De reis van Simon Peter, Deel 3: 'Innerlijke strijd'

Laat er Licht zijn!

Open Doors | Strijdvaardig als Elia door Anne van der Bijl | Deel 2

De reis van Simon Peter, Deel 2: 'Leren vertrouwen'

Wat is mijn roeping?

Muziek: Romeinen 8 in song

De reis van Simon Peter, Deel 4: 'Van rivaliteit naar roeping'

Danken met de Psalmen

De reis van Matthew, Deel 4: ‘De gaven die jij hebt’

Geloof; Wat houdt dat in?

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch16" data-usfm="ACT.16">
 <div class="label">16</div><div class="s1">Paulus en Silas in Filippi</div><div class="p"> 1Zij kwamen ook in Derbe en daarna in Lystra, waar zij met Timothe&#252;s kennismaakten. Zijn moeder was een Joodse christin en zijn vader een Griek. 2Timothe&#252;s stond bij de christenen van Lystra en Ikonium goed bekend. 3Paulus wilde graag dat deze jongeman met hen meeging op reis. Om de Joden in die streek ter wille te zijn, besneed hij Timothe&#252;s, want zij wisten allemaal dat hij niet besneden was, omdat zijn vader een Griek was.</div><div class="p"> 4Op hun rondreis langs de verschillende steden, lazen zij de christenen de besluiten voor van de apostelen en leiders in Jeruzalem en zeiden er nadrukkelijk bij dat zij zich daaraan moesten houden. 5Daardoor werden de gemeenten in hun geloof versterkt en kwamen er dagelijks meer mensen bij.</div><div class="p"> 6Zij reisden verder door het gebied van Frygi&#235; en Galati&#235;, omdat de Heilige Geest hun niet had toegestaan naar Asia te gaan en daar over Jezus Christus te spreken. 7Toen ze in Mysi&#235; kwamen, wilden zij doorreizen naar Bithyni&#235;, maar de Geest van Jezus hield hen tegen. 8Daarom trokken zij door Mysi&#235; in de richting van de westkust en kwamen in de havenstad Troas.</div><div class="p"> 9Daar kreeg Paulus &#700;s nachts een visioen. Hij zag een Macedonische man staan die hem dringend vroeg: &#8216;Steek over naar Macedoni&#235; om ons te helpen!&#8217; 10Nadat Paulus het visioen had gekregen, deden wij ons best zo snel mogelijk naar Macedoni&#235; te vertrekken, want wij maakten eruit op dat God ons opdroeg de mensen daar het goede nieuws van Jezus Christus te vertellen.</div><div class="p"> 11Wij gingen in Troas aan boord van een schip en zeilden in &#233;&#233;n ruk naar Samotrake. De volgende dag legden wij in Neapolis aan en gingen van boord. 12Vandaar reisden wij naar de Romeinse kolonie Filippi, de voornaamste stad in dat deel van Macedoni&#235; en bleven er enkele dagen. 13Op de sabbat gingen wij de poort uit naar de rivier, omdat wij verwachtten daar mensen te ontmoeten die samenkwamen om te bidden. Er bleek een groepje vrouwen te zijn. Wij gingen bij hen zitten en spraken met hen. 14Een van hen heette Lydia, een zakenvrouw uit Thyatira, die purperen stoffen verkocht. Zij leefde dicht bij God en luisterde heel aandachtig naar ons. De Here opende haar hart, zodat zij aannam wat Paulus zei. 15Nadat zij en haar huisgenoten gedoopt waren, drong zij er op aan dat wij bij haar zouden logeren. &#8216;Als u ervan overtuigd bent dat ik echt in de Here Jezus geloof,&#8217; zei ze, &#8216;ga dan met mij mee naar huis en blijf logeren.&#8217; Wij konden gewoon niet weigeren.</div><div class="p"> 16Op een dag toen wij weer naar de gebedsplaats gingen, kwamen wij een slavin tegen, die een helderziende geest had. Zij verdiende voor haar eigenaars veel geld door andere mensen de toekomst te voorspellen. 