لاویان 13
13
قوانین بیماری پوستی
1خداوند به موسی و هارون گفت: 2اگر در پوست بدن شخصی دُمَل، جوش یا لکّه‌ای دیده شود، ممکن است آن شخص مبتلا به جذام#13:2 واژۀ استفاده شده در عبری به‌طور مشخّص بیماری جذام را منظور ندارد و برای انواع بیماری‌های پوستی به کار برده شده است. باشد و باید او را نزد هارون یا یکی از کاهنان ببرند. 3کاهن لکّه را معاینه خواهد کرد. اگر موهایی که در لکّه هستند سفید شده باشند و خود لکّه از پوست اطراف آن عمیق‌تر به نظر بیاید، پس آن شخص مبتلا به جذام است و کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. 4امّا اگر لکّه سفید باشد ولی عمیق‌تر از پوست اطراف آن به‌نظر نیاید و موی آن نیز سفید نشده باشد، کاهن آن شخص را برای هفت روز قرنطینه کند. 5در روز هفتم، کاهن دوباره او را معاینه کند و اگر دید که لکّه تغییر نکرده و بزرگ‌تر نشده است، هفت روز دیگر او را قرنطینه کند. 6در روز هفتم کاهن باز او را معاینه کند. اگر لکّه کم رنگ شده باشد و همچنین بزرگ نشده باشد، کاهن باید او را پاک اعلام نماید، زیرا آن لکّه یک زخم معمولی است و آن شخص باید فقط لباس خود را بشوید. آن‌وقت پاک محسوب می‌گردد. 7امّا اگر پس از آنکه کاهن او را پاک اعلام کرد، لکّه بزرگ‌تر گردد، باید دوباره نزد کاهن برود. 8کاهن باز او را معاینه کند و اگر دید که لکّه بزرگ شده است، پس آن شخص مبتلا به جذام است و ناپاک اعلام شود.
9اگر کسی مبتلا به مرض جذام باشد، باید نزد کاهن برده شود، 10کاهن او را معاینه کند و اگر پوست وَرَم کرده و تاول زده و موی آن سفید شده باشد، 11پس مرض او مُزمن است و کاهن باید او را ناپاک اعلام کند و دیگر لازم نیست او را قرنطینه کند، چون او واقعاً ناپاک است. 12اگر کاهن مشخّص کند که مرض در پوست پخش شده و به سر تا پای بدنش سرایت کرده است، 13باید کاهن او را دوباره معاینه کند و درصورتی‌که مرض تمام بدنش را پوشانده باشد، باید او را پاک اعلام کند، چون تمام بدنش سفید شده است. 14امّا اگر در بدنش زخم تازه‌ای پیدا شده باشد، او ناپاک است. 15پس کاهن زخم او را معاینه کند و اگر واقعاً زخم او تازه باشد، آن شخص مبتلا به جذام است و کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. 16امّا اگر زخمِ تازه سفید شود، آن‌وقت نزد کاهن بازگردد. 17کاهن او را معاینه کند و اگر زخم سفید شده باشد، کاهن باید او را پاک اعلام کند.
18اگر بر پوست کسی دمل برآمده باشد و بعد خوب شود، 19امّا در جای دمل، آماسی سفید یا لکّه‌ای سفید مایل به سرخی دیده شود، آن شخص باید آن را به کاهن نشان دهد، 20کاهن باید او را معاینه کند و اگر لکّه عمیق‌تر از سطح پوست باشد و موهایش سفید شده باشد، آنگاه کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. مرض او جذام است و در دُمل بروز کرده است. 21اگر در وقت معاینه معلوم شود که موهای لکّه سفید نشده‌اند و لکّه کم رنگ است و از سطح پوست عمیق‌تر نیست، آن وقت کاهن باید او را برای هفت روز قرنطینه کند. 22اگر لکّه بزرگ‌تر شود، کاهن باید او را ناپاک اعلام کند، زیرا او به جذام مبتلا شده است. 23امّا اگر لکّه تغییر نکرده باشد، پس آن لکّه فقط جای دمل است و کاهن باید او را پاک اعلام نماید.
