रोमी 4:13-21

अब्राहामले व्यवस्था पालन गरेकोले होइन, तर उहाँमा विश्‍वासद्वारा ठीक ठहरिएकोले नै उहाँले उनलाई र उनका सन्‍तानलाई संसारको हकवाला बनाउने प्रतिज्ञा गर्नुभयो। व्यवस्था पालन गर्नेहरू नै हकवाला बन्‍ने भए विश्‍वास वेकामको भएर परमेश्‍वरको प्रतिज्ञा पनि त व्यर्थ हुनेथियो। व्यवस्था नटेर्नेहरूमाथि परमेश्‍वरको रिस पोखिन्‍छ तर व्यवस्था नभएको भए त नटेर्ने कुरै आउने थिएन। अब प्रतिज्ञा विश्‍वासद्वारा पाइने भएकोले यो परमेश्‍वरको अनुग्रहमा भर पर्दछ। यसले अब्राहामका सबै सन्‍तानको लागि प्रतिज्ञा पक्‍का गराउँछ। यो ठूलो अनुग्रह व्यवस्था हुनेहरूको लागि मात्र होइन तर अब्राहामको जस्‍तो विश्‍वास गर्नेहरूको लागि पनि हो, कारण अब्राहाम हामी सबैका पुर्खा हुन्। धर्मशास्‍त्रमा परमेश्‍वरले अब्राहामलाई भन्‍नुभएको छ, “मैले तिमीलाई धेरै जातिको पुर्खा बनाएको छु,।” अब्राहामले उही मरेकालाई जीवन दिने र बोलेकै भरमा नभएकालाई हुने बनाउने परमेश्‍वरमा विश्‍वास गरे। सन्‍तानको आशै नभएको बेला अब्राहामले धेरै जातिका पुर्खा हुन्‍छु भनी विश्‍वास गरेर आशा राखे। परमेश्‍वरले यसो भन्‍नुभएको थियो, “तिम्रा सन्‍तानहरू ताराझैँ धेरै हुनेछन्,।” उनी सय वर्ष पुग्‍न लागेका थिए तर तिनलाई आफ्‍नो बुढो भएको शरीरले र साराको बाँझी कोखले विश्‍वासबाट कमजोर गराउन सकेन। तिनले परमेश्‍वरले प्रतिज्ञा गर्नुभएको कुरामा पटक्‍कै शङ्का गरेनन् तर विश्‍वासमा अझ बलियो भएर परमेश्‍वरको प्रशंसा गरे किनभने आफूले गर्नुभएको प्रतिज्ञा परमेश्‍वरले अवश्‍य पूरा गर्नुहुन्‍छ भन्‍ने उनलाई पक्‍का थाहा थियो।