१ कोरिन्थी 12:21-26

१ कोरिन्थी 12:21-26 सरल नेपाली

आँखाले हातलाई ‘मलाई तेरो खाँचो छैन’ भन्‍न सक्‍दैन। त्‍यसरी नै टाउकोले खुट्टालाई पनि ‘तेरो खाँचो छैन’ भन्‍न सक्‍दैन। अझ उल्‍टा शरीरका सबैभन्दा कमजोर अङ्गहरू नै हामी बढी जतन गर्छौं अनि नराम्रो अङ्गलाई नै स्‍याहार्छौं। जुन अङ्गहरूलाई हामी निच ठान्‍छौं, त्‍यसैको धेरै याद गर्दछौं, जब ती शरीरका अङ्गहरू, जुनचाहिँ धेरै राम्रा देखिंदैनन्, त्‍यसैलाई राम्ररी छोप्‍छौं। अरू राम्रा अङ्गहरूको पो हामी वास्‍ता गर्दैनौं। तर कमजोर अङ्गलाई बढी आदर दिनुपर्ने गरी परमेश्‍वरले नै यस शरीरका अङ्गहरू मिलाएर राख्‍नुभएको छ र शरीरमा फाटो नपरोस् तर शरीरका अङ्गहरूले एक-अर्काको वास्‍ता गरून्। कुनै अङ्गले दु:ख पाउँदा सबै शरीरले नै दु:ख भोग्‍छ। एउटा शरीरको अङ्गले प्रशंसा पाउँदा पूरै शरीरले नै प्रशंसा पाउँछ।

१ कोरिन्थी 12 पढ्नुहोस्