17Zij liep Paulus en ons achterna en riep: &#8216;Deze mannen zijn dienaren van de Allerhoogste God. Zij zijn gekomen om te vertellen hoe u gered kunt worden.&#8217;</div><div class="p"> 18Zij deed dat niet &#233;&#233;n keer, maar voortdurend, dag in, dag uit. Op een gegeven moment kon Paulus het niet meer aanhoren. Hij zei tegen de geest: &#8216;Ik gebied u in de naam van Jezus Christus dit meisje te verlaten!&#8217; Op hetzelfde moment verliet de geest haar.</div><div class="p"> 19Toen haar eigenaars zagen dat hun kans om winst te maken, verkeken was, grepen zij Paulus en Silas en sleurden hen naar het marktplein, waar het stadsbestuur en de rechtbank waren. 20Zij brachten hen voor de Romeinse rechters en zeiden: &#8216;Deze twee Joden brengen de hele stad in rep en roer. 21Zij willen ons dingen laten doen die ons, als Romeinen, verboden zijn.&#8217; 22De mensen die toegelopen waren keerden zich allemaal tegen Paulus en Silas. De rechters rukten hun de kleren van het lijf en lieten hun stokslagen geven. 23Na vreselijk te zijn geslagen, werden zij in de gevangenis gegooid. De cipier kreeg orders hen streng te bewaken. 24Daarom nam deze geen risico en bracht hij hen naar de diepste kerker. Voor alle zekerheid sloot hij hun voeten in het blok.</div><div class="p"> 25Rond middernacht waren Paulus en Silas aan het bidden. Zij zongen lofliederen voor God en de andere gevangenen luisterden naar hen. 26Ineens was er een geweldige aardbeving. De gevangenis stond op haar grondvesten te trillen. Op hetzelfde moment sprongen alle deuren open en gingen de boeien van de gevangenen los. 27De cipier schrok wakker. Toen hij alle deuren van de gevangenis zag openstaan, trok hij zijn zwaard om zelfmoord te plegen, want hij dacht dat de gevangenen ontsnapt waren. 28&#8216;Niet doen!&#8217; schreeuwde Paulus. &#8216;Doe uzelf geen kwaad! Wij zijn allemaal nog hier!&#8217; 29De cipier vroeg om licht en rende naar de kerker van Paulus en Silas. Hij viel, bevend over zijn hele lichaam, voor hen neer. 30Daarop bracht hij hen naar buiten en vroeg: &#8216;Heren, wat moet ik doen om gered te worden?&#8217; 31&#8216;Geloof in de Here Jezus,&#8217; antwoordden zij. &#8216;Dan zult u gered worden en al uw huisgenoten ook.&#8217; 32Zij verkondigden hem en zijn huisgenoten de boodschap van de Here.</div><div class="p"> 33Hoewel het midden in de nacht was, nam de cipier hen mee en waste hun striemen. Direct daarna werden hij en al zijn huisgenoten gedoopt. 34Na afloop nam hij Paulus en Silas mee naar zijn huis en dekte de tafel voor hen. Hij en de zijnen waren heel erg blij dat ze nu in God geloofden.</div><div class="p"> 35&#700;s Morgens vroeg stuurden de rechters hun dienaars met een boodschap naar de cipier. 36&#8216;Stel die mannen in vrijheid,&#8217; zeiden zij. De cipier ging het Paulus vertellen. &#8216;De rechters hebben gezegd dat u mag worden vrijgelaten. U kunt vertrekken en ongehinderd verder reizen.&#8217;</div><div class="p"> 37&#8216;Geen denken aan,&#8217; antwoordde Paulus. &#8216;Wij zijn Romeinse burgers. Ze hebben ons zonder enige vorm van proces in het openbaar afgeranseld en daarna in de gevangenis gegooid. En nu willen zij ons in stilte laten vertrekken. Nee! Laten zij zelf maar komen om ons vrij te laten.