เลวีนิติ 23

23
เทศกาล​ตาม​กำหนด
1พระยาห์เวห์​พูด​กับ​โมเสส​ว่า 2“จง​แจ้ง​ชาว​อิสราเอล​ว่า ‘ต่อไป​นี้​เป็น​เทศกาล​ที่​เรา​กำหนด​ไว้ เป็น​เทศกาล​ตาม​กำหนด​ของ​พระยาห์เวห์​ที่​เจ้า​ต้อง​ประกาศ​ให้​ถือ​เป็น​การ​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์
วัน​สะบาโต
3เจ้า​มี​หก​วัน​ไว้​ทำงาน​ต่าง​ๆ แต่​วัน​ที่​เจ็ด​เป็น​สะบาโต​แห่ง​การ​หยุด​พัก เป็น​วัน​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์ เจ้า​อย่า​ทำ​งาน​ใด​ๆ เลย ไม่ว่า​เจ้า​จะ​อยู่​ที่ไหน วัน​นั้น​เป็น​สะบาโต​แด่​พระยาห์เวห์
เทศกาล​ปัสกา​และ​เทศกาล​ขนมปัง​ไร้​เชื้อ
(อพย.12:14-20; กดว.28:16-25; ฉธบ.16:1-8)
4ต่อไป​นี้​คือ​เทศกาล​ที่​พระยาห์เวห์​กำหนด​ไว้​ให้​พวก​เจ้า​ถือ​เป็น​วัน​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​ตาม​วาระ 5เทศกาล​ปัสกา​ของ​พระยาห์เวห์​เริ่ม​ตั้งแต่​ดวง​อาทิตย์​ตก​ใน​วันที่​สิบสี่​เดือน​ที่​หนึ่ง 6เทศกาล​กิน​ขนมปัง​ไร้​เชื้อ​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์​เริ่ม​ตั้งแต่​วันที่​สิบห้า​ของ​เดือน​เดียวกัน เจ้า​ต้อง​กิน​ขนมปัง​ไม่​ใส่​ยีสต์​เป็น​เวลา​เจ็ด​วัน 7ใน​วัน​แรก​ของ​เทศกาล จง​จัด​การ​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​และ​อย่า​ทำ​งาน​ใน​วัน​นั้น 8จง​เผา​โภชน​บูชา​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์​เป็น​เวลา​เจ็ด​วัน และ​ใน​วันที่​เจ็ด​ให้​จัด​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์ อย่า​ทำ​งาน​ประจำ​ใด​ๆ เลย’ ”
การ​ถวาย​ผล​แรก
9พระยาห์เวห์​พูด​กับ​โมเสส​ว่า 10“จง​แจ้ง​ชาว​อิสราเอล​ว่า ‘เมื่อ​เจ้า​เข้า​สู่​ดินแดน​ซึ่ง​เรา​จะ​ยก​ให้​เจ้า​และ​เก็บเกี่ยว​ผลผลิต จง​นำ​ข้าว​ฟ่อน​แรก​ที่​เก็บ​เกี่ยว​ได้​มา​มอบให้​แก่​ปุโรหิต 11ใน​วัน​ถัด​จาก​สะบาโต ปุโรหิต​ต้อง​ยื่น​ฟ่อน​ข้าว​นั้น​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์ เพื่อ​พระองค์​จะ​ยอมรับ​แทน​ตัว​เจ้า 12ใน​วันที่​เจ้า​ยก​ฟ่อน​ข้าว​ขึ้น​ถวาย เจ้า​จะ​ต้อง​ถวาย​ลูก​แกะ อายุ​หนึ่ง​ขวบ​ไม่​มี​ตำหนิ​หนึ่ง​ตัว​เป็น​เครื่อง​เผา​บูชา​ทั้ง​ตัว​แด่​พระยาห์เวห์ 