Jona: Geschiedenis & ArcheologieVoorbeeld

1. Dank om de redding van God (Jona 2:6-10)
2. Hoewel Jona meerdere keren in dit Bijbelboek zijn verlangen naar de dood uitspreekt (zie Jona 1:12; 4:3,8), komt in zijn gebed het verlangen tot uiting om aan de dood te ontsnappen. De poorten van het dodenrijk mogen hem niet gevangen nemen. Met deze figuurlijke beschrijving leunt Jona nauw aan bij oude ideeën uit het Nabije Oosten die stellen dat er poorten zijn die naar de onderwereld leiden. De onderwereld lijkt een stad met muren en poorten. In de Ugaritische literatuur is ‘de kuil’ de stad van Mot, de god van de onderwereld. God zij alle dank, dat Hij het leven van Jona weer uit deze ‘kuil’ omhoog trok.

Jona herinnert zich dat God naar gebeden luistert. Hij weet dat God hem hoort en erkent zijn ongehoorzaamheid. De dankzegging van Jona komt in de heilige tempel van God. Daarmee doelt de profeet op de tempel in Jeruzalem. Deze aardse tempel verwees ten diepste naar de oorspronkelijke hemelse tempel. Voor de rechtvaardigen stonden beide tempels met elkaar in verbinding.

Evenals de zeelieden wilde Jona aan Jahweh offers brengen (vgl. Jona 1:16). Daarmee drukt hij zijn dank uit over Gods genadig handelen. Nergens vermeldt het Bijbelboek dat Jona deze offers ook bracht. Enkel de zeelieden zijn het die in dit boek offers aan God brengen.

Jona sluit zijn hymne met de belijdenis: ‘de redding is van Jahweh’. Bij geen andere god is redding mogelijk. Alleen God kan een mens redden. God deed dat in de zware storm bij de zeevaarders (zie Jona 1), in de hopeloze situatie van Jona (zie Jona 2-3) en in de hopeloze situatie van Nineve (zie Jona 4). Het Bijbelboek Jona plaatst die redding centraal. Nadat Jona de redding van God heeft beleden, brengt God redding. De vis gehoorzaamt, evenals de wind. Na drie dagen en nachten spuwde de vis de profeet aan land.