Популарни Библиски стихови од مَرقُس 6

Сподели

عیسی گُتَ وان: «اون گَل مِدا وَرنَ جیَگه خَلوت و گوشگه بِهنا خو وَدَن.» چون گو هاتِن چُنا خلقه هِند گَلَک بو گو وقت نَدِگِرِن حتا رِسقی بُخُن.

عیسی گُتَ وان: «پِیغَمبَر چه جیا به حُرمَت نینَ خِنجی ناو شَهره خو و خِزمه خو و مالا خودا!»

وقته عیسی قَییقه دا هاتَ خاره، اَوی جَماعَتَگه عَظیم دیت و دله وی بُ حاله وان شَوِتی، چون گو بینا پَزه به شُوان بون. ایجا دَستبه دَرس دایینا گَلَک دِشدا بُ وان گِر.

عیسی نَگاری چه مُعجِزا وِدَره بِگَت، خِنجی وه هِنده گو دَسته خو دانا سَر چَند نَساخا و شفا دا وان. اَو ژه به ایمانیا وان مابو حَیر. عیسی ناو گُندِت دُر و بَر دِگَریا و دَرس دِدا خلقه.

ایجا عیسی اَو پِنج گِردَ و دو ماسی راگِرِن و بَرخودا اَسمانی و بَرکت دا وان. پاشه اَو پِنج گِردَ گَر گِرِن و دا شاگِردِت خو گو دانِنَ بَر خلقه. اَو دو ماسی ژی نابَینا همویادا لِگوَ گِر. ایجا همویا خارِن و تِر بون، و شاگِردا ژه گَرِت نان و ماسیِت بَجی مایی، دانزدَه سَلِگه تِژی خِر گِرِن.