13พร้อม​ด้วย​ธัญ​บูชา​คือ แป้ง​โม่​ละเอียด​สอง​ใน​สิบ​เอฟาห์#23:13 นั่น​คือ ประมาณ 3.2 กิโลกรัม เช่น​เดียว​กับ​ข้อ 17 เคล้า​น้ำมัน​มะกอก เพื่อ​เป็น​เครื่อง​โภชน​บูชา​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์ เป็น​กลิ่น​หอม​ที่​พระองค์​พอใจ พร้อม​กัน​นี้​จง​ถวาย​เครื่อง​ดื่ม​บูชา​คือ เหล้า​องุ่น​หนึ่ง​ใน​สี่​ฮิน​ด้วย#23:13 นั่น​คือ ประมาณ 1 ลิตร 14เจ้า​อย่า​กิน​ขนมปัง​หรือ​เมล็ด​ข้าว​อบ หรือ​เมล็ด​ข้าว​ใหม่​จนกว่า​จะ​ถึง​วันที่​เจ้า​นำ​เครื่อง​บูชา​เหล่า​นี้​มา​ถวาย​แด่​พระเจ้า​ของ​เจ้า นี่​เป็น​ข้อ​ปฏิบัติ​ถาวร​สืบไป​ทุก​ชั่วอายุ​ไม่ว่า​เจ้า​จะ​อยู่​ที่​ใด
เทศกาล​สัปดาห์
(กดว.28:26-31; ฉธบ.16:9-12)
15หลังจาก​วัน​สะบาโต วันที่​ได้​นำ​ฟ่อน​ข้าว​มา​เป็น​เครื่อง​บูชา​ยก​ขึ้น​ถวาย จง​นับ​จาก​วัน​นั้น​ไป​จน​ครบ​เจ็ด​สัปดาห์​เต็ม 16นับ​ไป​จน​ครบ​ห้าสิบ​วัน​จน​ถึง​วัน​ถัด​จาก​วัน​สะบาโต​ที่​เจ็ด แล้ว​จง​นำ​เมล็ด​ข้าว​ใหม่​มา​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์ 17ไม่ว่า​เจ้า​จะ​อยู่​ที่​ใด จง​นำ​ขนมปัง​สอง​ก้อน​ที่​ทำ​จาก​แป้ง​ละเอียด​สอง​ใน​สิบ​เอฟาห์ ใส่​ยีสต์​มา​เป็น​เครื่อง​บูชา​ยก​ขึ้น​ถวาย​จาก​ผล​แรก​แด่​พระยาห์เวห์ 18พร้อม​กับ​ขนมปัง​นี้​ให้​นำ​ลูก​แกะ​ตัวผู้​ไม่​มี​ตำหนิ​อายุ​หนึ่ง​ขวบ​เจ็ด​ตัว วัว​หนุ่ม​หนึ่ง​ตัว​และ​แกะ​ผู้​สอง​ตัว​มา​เป็น​เครื่อง​เผา​บูชา​ทั้ง​ตัว​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์ พร้อม​ด้วย​ธัญ​บูชา​และ​เครื่อง​ดื่ม​บูชา ทั้งหมด​นี้​เป็น​โภชน​บูชา เป็น​กลิ่น​หอม​ที่​พระยาห์เวห์​พอใจ 19จาก​นั้น​จง​ถวาย​แพะ​ตัว​ผู้​หนึ่ง​ตัว​เป็น​เครื่อง​บูชา​ไถ่​บาป#23:19 หรือ เครื่อง​บูชา​ลบล้าง​บาป และ​ลูก​แกะ​อายุ​หนึ่ง​ขวบ​สอง​ตัว​เป็น​เครื่อง​บูชา​แห่ง​มิตรภาพ 20ปุโรหิต​ต้อง​ยก​ลูก​แกะ​สอง​ตัว​ขึ้น​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์ เป็น​เครื่อง​บูชา​ยก​ขึ้น​ถวาย​พร้อม​กับ​ขนมปัง​ของ​ผล​แรก เป็น​เครื่อง​บูชา​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์​สำหรับ​ปุโรหิต 21จง​ประกาศ​ให้​วัน​นั้น​มี​การ​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์ และ​อย่า​ทำ​งาน​ประจำ​ใด​ๆ ใน​วัน​นั้น​เลย นี่​เป็น​ข้อ​ปฏิบัติ​ถาวร​สืบไป​ทุก​ชั่วอายุ​ไม่ว่า​เจ้า​จะ​อยู่​ที่​ใด