&#8217;</div><div class="p"> 38De dienaren brachten dit over aan de rechters en die schrokken toen zij hoorden dat Paulus en Silas Romeinen waren. 39Zij gingen naar de gevangenis en boden Paulus en Silas hun verontschuldigingen aan. Daarna leidden zij hen de gevangenis uit en vroegen hun dringend de stad te verlaten. 40Nadat zij waren vrijgelaten, gingen zij naar het huis van Lydia, waar zij de andere christenen ontmoetten. Zij spraken hen moed in en verlieten daarna de stad.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch17" data-usfm="ACT.17">
 <div class="label">17</div><div class="s1">Paulus en Silas vervolgen hun reis</div><div class="p"> 1Zij reisden via Amfipolis en Apollonia naar Thessalonica, waar een Joodse gemeenschap was. 2Naar zijn gewoonte ging Paulus naar hun synagoge en sprak drie sabbatten achtereen met hen over wat er in de Boeken stond. 3Aan de hand daarvan liet hij hun zien dat de Christus die zij verwachtten, na veel lijden moest sterven en daarna weer levend zou worden. &#8216;Wel,&#8217; zei hij, &#8216;de Jezus over wie ik spreek, is de Christus!&#8217; 4Enkele Joden raakten ervan overtuigd dat Paulus de waarheid sprak en sloten zich bij hem en Silas aan. Dat was ook het geval met een hele groep gelovige Grieken en verscheidene invloedrijke vrouwen uit de stad.</div><div class="p"> 5Maar de Joodse leiders werden jaloers. Zij haalden een paar leeglopers van de markt die wel voor een relletje te vinden waren en brachten met hun hulp veel volk op de been. Het duurde niet lang of de hele stad was in rep en roer. Zij gingen naar het huis van Jason om Paulus en Silas te halen en aan de opgezweepte menigte over te leveren.</div><div class="p"> 6Toen zij hen niet vonden, sleurden zij Jason en enkele andere christenen voor het stadsbestuur. &#8216;Er zijn hier twee mannen gekomen,&#8217; schreeuwden zij, &#8216;die de hele wereld op zijn kop zetten! 7Jason heeft ze in huis genomen! Weet u wat ze allemaal beweren? Dat een zekere Jezus koning is in plaats van de keizer! Zij zijn vijanden van de staat!&#8217;</div><div class="p"> 8Toen het stadsbestuur en de toegelopen mensen dat hoorden, raakten zij in de war. 9Jason en de andere christenen moesten eerst een borgsom betalen alvorens te worden vrijgelaten.</div><div class="p"> 10Zodra het donker was, brachten de christenen Paulus en Silas vlug de stad uit en zeiden dat zij naar Berea moesten gaan. 11Toen ze daar aankwamen, gingen zij naar de synagoge. De Joden daar waren niet zo bevooroordeeld als die van Thessalonica. Zij luisterden heel aandachtig naar hen. Elke dag keken zij in de Boeken na of het waar was wat Paulus beweerde. 12Het gevolg was dat velen van hen in Jezus Christus gingen geloven. Onder hen waren ook veel invloedrijke Griekse vrouwen en mannen.</div><div class="p"> 13Maar toen de Joden van Thessalonica hoorden dat Paulus ook in Berea over Jezus Christus sprak, gingen zij erheen om onrust te zaaien. 14Zij hitsten de hele stad tegen hem op. De christenen aarzelden niet en stuurden Paulus naar de kust. Maar Silas en Timothe&#252;s bleven in de stad achter.</div><div class="p"> 15De mannen die bij Paulus waren, brachten hem helemaal naar Athene. Toen zij weer teruggingen, kregen ze van hem het bericht mee dat Silas en Timothe&#252;s hem zo vlug mogelijk moesten nareizen. 