Hoop in de klimaatcrisisVoorbeeld

Principe 1: Erkenning

Hoelang nog, HEERE? Zult U mij voor altijd vergeten? Hoelang zult U Uw aangezicht nog voor mij verbergen? Hoelang zal ik nog plannen maken in mijn ziel, verdriet hebben in mijn hart, dag na dag? Psalm 13:2-3 (HSV)

Vandaag staan we stil en nemen we de tijd om te erkennen wat de klimaatcrisis met jou doet. Wat betekent de klimaatcrisis voor de aarde, voor mensen en voor problematiek als armoede? Sta even stil en ga bij jezelf na hoe jij dit ervaart. Hoe voel je je erbij? Eenzaam? Verdrietig? Gekwetst? Boos? Hopeloos?

Als christen hebben we soms de neiging om te snel over te springen naar hoop. Maar door meteen naar hoop te springen, slaan we rouw en weeklagen over, we staan onszelf niet toe om hierbij stil te staan en dit erkenning te geven. De Bijbel geeft veel ruimte aan rouw. De Psalmen staan vol geweeklaag, ze zijn geschreven door mensen die uitdrukking geven aan hun verdriet. Het is ook een manier waarop Israël juist hoop vindt in ballingschap. Ze erkennen hun pijn, ze weeklagen en roepen het uit naar God, en tonen berouw.

Kijk naar de manier waarop de Israëlieten hun gevoelens uiten in de Psalmen, kun je daar iets van leren? De Psalmen leren dat het goed is om je verdriet te erkennen, en dat je je gevoelens niet hoeft te onderdrukken. De Israëlieten richten hun gevoelens naar God. Ze delen hun gevoelens met God en vinden troost en hoop bij Hem. Jij mag je verdriet ook met God delen, en met de gemeenschap waarin je je bevindt. Wat sterk naar voren komt in de Psalmen is de hoop die volgt op het verdriet. Het verdriet heeft niet het laatste woord. Vaak volgt er een uitroep van hoop en vertrouwen in God. Je hoeft het verdriet en de last van de klimaatcrisis niet alleen te dragen, je mag vertrouwen dat God nog steeds het laatste woord heeft.

Tegelijkertijd betekent dit niet dat je zelf geen verantwoordelijkheid meer hebt. Je draagt verantwoordelijkheid voor de keuzes die je maakt, ook als die keuzes een slechte invloed hebben op het klimaat. De Psalmen laten zien dat je hier berouw voor mag tonen, om vervolgens in actie te komen om je impact op het klimaat te verminderen. Het verdriet in de Psalmen leidt tot een roep om rechtvaardigheid en hulp. Kun jij hier een voorbeeld in nemen? Bijvoorbeeld door zelf in actie te komen, bewuste keuzes te maken of te pleiten voor duurzame initiatieven?

Steek een kaars aan en sta een moment stil bij verlies van schoonheid en diversiteit in de schepping. Lees de Psalmen (nog een keer) en zoek twee verzen waar je verdriet, berouw, hoop of verantwoordelijkheid ziet terugkomen. Dank God dat je bij Hem mag komen met datgene wat in je hart leeft, en dat Hij je wil helpen om keuzes te maken die herstel brengen. Niet vanuit veroordeling, maar door Zijn liefdevolle aansporing.

Gebed

Zing of spreek dit lied uit als een gebed.

Maak ons een zegen voor uw schepping

(Schrijvers voor gerechtigheid)

Leer ons leven in de schepping,

zoals U leeft in ons.

Leer ons houden van de aarde,

zoals U houdt van ons.

Maak ons een zegen voor uw schepping

en vergeef ons waar het misging.

Help ons steeds om in het klein

beelddragers van U te zijn.

Leer ons kijken naar de wereld,

zoals U kijkt naar ons.

Leer ons werken voor haar toekomst,

zoals U werkt in ons.