Lioka 19:1-27

ARY Jesosy niditra ka nandeha namaky an’i Jeriko. Ary, indro, nisy lehilahy atao hoe Zakaiosy, izay lehiben’ny mpamory hetra sady nanan-karena. Ary nitady hahita izay Jesosy izy, kanefa tsy afaka noho ny habetsahan’ny olona nifanety, satria fohy izy. Dia nihazakazaka nialoha izy ka nananika aviavy hizaha an’i Jesosy; fa efa handalo tamin’izany làlana izany Izy. Ary rehefa tonga teo Jesosy, dia niandrandra ka nanao taminy hoe: Ry Zakaiosy, midìna faingana; fa tsy maintsy mitoetra ao an-tranonao Aho anio. Dia nidina faingana izy ka nampiantrano Azy sady faly. Ary raha nahita izany izy rehetra, dia nimonomonona ka nanao hoe: Lasa nandeha hiantrano amin’izay lehilahy mpanota Izy. Fa Zakaiosy kosa nitsangana ka nanao tamin’ny Tompo hoe: Indro, Tompoko, ny antsasaky ny fananako omeko ho an’ny malahelo; ary raha misy zavatr’olona nalaiko tamin’ny fanambakana, dia honerako avy efatra heny izany. Ary hoy Jesosy taminy: Anio no tonga eto amin’ity trano ity ny famonjena, fa izy dia zanak’i Abrahama koa. Fa efa tonga ny Zanak’olona hitady sy hamonjy ny very. ARY raha mbola nihaino izany ny olona, dia nandroso niteny ihany Jesosy ka nanao fanoharana, satria efa akaiky an’i Jerosalema Izy, ka nataon’ny olona fa hiseho faingana ny fanjakan’Andriamanitra. Dia hoy Izy: Nisy andriandahy anankiray nandeha nankany an-tany lavitra mba handray fahefana hanjaka, dia hiverina. Dia niantso folo lahy tamin’ny mpanompony izy ary nanome azy farantsa folo ka nanao taminy hoe: Mandrantoa mandra-pihaviko. Fa ny vahoakany nankahala azy, dia nampitondra teny nanaraka azy nanao hoe: Tsy manaiky hanjakan’iny lehilahy iny izahay. Ary nony tafaverina izy, rehefa nandray fahefana hanjaka, dia nasainy nantsoina hankeo aminy izany mpanompo nomeny ny vola izany mba hahitany izay azony tamin’ny fandrantoana. Dia tonga ny voalohany ka nanao hoe: Tompoko, ny farantsanao iray efa nahazoana tombony farantsa folo. Ary hoy izy taminy: Tsara izany, ry mpanompo tsara; satria nahatoky tamin’ny kely indrindra hianao, dia manapaha tanàna folo. Dia tonga ny anankiray koa ka nanao hoe: Tompoko, ny farantsanao iray efa tonga farantsa dimy. Ary hoy koa izy tamin’io: Manapaha tanàna dimy koa hianao. Fa tonga kosa ny anankiray ka nanao hoe: Tompoko, indry ny farantsanao, izay notehiriziko voafono amin’ny mosara. Fa natahotra anao aho, satria olona mila voatsiary hianao ka maka izay tsy napetrakao, ary mijinja izay tsy nafafinao. Ary hoy ny tompony taminy: Ny vavanao no hitsarako anao, ry mpanompo ratsy fanahy: fantatrao fa izaho dia olona mila voatsiary ka maka izay tsy napetrako, ary mijinja izay tsy nafafiko; koa nahoana no tsy napetrakao tamin’ny mpanàna vola ny volako, ka rehefa tonga aho, dia ho nandray ny ahy mban-janany? Ary hoy izy tamin’izay nitsangana teo anilany: Alao ny farantsa eny aminy, ka omeo ilay manana farantsa folo (fa hoy ireo taminy: Tompoko, efa manana farantsa folo izy). Lazaiko aminareo: Izay rehetra manana dia homena; fa ny amin’izay tsy manana, na dia izay ananany aza dia halaina aminy. Fa ireo fahavaloko tsy nanaiky hanjakako ireo, dia ento atỳ, ka vonoy eto anatrehako.