جشن گرفتن امیدِ حقیقی

اگر امید چیزی است که بر آن اتکا می‌کنید و چیزی است که در دست داریم و آن را عرضه می‌کنیم، پس باید بدانیم که این امید، اسمی هم دارد -اسم امیدِ ما عیساست. کسی می‌تواند بگوید: «وقتی عیسی که امید من است، به من امید (خودش) را بدهد، آن موقع امید خود (عیسی) را به کسی دیگر عرضه می‌دارم و در هر موقعیتی بر این امید (او) تکیه می‌کنم، پس به این طریق هم من و هم دیگران می‌توانیم امید (عیسی) را واضح‌تر ببینیم.»

افسسیان ۱۹:۳-۲۰ - و آن محبت را که فراتر از معرفت بشری است، بشناسید-تا از همۀ کمالات خدا آکنده شوید. جلال باد بر او که می‌تواند به وسیلۀ آن نیرو که در ما فعال است، بی‌نهایت فزونتر از هرآنچه بخواهیم یا تصور کنیم، عمل کند.

امروز برای کسی دعا کنید که نمی‌توانید به چشم معمولی خود، ایمان آوردنش را متصور شوید. حالا امیدی که عیساست و هر آنچه که در مورد خود گفته و می‌تواند برای آن شخص باشد را به کار گیرید.

باید هیجان‌زده‌تر شده باشید!‌ چرا؟ چون کریسمس تنها شروع کار است!‌ کریسمس ضیافتی مادام‌العمر و سرشار از امیدی حقیقی است، نه فکر و خیال واهی.

سرود «هَل تا جهان» را بخوانید.

به قلم اینگا-لیلگوزیک. جهت ذکر آیات از ترجمهٔ هزاره (NMV) استفاده شده است.