Популарни Библиски стихови од انجیل لوقا 11

Сподели

پَ اَگَه شما که شریری اَدانی که چینایی، هَدیَه‌ئِی خَشا اُ بَچیاتو هاتی، چاد بِشتَه بای آسِمونی، روح کدّوس خدائا اُ آنایا اَدَ که از آنا شُبِئِه.»

«اُ شما اَگام تُبِئِه که اُ شما دَدَ اَبِه؛ بِگَردی که اَدَجُری، بِزنی که تُنُزلو واز اَدَبِه.

اَسِی که هرکَه اُشبِئِه، اُ دست دارِ؛ و هرکَه بِگَردِ، اَدَجُرِ؛ و هرکَه بِزاد دَر از لوش واز اَدَبِه.

عیسی شُ آنایا گُت: «وَختی دعا اَکنی، بِگائی: ”اَی با، اسم تو مکدّس بِه، پادشاهیت بیاد،

و گناهیامو بِبَخش، اَسِی که اَما هم، کسِی که اُ اَما کَرض شُهَه اَبَخشِم. و مُن تِی امتحان مَیار.“»

نُنِ هر رازَمو، هر راز اُ اَما هادِ.

چَشُت، چراغ بَدن توئِه. اَگَه چَشُت سالم بِه کُل بَدنُت پُر از نور اَبِه، ولی اَگَه چَشُت بَد بِه، کُل بَدنُت پُر از تاریکی اَبِه.

«هِسکَه بعد از روشن کِردَهِ چراغ سِرَش ناپوشِنِه یا زِرِ سبد نانِسِه، بلکه اُ لِی پایَه اَنِسِه تا هرکَه اُ جا اُچِه نورا بِبِنِه.