24اگر بدن کسی دچار سوختگی شده باشد و در جای سوختگی لکّه سفید یا سفیدِ مایل به سرخی به‌وجود آید، 25کاهن باید آن را معاینه کند. اگر موهای جای سوختگی سفید باشد و آن لکّه عمیق‌تر از سطح پوست باشد، پس جذام در جای سوختگی به‌وجود آمده است، بنابراین کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. 26امّا اگر کاهن دید که موهای جای سوختگی سفید نیست و آن لکّه کم رنگ است و عمیق‌تر از سطح پوست نیست، پس کاهن باید او را باید برای هفت روز قرنطینه کند. 27در روز هفتم، کاهن باز او را معاینه کند. اگر لکّه بزرگ شده باشد، جذام است و کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. 28امّا اگر لکّه پخش نشده و کم رنگ باشد، پس فقط تاول سوختگی است و کاهن باید او را پاک اعلام کند، زیرا آن لکّه داغ سوختگی است.
29اگر زن یا مردی در سر یا چانه خود لکّه‌ای داشته باشد، 30کاهن باید آن را معاینه کند. اگر لکّه عمیق‌تر از سطح پوست باشد و موهای زرد و نازک در آن دیده شوند، آن‌وقت کاهن باید او را ناپاک اعلام کند، زیرا آن شخص به مرض پوستی مبتلا است. 31اگر کاهن دید که لکّه عمیق‌تر از پوست نیست و موهای سیاه در آن دیده نمی‌شوند، پس کاهن باید آن شخص را هفت روز قرنطینه کند. 32در روز هفتم لکّه را دوباره معاینه کند. اگر دید که لکّه بزرگ نشده است، موهای زرد در آن دیده نمی‌شوند و عمیق‌تر از سطح پوست نیز نشده است، 33آن شخص می‌تواند اطراف لکّه را بتراشد، ولی نه روی لکّه را. بعد کاهن او را برای هفت روز دیگر قرنطینه کند، 34و روز هفتم کاهن باز او را معاینه کند. اگر دید که لکّه بزرگ نشده است و عمیق‌تر از سطح پوست نیست، کاهن باید او را پاک اعلام کند. آن شخص با شستن لباس‌های خود پاک خواهد بود. 35امّا اگر بعد از آنکه آن شخص پاک اعلام شد، لکّه بزرگ شود، 36کاهن دوباره او را معاینه کند. اگر دید که لکّه بزرگ شده است، دیگر لازم نیست دنبال موهای زرد بگردد، و باید او را ناپاک اعلام کند. 37امّا اگر در وقت معاینه به‌نظر کاهن لکّه تغییری نکرده باشد و موی سیاه در آن دیده شود، معلوم است که آن شخص شفا یافته است و باید پاک اعلام شود.
38اگر مرد یا زنی در پوست بدن خود لکّه‌های سفیدی داشته باشند، 39کاهن باید آن شخص را معاینه کند. اگر لکّه‌ها سفید و کم رنگ باشند، آن‌ها فقط لکّه‌های سطحی هستند که به روی پوست بدن پیدا شده‌اند و آن شخص پاک است.
40-41اگر موهای سر مردی بریزد، او طاس شده است، ولی پاک است. 42امّا اگر در سر طاس او لکّه‌های سفید مایل به سرخی دیده شوند، پس آن مرد مبتلا به مرض جذام است، 43و کاهن باید او را معاینه کند. اگر لکّه سفید مایل به سرخی باشد، 44او را ناپاک اعلام کند، زیرا آن لکّه جذام است.
45شخصی که به جذام مبتلا شده است باید لباس پاره بپوشد و بگذارد موهای سرش ژولیده بماند و قسمت پایین صورتش را بپوشاند و فریاد بزند: «من ناپاکم، ناپاک!» 46آن شخص تا زمانی‌‌که به آن مرض مبتلا است، ناپاک شمرده می‌شود و باید خارج از اردوگاه و جدا از مردم دیگر زندگی کند.
قوانین مربوط به کپک
47اگر لباس یا یک پارچه پشمی یا کتانی 48و یا هر چیز کتانی، پشمی یا چرمی کپک#13:48 معنای واژهٔ استفاده شده در زبان عبری کاملاً مشخّص نیست و به نوعی عفونت یا بلا اشاره می‌کند. از همین واژه برای اشاره به جذام نیز استفاده شده است. زده باشد 49و لکّه‌ٔ سبز رنگ یا سرخ رنگ در آن دیده شود، چه سطحی و چه در تاروپود، باید آن را به کاهن نشان بدهند. 50کاهن آن را بررسی کند و به مدّت هفت روز نگه دارد. 51در روز هفتم آن را دوباره بررسی کند. اگر کپک در پارچه پخش شده باشد، آن پارچه ناپاک است 52و کاهن باید آن را بسوزاند، زیرا مرضی که به آن سرایت کرده مُسری است و باید در آتش سوخته شود.
53امّا اگر معاینه نشان بدهد که کپک در پارچه پخش نشده است، 54آنگاه کاهن امر کند که آن پارچه را بشویند و آن را برای هفت روز دیگر نگه دارد. 55سپس کاهن آن را بررسی کند و اگر ظاهرِ کپک تغییر نکرده باشد، حتّی اگر بزرگ‌تر نشده باشد، هنوز هم ناپاک است. پس آن را بسوزانند، خواه لکّه در روی پارچه و یا در پشت آن باشد. 56امّا اگر کاهن دید که کپک بعد از شستن کم رنگ شده است، آن قسمت پارچه یا تکّهٔ چرم را ببرد. 57امّا اگر کپک دوباره در پارچه یا چرم ظاهر شود، کاهن باید آن را بسوزاند، چون کپک است. 58امّا اگر آن کپک در پارچه بعد از شستن محو شد، آن پارچه باید دوباره شسته شود و آنگاه پاک می‌گردد.
59این است مقرّرات مربوط به کپک چه سطحی و در تاروپود پارچۀ کتانی و پشمی و یا چرمی یا هر چیز دیگری تا معلوم شود که پاک است یا ناپاک.
Селектирано:
لاویان 13: مژده
Нагласи
Сподели
Копирај
Дали сакаш да ги зачуваш Нагласувањата на сите твои уреди? Пријави се или најави се
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
لاویان 13
13
قوانین بیماری پوستی
1خداوند به موسی و هارون گفت: 2اگر در پوست بدن شخصی دُمَل، جوش یا لکّه‌ای دیده شود، ممکن است آن شخص مبتلا به جذام#13:2 واژۀ استفاده شده در عبری به‌طور مشخّص بیماری جذام را منظور ندارد و برای انواع بیماری‌های پوستی به کار برده شده است. باشد و باید او را نزد هارون یا یکی از کاهنان ببرند. 3کاهن لکّه را معاینه خواهد کرد. اگر موهایی که در لکّه هستند سفید شده باشند و خود لکّه از پوست اطراف آن عمیق‌تر به نظر بیاید، پس آن شخص مبتلا به جذام است و کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. 4امّا اگر لکّه سفید باشد ولی عمیق‌تر از پوست اطراف آن به‌نظر نیاید و موی آن نیز سفید نشده باشد، کاهن آن شخص را برای هفت روز قرنطینه کند. 5در روز هفتم، کاهن دوباره او را معاینه کند و اگر دید که لکّه تغییر نکرده و بزرگ‌تر نشده است، هفت روز دیگر او را قرنطینه کند. 6در روز هفتم کاهن باز او را معاینه کند. اگر لکّه کم رنگ شده باشد و همچنین بزرگ نشده باشد، کاهن باید او را پاک اعلام نماید، زیرا آن لکّه یک زخم معمولی است و آن شخص باید فقط لباس خود را بشوید. آن‌وقت پاک محسوب می‌گردد. 7امّا اگر پس از آنکه کاهن او را پاک اعلام کرد، لکّه بزرگ‌تر گردد، باید دوباره نزد کاهن برود. 8کاهن باز او را معاینه کند و اگر دید که لکّه بزرگ شده است، پس آن شخص مبتلا به جذام است و ناپاک اعلام شود.
