اعداد 9

دوّمین فِصَح

1در ماه اوّل سال دوّم، پس از آنکه قوم اسرائیل از سرزمین مصر بیرون آمدند، خداوند در صحرای سینا به موسی گفت: 2‏-3«بنی‌اسرائیل هنگام غروب روز چهاردهم این ماه مراسم عید فِصَح را برگزار کنند. برای برگزاری این مراسم، از فرمان‌ها و دستوراتی که من داده‌ام اطاعت نمایید.» 4پس موسی به بنی‌اسرائیل گفت مراسم عید فِصَح را به‌جا آورند. 5در غروب روز چهاردهم ماه اوّل سال دوّم، مراسم عید را طبق دستورات خداوند به موسی در صحرای سینا به‌جا آوردند.

6ولی عدّه‌ای از مردان در اردوی اسرائیل که به‌علّت تماس با جسد مُرده ناپاک شده بودند، نتوانستند عید فِصَح را در آن روز به‌جا آوردند. آن‌ها نزد موسی و هارون رفته 7گفتند: «ما در اثر تماس با جسد، ناپاک شده‌ایم، ولی چرا ما نباید مثل سایر مردم در این عید، قربانی‌های خود را به خداوند تقدیم کنیم؟»

8موسی به آن‌ها گفت: «صبر کنید تا من در این مورد از خداوند دستور بگیرم.»

9خداوند به موسی گفت: 10«اگر یکی از شما و یا فرزندان شما در اثر تماس با جسد مُرده ناپاک شود، یا در سفری طولانی باشد، و نتواند در مراسم عید شرکت نماید، بازهم می‌تواند عید فِصَح را برای خداوند به‌جا آورد. 11او باید یک ماه بعد از عید، یعنی در عصر ماه دوّم، فِصَح را با نان بدون خمیرمایه و سبزی‌های تلخ بخورد. 12او نباید چیزی را باقی بگذارد یا استخوانی از آن‌ را بشکند، و باید از تمام دستورات فِصَح اطاعت نماید. 13امّا کسی‌ که ناپاک و یا مسافر نباشد و از انجام مراسم عید فِصَح خودداری کند، باید از میان قوم منقطع شود، زیرا در وقت معیّن قربانی خود را به خداوند تقدیم نکرده است. آن شخص گناهکار شمرده خواهد شد.

14«اگر یک نفر بیگانه در بین شما سکونت دارد، او هم می‌تواند مراسم عید فِصَح را با اطاعت از مقرّرات آن برای خداوند، به‌جا آورد. مقرّراتِ عید فِصَح، چه برای بنی‌اسرائیل و چه برای بیگانگان، یکسان است.»

ابر راهنما

(خروج 40‏:34‏-38)

15در روزی‌ که خیمهٔ مقدّس را برپا کردند، ابری خیمه را پوشاند و از شب تا صبح به شکل آتش بالای خیمه باقی ماند. 16به همین ترتیب، ابر همیشه در روز خیمه را می‌پوشاند و هنگام شب به شکل آتش در می‌آمد. 17هرگاه ابر از بالای خیمه حرکت می‌کرد، بنی‌اسرائیل هم به راه می‌افتادند، و در هر جایی‌که ابر توقّف می‌کرد، بنی‌اسرائیل هم در همان‌جا اردو می‌زدند. 18بنی‌اسرائیل به امر خداوند به سفر خود ادامه می‌دادند، و به امر او هم تا زمانی‌‌که ابر بر خیمه ساکن بود، توقّف کرده اردو می‌زدند. 19اگر ابر بالای خیمه مدّت زیادی توقّف می‌کرد، بنی‌اسرائیل نیز طبق دستور خداوند، در همان‌جا می‌ماندند. 20بعضی اوقات ابر برای مدّت کوتاهی بالای خیمهٔ مقدّس توقّف می‌کرد، و آن‌ها هم به اطاعت از حکم خداوند، در خیمه‌های خود باقی می‌ماندند. و بعد هم به امر خداوند حرکت می‌کردند. 21گاهی ابر از شب تا صبح توقّف می‌کرد و صبح روز دیگر به راه می‌افتاد، و قوم نیز به راه می‌افتاد. خواه روز، خواه شب، وقتی‌که ابر حرکت می‌کرد، قوم اسرائیل نیز حرکت می‌کرد. 22اگر ابر دو روز، یک ماه و یا زمانی طولانی‌تر بالای خیمهٔ مقدّس توقّف می‌نمود، بنی‌اسرائیل هم از جای خود حرکت نمی‌کردند، ولی همین‌که ابر حرکت می‌کرد، آن‌ها نیز به‌دنبالش به راه می‌افتادند. 23به‌این‌ترتیب، قوم اسرائیل به امر خداوند حرکت می‌کردند و به امر خداوند خیمه‌های خود را برمی‌افراشتند و هر فرمانی که خداوند به موسی می‌داد، آن‌ها طبق آن عمل می‌کردند.

Селектирано:

اعداد 9: مژده

Нагласи

Сподели

Копирај