Open Doors | 30 Bijbelse bemoedigingen uit CubaVoorbeeld

EENZAMEN

Er zijn vele romans gepubliceerd over de vreselijke ervaringen van mensen die er in slaagden op eenzame plaatsen te overleven. Denk maar eens aan De Graaf van Montecristo, waarin de beproevingen worden beschreven van een man die in een vesting werd opgesloten, en daar jarenlang in volledige afzondering moest leven. Of denk aan Robinson Crusoe, die op een onbewoond eiland probeerde te overleven. Of Schateiland, het verhaal van een man die door zijn vrienden op een eiland werd achtergelaten. We genieten van zulke boeken en bewonderen de mensen die hebben overleefd, ondanks de verschrikkelijke problemen en barre omstandigheden, en ondanks hun gevoelens van verlatenheid en eenzaamheid.

Als we ons eenzaam voelen, betekent het nog niet dat we alleen zijn. We kunnen met honderden mensen samenleven, en ons toch heel erg eenzaam voelen. Het Bijbelgedeelte voor vandaag zegt: “Het is niet goed dat de mens alleen is.” (Genesis 2:18, HSV)

De Heer wil dat we ons bekommeren om hen die eenzaam en verlaten zijn. Laten we vandaag voor hen bidden, met name voor hen die voor hun geloof in Jezus Christus gevangenzitten. Laten we bidden voor een gelovige die er in een moslimdorp helemaal alleen voor staat.

Laten we iets doen voor iemand in onze eigen omgeving die geen vrienden heeft. Of voor iemand die veel verdriet en pijn heeft. We kunnen een zegen zijn voor iemand die in nood verkeert.

Gustavo Figueroa (schuilnaam), Cuba