9اگر کسی مبتلا به مرض جذام باشد، باید نزد کاهن برده شود، 10کاهن او را معاینه کند و اگر پوست وَرَم کرده و تاول زده و موی آن سفید شده باشد، 11پس مرض او مُزمن است و کاهن باید او را ناپاک اعلام کند و دیگر لازم نیست او را قرنطینه کند، چون او واقعاً ناپاک است. 12اگر کاهن مشخّص کند که مرض در پوست پخش شده و به سر تا پای بدنش سرایت کرده است، 13باید کاهن او را دوباره معاینه کند و درصورتی‌که مرض تمام بدنش را پوشانده باشد، باید او را پاک اعلام کند، چون تمام بدنش سفید شده است. 14امّا اگر در بدنش زخم تازه‌ای پیدا شده باشد، او ناپاک است. 15پس کاهن زخم او را معاینه کند و اگر واقعاً زخم او تازه باشد، آن شخص مبتلا به جذام است و کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. 16امّا اگر زخمِ تازه سفید شود، آن‌وقت نزد کاهن بازگردد. 17کاهن او را معاینه کند و اگر زخم سفید شده باشد، کاهن باید او را پاک اعلام کند.
18اگر بر پوست کسی دمل برآمده باشد و بعد خوب شود، 19امّا در جای دمل، آماسی سفید یا لکّه‌ای سفید مایل به سرخی دیده شود، آن شخص باید آن را به کاهن نشان دهد، 20کاهن باید او را معاینه کند و اگر لکّه عمیق‌تر از سطح پوست باشد و موهایش سفید شده باشد، آنگاه کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. مرض او جذام است و در دُمل بروز کرده است. 21اگر در وقت معاینه معلوم شود که موهای لکّه سفید نشده‌اند و لکّه کم رنگ است و از سطح پوست عمیق‌تر نیست، آن وقت کاهن باید او را برای هفت روز قرنطینه کند. 22اگر لکّه بزرگ‌تر شود، کاهن باید او را ناپاک اعلام کند، زیرا او به جذام مبتلا شده است. 23امّا اگر لکّه تغییر نکرده باشد، پس آن لکّه فقط جای دمل است و کاهن باید او را پاک اعلام نماید.
24اگر بدن کسی دچار سوختگی شده باشد و در جای سوختگی لکّه سفید یا سفیدِ مایل به سرخی به‌وجود آید، 25کاهن باید آن را معاینه کند. اگر موهای جای سوختگی سفید باشد و آن لکّه عمیق‌تر از سطح پوست باشد، پس جذام در جای سوختگی به‌وجود آمده است، بنابراین کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. 26امّا اگر کاهن دید که موهای جای سوختگی سفید نیست و آن لکّه کم رنگ است و عمیق‌تر از سطح پوست نیست، پس کاهن باید او را باید برای هفت روز قرنطینه کند. 27در روز هفتم، کاهن باز او را معاینه کند. اگر لکّه بزرگ شده باشد، جذام است و کاهن باید او را ناپاک اعلام کند. 28امّا اگر لکّه پخش نشده و کم رنگ باشد، پس فقط تاول سوختگی است و کاهن باید او را پاک اعلام کند، زیرا آن لکّه داغ سوختگی است.
29اگر زن یا مردی در سر یا چانه خود لکّه‌ای داشته باشد، 30کاهن باید آن را معاینه کند. اگر لکّه عمیق‌تر از سطح پوست باشد و موهای زرد و نازک در آن دیده شوند، آن‌وقت کاهن باید او را ناپاک اعلام کند، زیرا آن شخص به مرض پوستی مبتلا است. 31اگر کاهن دید که لکّه عمیق‌تر از پوست نیست و موهای سیاه در آن دیده نمی‌شوند، پس کاهن باید آن شخص را هفت روز قرنطینه کند. 32در روز هفتم لکّه را دوباره معاینه کند. اگر دید که لکّه بزرگ نشده است، موهای زرد در آن دیده نمی‌شوند و عمیق‌تر از سطح پوست نیز نشده است، 33آن شخص می‌تواند اطراف لکّه را بتراشد، ولی نه روی لکّه را. بعد کاهن او را برای هفت روز دیگر قرنطینه کند، 34و روز هفتم کاهن باز او را معاینه کند. اگر دید که لکّه بزرگ نشده است و عمیق‌تر از سطح پوست نیست، کاهن باید او را پاک اعلام کند. آن شخص با شستن لباس‌های خود پاک خواهد بود. 35امّا اگر بعد از آنکه آن شخص پاک اعلام شد، لکّه بزرگ شود، 36کاهن دوباره او را معاینه کند. اگر دید که لکّه بزرگ شده است، دیگر لازم نیست دنبال موهای زرد بگردد، و باید او را ناپاک اعلام کند. 37امّا اگر در وقت معاینه به‌نظر کاهن لکّه تغییری نکرده باشد و موی سیاه در آن دیده شود، معلوم است که آن شخص شفا یافته است و باید پاک اعلام شود.
