ปฐมกาล 32

32
ยาโคบ​เตรียม​พบ​เอซาว
# 32 ใน​ฉบับ​ภาษา​ฮีบรู ข้อ 32:1-32 คือ​ข้อ 32:2-33 1ยาโคบ​ก็​ไป​ตาม​ทาง​ของ​ตน​ด้วย แล้ว​พวก​ทูต​ของ​พระเจ้า​ก็​มา​พบ​เขา 2เมื่อ​ยาโคบ​เห็น​ทูต​เหล่า​นั้น​จึง​พูด​ว่า “นี่​คือ​ค่าย​ของ​พระเจ้า!” เขา​จึง​เรียก​สถานที่​นั้น​ว่า​มาหะนาอิม#32:2 แปลว่า สอง​ค่าย
3ยาโคบ​ส่ง​พวก​ผู้​ส่ง​สาส์น​ล่วงหน้า​ไป​หา​เอซาว​พี่ชาย​ของ​เขา ที่​เสอีร์​ใน​ดินแดน​เอโดม 4เขา​สั่ง​คน​เหล่า​นั้น​ว่า “จง​พูด​กับ​เอซาว​นาย​ของ​ข้าพเจ้า​ว่า ‘ยาโคบ​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​กล่าว​ดังนี้ ข้าพเจ้า​ได้​อาศัย​อยู่​กับ​ลาบัน​และ​อยู่​ที่​นั่น​จน​ถึง​เดี๋ยวนี้ 5ข้าพเจ้า​มี​วัว ลา แกะ แพะ และ​คน​รับใช้​ชาย​หญิง ข้าพเจ้า​ส่ง​ข่าว​มา​ให้​นาย​ของ​ข้าพเจ้า เพื่อ​ท่าน​จะ​กรุณา​ข้าพเจ้า’ ”
6เมื่อ​ผู้​ส่ง​สาส์น​กลับ​มา​หา​ยาโคบ​ก็​บอก​ว่า “เรา​ได้​ไป​หา​เอซาว​พี่ชาย​ของ​ท่าน ตอน​นี้​เขา​กำลัง​มา​หา​ท่าน​พร้อม​กับ​ผู้ชาย​สี่ร้อย​คน”
7ยาโคบ​หวาดวิตก​อย่าง​ยิ่ง เขา​จึง​แบ่ง​คน​ที่​อยู่​กับ​เขา​ออก​เป็น​สอง​กลุ่ม#32:7-8 คำ​ว่า​กลุ่ม หมายถึง​ค่าย รวม​ทั้ง​ฝูง​แพะ​แกะ ฝูง​วัว และ​ฝูง​อูฐ​ด้วย 8เขา​คิด​ว่า “ถ้า​เอซาว​มา​โจมตี​กลุ่ม​หนึ่ง กลุ่ม​ที่​เหลือ​อาจ​หนี​ไป​ได้”
9แล้ว​ยาโคบ​อธิษฐาน​ว่า “พระเจ้า​ของ​อับราฮัม​และ​พระเจ้า​ของ​อิสอัค​พ่อ​ของ​ข้าพเจ้า พระยาห์เวห์​ผู้​ได้​พูด​กับ​ข้าพเจ้า​ว่า ‘จง​กลับ​ไป​ยัง​ประเทศ​และ​ญาติ​พี่​น้อง​ของ​เจ้า แล้ว​เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​เจริญ​รุ่งเรือง’ 10ข้าพเจ้า​ไม่​คู่ควร​เลย​กับ​ความ​กรุณา​และ​ความ​สัตย์ซื่อ​ที่​พระองค์​มี​ต่อ​ผู้​รับใช้​ของ​พระองค์ ตอน​ข้าพเจ้า​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน​นี้​ไป​ก็​มี​เพียง​ไม้เท้า​อัน​เดียว แต่​เดี๋ยวนี้​ข้าพเจ้า​มั่งมี​จน​แบ่ง​เป็น​สอง​ค่าย​ได้​แล้ว 