردرده، یهودیان سامریانک متنفر بنده، اَجوره که اَوان نجس زانسشانه. اِم سامری وختی اگا آرَسس و اَ مردَکِش بینده، دِلشه اَ مردکه را بوسوتا. 34بِشه چَه وَر و چَه زخمش شراب نه بوشوسنده و روعنش آسونده و اَوِش دوسنده. چاوَش اَوِش اِشتن خَر سر دنشانسش و کاروانسرایی ببردشه و اَوکش پرستاری بکه. 35صبایینه روج، دو روجه مُزده قَدر کاروانسرا صاحبش آدا و اَوِنش باته: ”اِم مردکک پرستاری بکه و اَگم اِمِکِر ویشتَر چَوِه را خرج بِکه، وقتی آگردِسم ته آدَیم.“ 36اِسا اِشته نظر کامین اِم سُه نفرک اَ مردکه قونشو بنده که راهزنان دس دِگِس به؟» 37قاضی شریعت جواوش بدا: «اَ کسی که اَوِش رحم بکه.» عیسی نی باته: «پس تنی بِش و چَه شوار بکه!»
مریم و مارتا کییَک
38عیسی و چه شاگرده اِشتن سفرشان اِدامه بدا آرسسنده ایگله دهی. واره ایگله زَلی زندگیش کرده که چَه نام مارتا به و عیسیش اِشتن کییه دعوت بکه. 39مارتا ایگله خُویی داشتشه که چَه نام مریم به. مریمه عیسی خداونده لنگان پرانک نِشته بیا و چَه لاوَانش گوش آ‌دیَرده. 40امّا مارتا که سخت پذیرایی مشغول بییا، بامییا عیسی وَر و باتشه: «ای آقا، آیا اِم اِشته را مهم نی چِمن خُوعَه نِشتا و کاران و پذیراییک مَنش تَینا هَشتِم؟ اَونه باجه منه کمک بکریه!» 41خداونده جواو بدا: «مارتا! مارتا! خیلی چیه اِسه که ته نگران و تشویش کره، 42فقط ای چی لازمه، و مریمه چاک چیش انتخاب کرده، که اَوک اَرَکَته نیبی.»
Currently Selected:
انجیل لوقا 10: TIT
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