38اگر مرد یا زنی در پوست بدن خود لکّه‌های سفیدی داشته باشند، 39کاهن باید آن شخص را معاینه کند. اگر لکّه‌ها سفید و کم رنگ باشند، آن‌ها فقط لکّه‌های سطحی هستند که به روی پوست بدن پیدا شده‌اند و آن شخص پاک است.
40-41اگر موهای سر مردی بریزد، او طاس شده است، ولی پاک است. 42امّا اگر در سر طاس او لکّه‌های سفید مایل به سرخی دیده شوند، پس آن مرد مبتلا به مرض جذام است، 43و کاهن باید او را معاینه کند. اگر لکّه سفید مایل به سرخی باشد، 44او را ناپاک اعلام کند، زیرا آن لکّه جذام است.
45شخصی که به جذام مبتلا شده است باید لباس پاره بپوشد و بگذارد موهای سرش ژولیده بماند و قسمت پایین صورتش را بپوشاند و فریاد بزند: «من ناپاکم، ناپاک!» 46آن شخص تا زمانی‌‌که به آن مرض مبتلا است، ناپاک شمرده می‌شود و باید خارج از اردوگاه و جدا از مردم دیگر زندگی کند.
قوانین مربوط به کپک
47اگر لباس یا یک پارچه پشمی یا کتانی 48و یا هر چیز کتانی، پشمی یا چرمی کپک#13:48 معنای واژهٔ استفاده شده در زبان عبری کاملاً مشخّص نیست و به نوعی عفونت یا بلا اشاره می‌کند. از همین واژه برای اشاره به جذام نیز استفاده شده است. زده باشد 49و لکّه‌ٔ سبز رنگ یا سرخ رنگ در آن دیده شود، چه سطحی و چه در تاروپود، باید آن را به کاهن نشان بدهند. 50کاهن آن را بررسی کند و به مدّت هفت روز نگه دارد. 51در روز هفتم آن را دوباره بررسی کند. اگر کپک در پارچه پخش شده باشد، آن پارچه ناپاک است 52و کاهن باید آن را بسوزاند، زیرا مرضی که به آن سرایت کرده مُسری است و باید در آتش سوخته شود.
53امّا اگر معاینه نشان بدهد که کپک در پارچه پخش نشده است، 54آنگاه کاهن امر کند که آن پارچه را بشویند و آن را برای هفت روز دیگر نگه دارد. 55سپس کاهن آن را بررسی کند و اگر ظاهرِ کپک تغییر نکرده باشد، حتّی اگر بزرگ‌تر نشده باشد، هنوز هم ناپاک است. پس آن را بسوزانند، خواه لکّه در روی پارچه و یا در پشت آن باشد. 56امّا اگر کاهن دید که کپک بعد از شستن کم رنگ شده است، آن قسمت پارچه یا تکّهٔ چرم را ببرد. 57امّا اگر کپک دوباره در پارچه یا چرم ظاهر شود، کاهن باید آن را بسوزاند، چون کپک است. 58امّا اگر آن کپک در پارچه بعد از شستن محو شد، آن پارچه باید دوباره شسته شود و آنگاه پاک می‌گردد.
59این است مقرّرات مربوط به کپک چه سطحی و در تاروپود پارچۀ کتانی و پشمی و یا چرمی یا هر چیز دیگری تا معلوم شود که پاک است یا ناپاک.
Селектирано:
:
Нагласи
Сподели
Копирај
Дали сакаш да ги зачуваш Нагласувањата на сите твои уреди? Пријави се или најави се
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023