11ข้าพเจ้า​อธิษฐาน​ขอ​ช่วย​ข้าพเจ้า​ให้​พ้น​จาก​เงื้อม​มือ​ของ​เอซาว​พี่ชาย​ของ​ข้าพเจ้า​ด้วย เพราะ​ข้าพเจ้า​กลัว​ว่า​เขา​จะ​มา​ทำร้าย​ข้าพเจ้า​กับ​ลูก​ๆ รวม​ทั้ง​แม่​ๆ ของ​เด็ก​เหล่า​นั้น 12แต่​พระองค์​กล่าว​ไว้​ว่า ‘เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​เจริญ​รุ่งเรือง​อย่าง​แน่นอน และ​จะ​ทำ​ให้​ลูกหลาน​ของ​เจ้า​มากมาย​เหมือน​เม็ด​ทราย​ใน​ทะเล​ซึ่ง​นับ​ไม่​ถ้วน’ ”
13เขา​พักแรม​ที่​นั่น และ​เลือก​ของขวัญ​ให้​เอซาว​พี่ชาย​ของ​เขา​จาก​สิ่ง​ที่​เขา​มี​อยู่​คือ 14แพะ​ตัวเมีย​สองร้อย​ตัว​และ​แพะ​ตัว​ผู้​ยี่สิบ​ตัว แกะ​ตัวเมีย​สองร้อย​ตัว​และ​แกะ​ตัวผู้​ยี่สิบ​ตัว 15แม่​อูฐ​สามสิบ​ตัว​พร้อม​กับ​ลูก​ของ​มัน วัว​ตัวเมีย​สี่สิบ​ตัว​และ​วัว​ตัวผู้​สิบ​ตัว ลา​ตัวเมีย​ยี่สิบ​ตัว​และ​ลา​ตัวผู้​สิบ​ตัว 16เขา​ให้​คน​รับใช้​ดูแล​สัตว์​แต่ละ​ฝูง​ตาม​ลำพัง​แยก​จาก​กัน และ​สั่ง​คน​รับใช้​ว่า “ล่วงหน้า​ไป​ก่อน​เรา และ​เว้น​ระยะ​ห่าง​ระหว่าง​ฝูง​สัตว์​ไว้”
17เขา​สั่ง​คน​นำ​ฝูง​สัตว์​กลุ่ม​แรก​ว่า “เมื่อ​เอซาว​พี่ชาย​ของ​เรา​มา​พบ​เจ้า​และ​ถาม​ว่า ‘พวก​เจ้า​เป็น​คน​ของ​ใคร กำลัง​จะ​ไป​ที่​ไหน และ​สัตว์​ข้าง​หน้า​เจ้า​ทั้งหมด​นี้​เป็น​ของ​ใคร’ 18ก็​ให้​เจ้า​ตอบ​ว่า ‘สัตว์​เหล่า​นี้​เป็น​ของ​ยาโคบ​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน เป็น​ของขวัญ​ที่​ส่ง​ไป​ให้​เอซาว​นาย​ของ​ข้าพเจ้า และ​ยาโคบ​กำลัง​ตาม​หลัง​เรา​มา’ ”
19ยาโคบ​สั่ง​คน​ที่​สอง ที่​สาม และ​คน​ใช้​ทั้งหมด​ที่​ติดตาม​ฝูง​สัตว์​ด้วย​ว่า “พวก​เจ้า​ต้อง​พูด​อย่าง​เดียวกัน​นี้​กับ​เอซาว​เมื่อ​พบ​เขา 20เจ้า​ต้อง​พูด​ว่า ‘ยาโคบ​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​กำลัง​ตาม​หลัง​เรา​มา’ ” เพราะ​ยาโคบ​คิด​ว่า “เรา​จะ​ทำ​คลาย​ความ​โกรธ​ของ​เขา​ลง ด้วย​ของขวัญ​เหล่า​นี้​ที่​ส่ง​ไป​ล่วงหน้า ภายหลัง​เมื่อ​เรา​พบ​เขา บาง​ที​เขา​อาจ​จะ​ยอมรับ​เรา” 21ดังนั้น​ยาโคบ​จึง​ส่ง​ของขวัญ​นำ​หน้า​ไป แต่​ตัว​เขา​เอง​ค้าง​แรม​อยู่​ใน​ค่าย
