23
เทศกาลตามกำหนด
1พระยาห์เวห์พูดกับโมเสสว่า 2“จงแจ้งชาวอิสราเอลว่า ‘ต่อไปนี้เป็นเทศกาลที่เรากำหนดไว้ เป็นเทศกาลตามกำหนดของพระยาห์เวห์ที่เจ้าต้องประกาศให้ถือเป็นการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์
วันสะบาโต
3เจ้ามีหกวันไว้ทำงานต่างๆ แต่วันที่เจ็ดเป็นสะบาโตแห่งการหยุดพัก เป็นวันประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ เจ้าอย่าทำงานใดๆ เลย ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ไหน วันนั้นเป็นสะบาโตแด่พระยาห์เวห์
เทศกาลปัสกาและเทศกาลขนมปังไร้เชื้อ
(อพย.12:14-20; กดว.28:16-25; ฉธบ.16:1-8)
4ต่อไปนี้คือเทศกาลที่พระยาห์เวห์กำหนดไว้ให้พวกเจ้าถือเป็นวันประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ตามวาระ 5เทศกาลปัสกาของพระยาห์เวห์เริ่มตั้งแต่ดวงอาทิตย์ตกในวันที่สิบสี่เดือนที่หนึ่ง 6เทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อถวายแด่พระยาห์เวห์เริ่มตั้งแต่วันที่สิบห้าของเดือนเดียวกัน เจ้าต้องกินขนมปังไม่ใส่ยีสต์เป็นเวลาเจ็ดวัน 7ในวันแรกของเทศกาล จงจัดการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์และอย่าทำงานในวันนั้น 8จงเผาโภชนบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์เป็นเวลาเจ็ดวัน และในวันที่เจ็ดให้จัดประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ อย่าทำงานประจำใดๆ เลย’ ”
การถวายผลแรก
9พระยาห์เวห์พูดกับโมเสสว่า 10“จงแจ้งชาวอิสราเอลว่า ‘เมื่อเจ้าเข้าสู่ดินแดนซึ่งเราจะยกให้เจ้าและเก็บเกี่ยวผลผลิต จงนำข้าวฟ่อนแรกที่เก็บเกี่ยวได้มามอบให้แก่ปุโรหิต 11ในวันถัดจากสะบาโต ปุโรหิตต้องยื่นฟ่อนข้าวนั้นถวายแด่พระยาห์เวห์ เพื่อพระองค์จะยอมรับแทนตัวเจ้า 12ในวันที่เจ้ายกฟ่อนข้าวขึ้นถวาย เจ้าจะต้องถวายลูกแกะ อายุหนึ่งขวบไม่มีตำหนิหนึ่งตัวเป็นเครื่องเผาบูชาทั้งตัวแด่พระยาห์เวห์ 13พร้อมด้วยธัญบูชาคือ แป้งโม่ละเอียดสองในสิบเอฟาห์#23:13 นั่นคือ ประมาณ 3.2 กิโลกรัม เช่นเดียวกับข้อ 17 เคล้าน้ำมันมะกอก เพื่อเป็นเครื่องโภชนบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์ เป็นกลิ่นหอมที่พระองค์พอใจ พร้อมกันนี้จงถวายเครื่องดื่มบูชาคือ เหล้าองุ่นหนึ่งในสี่ฮินด้วย#23:13 นั่นคือ ประมาณ 1 ลิตร 14เจ้าอย่ากินขนมปังหรือเมล็ดข้าวอบ หรือเมล็ดข้าวใหม่จนกว่าจะถึงวันที่เจ้านำเครื่องบูชาเหล่านี้มาถวายแด่พระเจ้าของเจ้า นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด
เทศกาลสัปดาห์
(กดว.28:26-31; ฉธบ.16:9-12)
15หลังจากวันสะบาโต วันที่ได้นำฟ่อนข้าวมาเป็นเครื่องบูชายกขึ้นถวาย จงนับจากวันนั้นไปจนครบเจ็ดสัปดาห์เต็ม 16นับไปจนครบห้าสิบวันจนถึงวันถัดจากวันสะบาโตที่เจ็ด แล้วจงนำเมล็ดข้าวใหม่มาถวายแด่พระยาห์เวห์ 17ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด จงนำขนมปังสองก้อนที่ทำจากแป้งละเอียดสองในสิบเอฟาห์ ใส่ยีสต์มาเป็นเครื่องบูชายกขึ้นถวายจากผลแรกแด่พระยาห์เวห์ 18พร้อมกับขนมปังนี้ให้นำลูกแกะตัวผู้ไม่มีตำหนิอายุหนึ่งขวบเจ็ดตัว วัวหนุ่มหนึ่งตัวและแกะผู้สองตัวมาเป็นเครื่องเผาบูชาทั้งตัวถวายแด่พระยาห์เวห์ พร้อมด้วยธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา ทั้งหมดนี้เป็นโภชนบูชา เป็นกลิ่นหอมที่พระยาห์เวห์พอใจ 19จากนั้นจงถวายแพะตัวผู้หนึ่งตัวเป็นเครื่องบูชาไถ่บาป#23:19 หรือ เครื่องบูชาลบล้างบาป และลูกแกะอายุหนึ่งขวบสองตัวเป็นเครื่องบูชาแห่งมิตรภาพ 20ปุโรหิตต้องยกลูกแกะสองตัวขึ้นถวายแด่พระยาห์เวห์ เป็นเครื่องบูชายกขึ้นถวายพร้อมกับขนมปังของผลแรก เป็นเครื่องบูชาอันศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่พระยาห์เวห์สำหรับปุโรหิต 21จงประกาศให้วันนั้นมีการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ และอย่าทำงานประจำใดๆ ในวันนั้นเลย นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด
22เมื่อเจ้าเก็บเกี่ยวพืชผล อย่าเก็บจนเกลี้ยงไปถึงขอบนา อย่าเก็บเมล็ดข้าวที่ตกเกลื่อนกลาด จงปล่อยไว้ให้เป็นส่วนของคนยากไร้และคนต่างชาติ เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า’ ”
เทศกาลเสียงแตร
(กดว.29:1-6)
23พระยาห์เวห์พูดกับโมเสสว่า 24“จงแจ้งชาวอิสราเอลว่า ‘ให้ถือวันที่หนึ่งของเดือนที่เจ็ดเป็นวันสะบาโตเพื่อหยุดพัก มีการฉลองด้วยเสียงแตรกระหึ่ม เป็นวันประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ 25ให้หยุดทำงานทุกอย่าง แต่จงถวายโภชนบูชาแด่พระยาห์เวห์’ ”
วันลบบาป
(ลนต.16:2-34; กดว.29:7-11)
26พระยาห์เวห์พูดกับโมเสสว่า 27“วันที่สิบของเดือนที่เจ็ดเป็นวันลบบาป ให้มีการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ จงบังคับตน#23:27 หรือ จงถืออดอาหาร เหมือนกับข้อ 29 และ 32และถวายโภชนบูชาแด่พระยาห์เวห์ 28อย่าทำงานใดๆ ในวันนั้นเพราะเป็นวันลบบาป เพื่อลบบาปให้แก่เจ้าต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า 29ผู้ใดไม่ได้บังคับตนในวันนั้น เขาจะต้องถูกตัดออกจากหมู่ประชาชน 30ผู้ที่ทำงานใดๆ ในวันนั้น เราจะทำลายพวกเขาไปจากหมู่ประชาชน 31เจ้าอย่าทำงานใดๆ เลย นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด 32ให้ถือเป็นวันสะบาโตแห่งการหยุดพักสำหรับเจ้า และเจ้าต้องบังคับตนตั้งแต่เย็นวันที่เก้าเดือนนั้นจนถึงเย็นวันรุ่งขึ้น เจ้าจะต้องถือรักษาสะบาโตของเจ้า”
เทศกาลอยู่เพิง
(กดว.29:12-39; ฉธบ.16:13-17)
33พระยาห์เวห์พูดกับโมเสสว่า 34“จงแจ้งชาวอิสราเอลว่า ‘วันที่สิบห้าของเดือนที่เจ็ดเป็นวันเริ่มฉลองเทศกาลอยู่เพิงของพระยาห์เวห์ให้ฉลองไปจนครบเจ็ดวัน 35ในวันแรกเป็นวันประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ อย่าทำงานใดๆ เลย 36ทุกวันในช่วงเทศกาลนี้ จงถวายโภชนบูชาแด่พระยาห์เวห์เป็นเวลาเจ็ดวัน และในวันที่แปดให้มีการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์และถวายโภชนบูชาแด่พระยาห์เวห์เป็นพิธีปิดการประชุม อย่าทำงานใดๆ เลย
37(ต่อไปนี้คือเทศกาลที่พระยาห์เวห์กำหนดไว้ ซึ่งเจ้าจะต้องประกาศให้เป็นการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ เพื่อนำโภชนบูชามาถวายแด่พระยาห์เวห์ คือเครื่องเผาบูชาทั้งตัว ธัญบูชา เครื่องสัตวบูชาและเครื่องดื่มบูชาตามที่กำหนดไว้แต่ละวัน 38เครื่องบูชาเหล่านี้เพิ่มเติมจากเครื่องถวายเพื่อสะบาโตต่างๆ ของพระยาห์เวห์ และ#23:38 หรือ เทศกาลเหล่านี้เพิ่มเติมขึ้นจากวันสะบาโตของพระยาห์เวห์ และเครื่องบูชาเหล่านี้เป็นสิ่งที่เพิ่มเติมจากของถวายต่างๆ ตามคำปฏิญาณและของถวายตามความสมัครใจแด่พระยาห์เวห์)
39จงฉลองเทศกาลแด่พระยาห์เวห์ตลอดเจ็ดวัน เริ่มตั้งแต่วันที่สิบห้าเดือนที่เจ็ด หลังจากที่พวกเจ้าได้เก็บเกี่ยวพืชผลจากแผ่นดิน ให้ถือวันแรกสุดและวันที่แปดเป็นวันสะบาโตแห่งการหยุดพัก 40เจ้าจงนำสิ่งเหล่านี้มาในวันแรกคือกิ่งจากต้นไม้ใหญ่ที่ใบดกปกคลุม ได้แก่ กิ่งอินทผลัม กิ่งจากต้นหลิว และจากต้นอื่นๆ ที่มีใบดก และจงรื่นเริงยินดีต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าตลอดเจ็ดวัน 41ในเดือนที่เจ็ดของทุกปี เจ้าจงฉลองเทศกาลแด่พระยาห์เวห์เป็นเวลาเจ็ดวัน นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุ 42ชาวอิสราเอลโดยกำเนิดทุกคนต้องอยู่ในที่พักพิงชั่วคราวตลอดเจ็ดวัน 43เพื่อลูกหลานของเจ้าจะรู้ว่าเราได้ให้ชาวอิสราเอลอาศัยอยู่ในที่พักพิงชั่วคราว เมื่อเรานำพวกเขาออกมาจากอียิปต์ เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า’ ”
44ดังนั้นโมเสสจึงประกาศเทศกาลเหล่านี้ตามที่พระยาห์เวห์กำหนดไว้แก่ชาวอิสราเอล