22เมื่อ​เจ้า​เก็บเกี่ยว​พืชผล อย่า​เก็บ​จน​เกลี้ยง​ไป​ถึง​ขอบ​นา อย่า​เก็บ​เมล็ด​ข้าว​ที่​ตก​เกลื่อนกลาด จง​ปล่อย​ไว้​ให้​เป็น​ส่วน​ของ​คน​ยากไร้​และ​คน​ต่าง​ชาติ เรา​คือ​พระยาห์เวห์​พระเจ้า​ของ​เจ้า’ ”
เทศกาล​เสียง​แตร
(กดว.29:1-6)
23พระยาห์เวห์​พูด​กับ​โมเสส​ว่า 24“จง​แจ้ง​ชาว​อิสราเอล​ว่า ‘ให้​ถือ​วันที่​หนึ่ง​ของ​เดือน​ที่​เจ็ด​เป็น​วัน​สะบาโต​เพื่อ​หยุด​พัก มี​การ​ฉลอง​ด้วย​เสียง​แตร​กระหึ่ม เป็น​วัน​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์ 25ให้​หยุด​ทำ​งาน​ทุก​อย่าง แต่​จง​ถวาย​โภชน​บูชา​แด่​พระยาห์เวห์’ ”
วัน​ลบ​บาป
(ลนต.16:2-34; กดว.29:7-11)
26พระยาห์เวห์​พูด​กับ​โมเสส​ว่า 27“วันที่​สิบ​ของ​เดือน​ที่​เจ็ด​เป็น​วัน​ลบ​บาป ให้​มี​การ​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์ จง​บังคับ​ตน#23:27 หรือ จง​ถือ​อดอาหาร เหมือน​กับ​ข้อ 29 และ 32และ​ถวาย​โภชน​บูชา​แด่​พระยาห์เวห์ 28อย่า​ทำ​งาน​ใด​ๆ ใน​วัน​นั้น​เพราะ​เป็น​วัน​ลบ​บาป เพื่อ​ลบ​บาป​ให้​แก่​เจ้า​ต่อหน้า​พระยาห์เวห์​พระเจ้า​ของ​เจ้า 29ผู้​ใด​ไม่ได้​บังคับ​ตน​ใน​วัน​นั้น เขา​จะ​ต้อง​ถูก​ตัด​ออก​จาก​หมู่​ประชาชน 30ผู้​ที่​ทำงาน​ใด​ๆ ใน​วัน​นั้น เรา​จะ​ทำลาย​พวก​เขา​ไป​จาก​หมู่​ประชาชน 31เจ้า​อย่า​ทำ​งาน​ใด​ๆ เลย นี่​เป็น​ข้อ​ปฏิบัติ​ถาวร​สืบไป​ทุก​ชั่วอายุ​ไม่ว่า​เจ้า​จะ​อยู่​ที่​ใด 32ให้​ถือ​เป็น​วัน​สะบาโต​แห่ง​การ​หยุด​พัก​สำหรับ​เจ้า และ​เจ้า​ต้อง​บังคับ​ตน​ตั้งแต่​เย็น​วันที่​เก้า​เดือน​นั้น​จน​ถึง​เย็น​วัน​รุ่งขึ้น เจ้า​จะ​ต้อง​ถือ​รักษา​สะบาโต​ของ​เจ้า”
เทศกาล​อยู่​เพิง
(กดว.29:12-39; ฉธบ.16:13-17)
33พระยาห์เวห์​พูด​กับ​โมเสส​ว่า 34“จง​แจ้ง​ชาว​อิสราเอล​ว่า ‘วันที่​สิบห้า​ของ​เดือน​ที่​เจ็ด​เป็น​วัน​เริ่ม​ฉลอง​เทศกาล​อยู่​เพิง​ของ​พระยาห์เวห์​ให้​ฉลอง​ไป​จน​ครบ​เจ็ด​วัน 35ใน​วัน​แรก​เป็น​วัน​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์ อย่า​ทำ​งาน​ใด​ๆ เลย 36ทุก​วัน​ใน​ช่วง​เทศกาล​นี้ จง​ถวาย​โภชน​บูชา​แด่​พระยาห์เวห์​เป็น​เวลา​เจ็ด​วัน และ​ใน​วันที่​แปด​ให้​มี​การ​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​และ​ถวาย​โภชน​บูชา​แด่​พระยาห์เวห์​เป็น​พิธี​ปิด​การ​ประชุม อย่า​ทำ​งาน​ใด​ๆ เลย