ยาโคบ​ปล้ำ​สู้​กับ​พระเจ้า
22คืน​นั้น​ยาโคบ​ลุก​ขึ้น​พา​ภรรยา​ทั้ง​สอง สาวใช้​ทั้ง​สอง และ​ลูก​ชาย​สิบเอ็ด​คน ข้าม​ลำธาร​ยับบอก​บริเวณ​น้ำ​ตื้น 23หลังจาก​ส่ง​พวก​เขา​ข้าม​ไป​แล้ว ก็​ส่ง​ทรัพย์​สมบัติ​ทั้งหมด​ข้าม​ตาม​ไป 24จึง​เหลือ​ยาโคบ​อยู่​ตาม​ลำพัง และ​มี​ผู้ชาย​คน​หนึ่ง​มา​ปล้ำ​สู้​กับ​เขา​จน​รุ่งสาง 25เมื่อ​ชาย​คน​นั้น​เห็น​ว่า​ไม่​สามารถ​เอา​ชนะ​เขา​ได้ ขณะ​ที่​ปล้ำ​สู้​กัน​จึง​แตะ​ที่​ข้อต่อ​เบ้า​สะโพก​ของ​ยาโคบ​จน​ทำ​ให้​สะโพก​เคล็ด 26ชาย​คน​นั้น​จึง​พูด​ว่า “ปล่อย​เรา​ไป​เถิด เพราะ​ฟ้าสาง​แล้ว”
แต่​ยาโคบ​ตอบ​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​ปล่อย​จนกว่า​ท่าน​จะ​อวยพร​ข้าพเจ้า”
27ชาย​คน​นั้น​ถาม​เขา​ว่า “เจ้า​ชื่อ​อะไร”
เขา​ตอบ​ว่า “ยาโคบ”
28ชาย​คน​นั้น​พูด​ว่า “เจ้า​จะ​ไม่​ชื่อ​ว่า​ยาโคบ​อีก แต่​จะ​ชื่อ​ว่า​อิสราเอล#32:28 เป็น​ไป​ได้​ว่า​หมายถึง เขา​ปล้ำ​สู้​กับ​พระเจ้า เพราะ​เจ้า​ได้​ต่อสู้​กับ​พระเจ้า​และ​กับ​มนุษย์ แล้ว​เจ้า​ก็​ชนะ”
29ยาโคบ​พูด​ว่า “โปรด​บอก​ชื่อ​ของ​ท่าน”
แต่​เขา​ตอบ​ว่า “เจ้า​ถาม​ชื่อ​เรา​ทำไม” แล้ว​ก็​อวยพร​เขา​ที่​นั่น
30ดังนั้น​ยาโคบ​จึง​เรียก​ที่​นั้น​ว่า​เปนีเอล#32:30 แปลว่า หน้า​ของ​พระเจ้า กล่าว​ว่า “เพราะ​เรา​ได้​เห็น​พระเจ้า​ต่อหน้า​ต่อ​ตา กระนั้น​พระองค์​ยัง​ไว้​ชีวิต​เรา”
31ขณะ​ที่​ยาโคบ​ผ่าน​เปนีเอล#32:31 ภาษา​ฮีบรู​ว่า เปนูเอล คือ​อีก​รูป​หนึ่ง​ของ เปนีเอล ดวง​อาทิตย์​ขึ้น​แล้ว เขา​เดิน​โขยกเขยก​เพราะ​เจ็บ​สะโพก 32ด้วย​เหตุ​นี้​ชาว​อิสราเอล​จึง​ไม่​กิน​เอ็น​ที่​ติด​กับ​เบ้า​สะโพก​จน​ถึง​ทุก​วัน​นี้ เพราะ​เบ้า​ข้อต่อ​สะโพก​ของ​ยาโคบ​นั้น​ถูก​แตะ​ใกล้​เส้น​เอ็น

Áherslumerki

Deildu

Afrita

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in