Seònd Matìe 2
2
1Jessìnd adònçhe nassùd Jèsu in Betlèm di Jùde ai timps dal re Eròde, èco ju Màgios vignì sin dal oriènt a Jerusalèm,
2Disìnd: Dulà ìsal lu nassùd re dai Judèos? parcechè o’ vin viodùde le so stèle in oriènt, e sin vignùds par adoràlu.
3Sintìnd po chest lu re Eròde, si scomponè, e cun lui dùte Jerusalèm.
4E unìnd duçh ju prìncips dai sacerdòts, e ju Scrìbis dal pòpul, al si sfadiàve di savè da lor, dulà ch’ al vess di nàssi Crist.
5E chèi i rispuindèrin: In Betlèm di Jùde: parcechè cussì al fo scritt dal profète:
6E tu Betlèm tière di Jùde, no tu sês le plùi pìzzule tra lis principàls di Jùde: parcechè di te al vignarà fûr lu condotìr, ch’ al rezarà Israèl gno pòpul.
7In chê vòlte Eròde, clamàds ch’ al vè in segrètt ju Màgios, al vignì a savè da lor par minùd, cuand che ur comparè le stèle:
8E mandànju a Betlèm, ur disè: Làit, e intravignìd cun dùte dretùre sul cont di chel fantulìn: e cuand che lu varès çhatàd, fàimal savè, parchè ànçhe jo vàdi a adoràlu.
9Sintùdis chês peràulis dal re, e’ lèrin vie. E cenonè le stèle, che vèvin viodùde in oriènt, ur lève denànt, sintinemài che rivàde parsòre le çhàse, dulà ch’ al stève lu fantulìn, si postà lì.
10E viodìnd lor le stèle, ur vignì ùne ligrìe un mont grànde.
11E entràds in chê çhàse, çhatàrin lu bambìn cun Marìe so màri; e butànsi a tière, lu adoràrin: e davièrts ju lor tesàurs, i proferìrin àur, incèns, e mìre.
12Cuand che fòrin visàds in siùm a no tornà plùi da Eròde, e par àltre stràde tornàrin tai lor pajìs.
13Làds vie cu fòrin, èco lu àgnul dal Signòr al comparè in siùm a Josèff, e i disè: Jèviti, çhàpe sù lu fantulìn, e cun so màri sçhàmpe in Egìtt, e fèrmiti lì fintinemài che jo ti visarài. Parcechè al sucederà, che Eròde al cìri lu bambìn par mazzàlu.
14Svejàd ch’ al fo Josèff, al pijà lu frutìn, e so màri, e vie pe’ gnott si ritirà in Egìtt.
15E lì restàrin finchè al murì Eròde: e dutt chest parcechè si complìss cè, che lu Signòr al disè par vie dal profète, ch’ al dis: O’ clamài gno fi dal Egìtt.
16Alòre viodìnd Eròde di jèssi stad minçhonàd dai Màgios, s’ inrabijà ùne vòre, e al mandà a copà ju fantulìns, che jèrin in Betlèm, e tes sôs vicinànzis dai doi agn in jù, seònd lu timp, che al vève rilevàd dai Màgios.
17In chê vòlte si confermà cè, cu fo predisùd da Jeremìe profète, che al dis:
18In Ràma saltà fûr ùne vôs, e gran vajì e urlà: Rachèl, cu vàj ju siei fîs, e no à volùd sintì consolaziòn, parcechè no son plùi.
19Muart Eròde, èco lu àgnul dal Signòr comparè in siùm a Josèff in Egìtt,
20Disìnd: Jève sù, e pìje cun te lu bambìn, e so màri, e va te’ tière d’ Israèl: parcechè e’ son muarts chèi, che procuràvin di mazzà lu bambìn.
21E lui jevànd sù, pijà lu bambìn, e so màri, e al vignì in te’ tière d’ Israèl.
22Ma avìnd sintùd, che Archelào al regnàve in Judèe in lûg di so pàri Eròde, al temè di zì par chê bànde: e visàd in siùm, al si tirà des bàndis de’ Galilèe.
23Rivàd ch’ al fo là, al abità te’ citàd, che si clàme Nàzaret: parchè si complìss cè, cu jère stàd predisùd dai profètis: Lui al sarà clamàd Nazarèn.
Attualmente Selezionati:
Seònd Matìe 2: FUR1860
Evidenziazioni
Condividi
Copia
Vuoi avere le tue evidenziazioni salvate su tutti i tuoi dispositivi?Iscriviti o accedi
First published in London in 1860.