37(ต่อไป​นี้​คือ​เทศกาล​ที่​พระยาห์เวห์​กำหนด​ไว้ ซึ่ง​เจ้า​จะ​ต้อง​ประกาศ​ให้​เป็น​การ​ประชุม​อัน​ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อ​นำ​โภชน​บูชา​มา​ถวาย​แด่​พระยาห์เวห์ คือ​เครื่อง​เผา​บูชา​ทั้ง​ตัว ธัญ​บูชา เครื่อง​สัตวบูชา​และ​เครื่อง​ดื่ม​บูชา​ตาม​ที่​กำหนด​ไว้​แต่ละ​วัน 38เครื่อง​บูชา​เหล่า​นี้​เพิ่มเติม​จาก​เครื่อง​ถวาย​เพื่อ​สะบาโต​ต่าง​ๆ ของ​พระยาห์เวห์ และ#23:38 หรือ เทศกาล​เหล่า​นี้​เพิ่มเติม​ขึ้น​จาก​วัน​สะบาโต​ของ​พระยาห์เวห์ และ​เครื่อง​บูชา​เหล่า​นี้​เป็น​สิ่ง​ที่เพิ่มเติม​จาก​ของ​ถวาย​ต่าง​ๆ ตาม​คำ​ปฏิญาณ​และ​ของ​ถวาย​ตาม​ความ​สมัครใจ​แด่​พระยาห์เวห์)
39จง​ฉลอง​เทศกาล​แด่​พระยาห์เวห์​ตลอด​เจ็ด​วัน เริ่ม​ตั้งแต่​วันที่​สิบห้า​เดือน​ที่​เจ็ด หลังจาก​ที่​พวก​เจ้า​ได้​เก็บเกี่ยว​พืชผล​จาก​แผ่นดิน ให้​ถือ​วัน​แรก​สุด​และ​วันที่​แปด​เป็น​วัน​สะบาโต​แห่ง​การ​หยุด​พัก 40เจ้า​จง​นำ​สิ่ง​เหล่า​นี้​มา​ใน​วัน​แรก​คือ​กิ่ง​จาก​ต้นไม้​ใหญ่​ที่​ใบ​ดก​ปกคลุม ได้แก่ กิ่ง​อินทผลัม กิ่ง​จาก​ต้น​หลิว และ​จาก​ต้น​อื่น​ๆ ที่​มี​ใบ​ดก และ​จง​รื่นเริง​ยินดี​ต่อหน้า​พระยาห์เวห์​พระเจ้า​ของ​เจ้า​ตลอด​เจ็ด​วัน 41ใน​เดือน​ที่​เจ็ด​ของ​ทุก​ปี เจ้า​จง​ฉลอง​เทศกาล​แด่​พระยาห์เวห์​เป็น​เวลา​เจ็ด​วัน นี่​เป็น​ข้อ​ปฏิบัติ​ถาวร​สืบไป​ทุก​ชั่วอายุ 42ชาว​อิสราเอล​โดย​กำเนิด​ทุก​คน​ต้อง​อยู่​ใน​ที่​พักพิง​ชั่วคราว​ตลอด​เจ็ด​วัน 43เพื่อ​ลูกหลาน​ของ​เจ้า​จะ​รู้​ว่า​เรา​ได้​ให้​ชาว​อิสราเอล​อาศัย​อยู่​ใน​ที่​พักพิง​ชั่วคราว เมื่อ​เรา​นำ​พวก​เขา​ออก​มา​จาก​อียิปต์ เรา​คือ​พระยาห์เวห์​พระเจ้า​ของ​เจ้า’ ”
44ดังนั้น​โมเสส​จึง​ประกาศ​เทศกาล​เหล่า​นี้​ตาม​ที่​พระยาห์เวห์​กำหนด​ไว้​แก่​ชาว​อิสราเอล

Áherslumerki

Deildu

Afrita

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in