16Terwijl Paulus in Athene op hen wachtte, viel het hem op dat er overal in de stad beelden van allerlei goden stonden, dat stoorde hem. 17Hij ging naar de synagoge en sprak met de Joden en de andere gelovigen. Elke dag discussieerde hij op het marktplein met de mensen die daar toevallig waren. 18Hij raakte ook in discussie met enkele Epicure&#239;sche en Sto&#239;cijnse wijsgeren. Sommigen van hen merkten schamper op: &#8216;Wat wil die praatjesmaker eigenlijk?&#8217; Omdat Paulus over Jezus en zijn opstanding sprak, zeiden anderen: &#8216;Het lijkt wel of hij ons in andere goden wil laten geloven.&#8217; 19Zij namen hem mee naar de Raad van de Areopagus en vroegen: &#8216;Mogen wij eens wat meer horen over die leer van u? 20Want die is nieuw voor ons. Wij hebben u dingen horen zeggen die ons vreemd in de oren klinken. Wij zouden wel eens willen weten wat u daarmee bedoelt.&#8217; 21De Atheners en de vreemdelingen in de stad hadden alle tijd om naar de nieuwste idee&#235;n te luisteren en daarover te discussi&#235;ren.</div><div class="p"> 22Paulus richtte zich tot de leden van de Raad van de Areopagus en zei: &#8216;Mannen van Athene, aan alles in de stad zie ik dat u buitengewoon godsdienstig bent. 23Want terwijl ik hier rondliep en de beelden en altaren van uw goden bekeek, zag ik ook een altaar waarop stond: &#8220;Voor de onbekende god.&#8221; U hebt Hem vereerd, zonder Hem te kennen. En nu kom ik u over Hem vertellen. 24De God die de hele wereld heeft gemaakt, de Here van hemel en aarde, woont niet in tempels die door mensen zijn gebouwd. 25Hij hoeft ook niet door mensen verzorgd te worden, omdat Hij niets nodig heeft. Hij geeft ons leven en adem en alles wat wij nodig hebben. 26Hij heeft alle volken laten voortkomen uit &#233;&#233;n mens, die door Hem was gemaakt, en verspreidde hen over de aarde. Hij stelde vast hoelang zij zouden leven en binnen welke grenzen zij zouden wonen. 27Hij bepaalde dat de mensen Hem zouden zoeken, in de hoop dat zij Hem, misschien na veel rondtasten, zouden vinden.</div><div class="p"> 28Toch is God niet ver bij ons vandaan, want in Hem leven, bewegen en zijn wij. Een van uw dichters heeft het zo gezegd: &#8220;Wij zijn uit Hem voortgekomen.&#8221; 29Wij zijn dus uit God voortgekomen en moeten niet denken dat wij Hem kunnen uitbeelden in goud, zilver of steen. God is niet te vangen in een kunstwerk of de verbeelding van een mens. 30Hij heeft de domheid van de mensen een hele tijd geduldig verdragen, maar roept hen nu allemaal op tot een volledige ommekeer. 31Want Hij heeft een dag vastgesteld waarop Hij rechtvaardig over de mensheid zal oordelen, door een man die Hij daartoe heeft aangewezen. Om iedereen te garanderen dat Hij zijn woord zal houden, heeft Hij die man uit de dood laten terugkomen.&#8217; 32Toen zij Paulus hoorden vertellen dat er iemand uit de dood was teruggekomen, lachten sommigen hem uit. Maar anderen zeiden: &#8216;Daarover moet u nog eens wat meer vertellen.&#8217; 33En daarmee verliet Paulus hen. 34Sommigen sloten zich bij hem aan en werden christen. Onder hen waren Dionysius, een lid van de Areopagus, en een vrouw, die Damaris heette, en nog enkele anderen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

The 5-Minute Bible Reading Plan And Devotional: ActsVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen