ปฐมกาล 31

31
ยาโคบ​หนี​ไป​จาก​ลาบัน
1ยาโคบ​ได้ยิน​ลูก​ชาย​ของ​ลาบัน​พูด​กัน​ว่า “ยาโคบ​เอา​ทุก​สิ่ง​ของ​พ่อ​เรา​ไป และ​ที่​เขา​ร่ำรวย​ทั้งหมด​นี้​ก็​จาก​สิ่ง​ที่​เป็น​ของ​พ่อ​เรา” 2และ​ยาโคบ​สังเกต​ว่า​ท่าที​ของ​ลาบัน​ต่อ​เขา​นั้น​ไม่​เหมือน​เดิม
3แล้ว​พระยาห์เวห์​พูด​กับ​ยาโคบ​ว่า “จง​กลับ​ไป​ยัง​ดินแดน​ของ​พ่อ​เจ้า ไป​หา​ญาติ​พี่​น้อง​ของ​เจ้า และ​เรา​จะ​อยู่​กับ​เจ้า”
4ยาโคบ​จึง​ให้​คน​ไป​ตาม​ราเชล​กับ​เลอาห์ ออก​มา​ที่​ทุ่ง​ซึ่ง​เขา​เลี้ยง​สัตว์​อยู่ 5เขา​บอก​ทั้ง​สอง​ว่า “ฉัน​เห็น​ว่า​ท่าที​ของ​พ่อ​เธอ​ต่อ​ฉัน​เปลี่ยน​ไป แต่​พระเจ้า​ของ​พ่อ​ฉัน​อยู่​กับ​ฉัน 6เธอ​ทั้ง​สอง​รู้​ดี​ว่า​ฉัน​ทำงาน​ให้​พ่อ​ของ​เธอ​ด้วย​สุด​กำลัง 7แต่​พ่อ​ของ​เธอ​ก็​ยัง​บิดพลิ้ว เปลี่ยน​ค่า​จ้าง​ฉัน​ถึง​สิบ​ครั้ง แต่​พระเจ้า​ไม่​ให้​เขา​ทำ​ร้าย​ฉัน 8ถ้า​เขา​พูด​ว่า ‘สัตว์​ที่​มี​จุด​ด่าง​จะ​เป็น​ค่า​จ้าง​ของ​เจ้า’ สัตว์​ทั้ง​ฝูง​ก็​จะ​ออก​ลูก​มี​จุด​ด่าง และ​ถ้า​เขา​พูด​ว่า ‘ตัว​ที่​มี​ลาย​เป็น​ค่า​จ้าง​ของ​เจ้า’ สัตว์​ทั้ง​ฝูง​ก็​จะ​ออก​ลูก​เป็น​ลาย 9ดังนั้น​พระเจ้า​จึง​ยึด​เอา​ฝูง​สัตว์​จาก​พ่อ​ของ​เธอ​มา​ให้​กับ​ฉัน
10ครั้ง​หนึ่ง​ใน​ฤดู​ผสมพันธุ์ ฉัน​ฝัน​ว่า​ฉัน​เงย​หน้า​ขึ้น​เห็น​แพะ​ตัว​ผู้​ที่​กำลัง​ผสมพันธุ์​กับ​ฝูง​มี​ลาย มี​จุด​หรือ​ลาย​ด่าง 11ทูต​ของ​พระเจ้า​พูด​กับ​ฉัน​ใน​ฝัน​ว่า ‘ยาโคบ’ ฉัน​ตอบ​ว่า ‘ข้าพเจ้า​อยู่​นี่’ 12ท่าน​จึง​พูด​ว่า ‘จง​เงย​หน้า​ขึ้น​ดู แพะ​ตัว​ผู้​ทุก​ตัว​ที่​กำลัง​ผสมพันธุ์​กับ​ฝูง​นั้น พวก​มัน​มี​ลาย มี​จุด​หรือ​ลาย​ด่าง เพราะ​เรา​ได้​เห็น​ทุก​อย่าง​ที่​ลาบัน​ทำ​กับ​เจ้า 13เรา​คือ​พระเจ้า​แห่ง​เบธเอล ที่​ซึ่ง​เจ้า​ได้​เจิม​เสา​และ​ได้​ปฏิญาณ​ไว้​กับ​เรา บัดนี้​จง​ไป​จาก​แผ่นดิน​นี้​ทันที​และ​กลับ​ไป​ยัง​บ้าน​เกิด​เมือง​นอน​ของ​เจ้า’ ”
14แล้ว​ราเชล​กับ​เลอาห์​ตอบ​ว่า “เรา​ยัง​มี​ส่วน​ใน​มรดก​ของ​พ่อ​อีก​หรือ 15พ่อ​ไม่​ถือ​ว่า​เรา​เป็น​คน​ต่าง​ชาติ​หรอก​หรือ เขา​ไม่​เพียง​แต่​ขาย​เรา แต่​ยัง​ใช้​เงิน​ส่วน​ของ​เรา​จน​หมด 16แท้​จริง​ทรัพย์​สมบัติ​ทั้งสิ้น​ที่​พระเจ้า​ริบ​ไป​จาก​พ่อ​ก็​เป็น​ของ​เรา​กับ​ลูก ดังนั้น​เชิญ​ทำ​ตาม​ที่​พระเจ้า​บอก​ท่าน​เถิด”
17แล้ว​ยาโคบ​จึง​ให้​ลูก​กับ​ภรรยา​ขึ้น​ขี่​อูฐ 18ตัว​เขา​ต้อน​ฝูง​สัตว์​ทั้งหมด​ให้​นำหน้า​เขา พร้อม​กับ​ทรัพย์​สมบัติ​ซึ่ง​เขา​สะสม​ไว้​ใน​ปัดดาน​อารัม#31:18 นั่น​คือ ตะวันตก​เฉียง​เหนือ​ของ​เมโสโปเตเมีย ออก​เดิน​ทาง​ไป​หา​อิสอัค​พ่อ​ของ​เขา​ใน​ดินแดน​คานาอัน
19เมื่อ​ลาบัน​ออก​ไป​ตัด​ขน​แกะ ราเชล​ก็​ขโมย​พวก​เทวรูป​ประจำ​บ้าน​ของ​พ่อ​ไป​ด้วย 20ยิ่ง​กว่า​นั้น ยาโคบ​ยัง​หลอก​ลาบัน​ชาว​อารัม​โดย​ไม่​บอก​ว่า​กำลัง​จะ​หนี 21เขา​หนี​ไป​พร้อม​กับ​ข้าวของ​ทั้งหมด​ที่​มี ข้าม​แม่น้ำ​ยูเฟรติส​และ​มุ่ง​ไป​ยัง​แดน​เทือกเขา​กิเลอาด
ลาบัน​ไล่​ตาม​ยาโคบ
22สาม​วัน​ต่อมา​มี​คน​มา​บอก​ลาบัน​ว่า​ยาโคบ​หนี​ไป​แล้ว 23เขา​จึง​พา​ญาติ​พี่​น้อง​ตาม​ล่า​ยาโคบ​เป็น​เวลา​เจ็ด​วัน และ​ตาม​ทัน​ที่​แดน​เทือกเขา​กิเลอาด 24คืน​นั้น​พระเจ้า​มา​หา​ลาบัน​คน​อารัม​ใน​ความ​ฝัน​และ​พูด​ว่า “ไม่​ว่า​ดี​หรือ​ร้าย จง​ระวัง อย่า​พูด​อะไร​กับ​ยาโคบ”
25ยาโคบ​นั้น​ตั้ง​เต็นท์​อยู่​ที่​แดน​เทือกเขา​กิเลอาด ตอน​ที่​ลาบัน​ตาม​มา​ทัน ลาบัน​กับ​ญาติ​พี่​น้อง​ก็​ตั้ง​ค่าย​ที่​นั่น​ด้วย 26แล้ว​ลาบัน​พูด​กับ​ยาโคบ​ว่า “เจ้า​ทำ​อะไร​ลง​ไป เจ้า​หลอก​ลุง​และ​พา​ลูก​สาว​ของ​ลุง​หนี​มา​เหมือน​เชลย​ศึก 27ทำไม​เจ้า​ต้อง​แอบ​หนี​มา​และ​หลอกลวง​ลุง ทำไม​ถึง​ไม่​บอก เพื่อ​ลุง​จะ​ได้​ส่ง​เจ้า​มา​ด้วย​ความ​ยินดี และ​ร้อง​เพลง​กับ​พิณ​และ​รำมะนา 28เจ้า​ไม่​ยอม​ให้​เรา​ได้​จูบ​ลา​ลูก​หลาน​ด้วย​ซ้ำ เจ้า​ได้​ทำ​สิ่ง​ที่​โง่เขลา 29ลุง​มี​อำนาจ​ที่​จะ​ทำ​ร้าย​พวก​เจ้า แต่​เมื่อ​คืน​นี้​พระเจ้า​ของ​พ่อ​เจ้า​กล่าว​กับ​ลุง​ว่า ‘ไม่​ว่า​ดี​หรือ​ร้าย จง​ระวัง อย่า​พูด​อะไร​กับ​ยาโคบ’ 30ที่​เจ้า​จาก​มา​เพราะ​อยาก​จะ​กลับ​ไป​บ้าน​พ่อ​เจ้า แต่​ทำไม​ถึง​ขโมย​เทวรูป​ของ​เรา”
31ยาโคบ​ตอบ​ลาบัน​ว่า “ฉัน​กลัว เพราะ​คิด​ว่า​ลุง​จะ​พราก​เอา​ลูก​สาว​ลุง​ไป​จาก​ฉัน 32แต่​ถ้า​ท่าน​พบ​ใคร​ก็​ตาม​ที่​มี​เทวรูป​ของ​ท่าน คน​นั้น​จะ​ต้อง​ตาย จง​ค้น​ดู​ต่อหน้า​พวก​ญาติ​ของ​เรา ว่า​มี​อะไร​ที่​เป็น​ของ​ท่าน​อยู่​ที่​นี่​หรือ​ไม่ ถ้า​มี​ก็​จง​เอา​ไป” ยาโคบ​ไม่​รู้​ว่า​ราเชล​ขโมย​เทวรูป​มา
33ลาบัน​จึง​เข้า​ไป​ค้น​ใน​เต็นท์​ของ​ยาโคบ เต็นท์​ของ​เลอาห์​และ​เต็นท์​ของ​สอง​สาวใช้ แต่​ไม่​พบ​อะไร หลังจาก​ออก​จาก​เต็นท์​ของ​เลอาห์ เขา​เข้า​ไป​ใน​เต็นท์​ของ​ราเชล 34ราเชล​เอา​เทวรูป​ประจำ​บ้าน​ไว้​ใน​อาน​อูฐ​แล้ว​นั่ง​ทับ ลาบัน​ค้น​จน​ทั่ว​เต็นท์​แต่​ไม่​พบ​อะไร
35ราเชล​พูด​กับ​พ่อ​ว่า “ขอ​ท่าน​อย่า​โกรธ​ที่​ลูก​ไม่​ได้​ยืน​ขึ้น​ต้อนรับ เพราะ​ลูก​กำลัง​มี​ประจำเดือน” เขา​ก็​ค้น​จน​ทั่ว แต่​ไม่​พบ​เทวรูป​ประจำ​บ้าน
36ยาโคบ​โกรธ​และ​ต่อว่า​ลาบัน เขา​ถาม​ลาบัน​ว่า “ฉัน​ไป​ก่อ​เรื่อง​อะไร​ไว้​หรือ ฉัน​ทำ​อะไร​ผิด​จึง​ไล่​ล่า​ฉัน​อย่าง​นี้ 37ลุง​ค้น​ข้าวของ​ของ​ฉัน​จน​ทั่ว​แล้ว เจอ​อะไร​ที่​เป็น​ของ​ตัวเอง​บ้าง จง​เอา​มา​วาง​ไว้​ต่อหน้า​ญาติ​ของ​ลุง​และ​ของ​ฉัน ให้​พวก​เขา​เป็น​คน​ตัดสิน​เรื่อง​ระหว่าง​เรา
38ฉัน​อยู่​กับ​ลุง​มา​ยี่สิบ​ปี​แล้ว แพะ​แกะ​ของ​ลุง​ไม่​แท้ง​ลูก​สัก​ตัว ทั้ง​ฉัน​ก็​ไม่​เคย​กิน​แกะ​จาก​ฝูง​ของ​ลุง​เลย 39ตัว​ไหน​ถูก​สัตว์​ป่า​กัด​ตาย ฉัน​ก็​ไม่​เคย​เอา​ไป​ให้​ลุง แต่​แบก​รับ​ความ​เสีย​หาย​ไว้​เอง แล้ว​ลุง​ก็​เรียกร้อง​ให้​ฉัน​ชดใช้​สัตว์​ที่​ถูก​ขโมย ไม่​ว่า​จะ​หาย​ไป​กลางวัน​หรือ​กลางคืน 40ตอน​กลางวัน​ก็​ถูก​ความ​ร้อน​เผา ตอน​กลางคืน​ก็​หนาวเหน็บ​จน​หลับ​ตา​นอน​ไม่​ได้ 41เป็น​อย่าง​นี้​ตลอด​ยี่สิบ​ปี​ที่​ฉัน​อยู่​ใน​บ้าน​ของ​ลุง ฉัน​ทำงาน​ให้​ลุง​สิบ​สี่​ปี​เพื่อ​ลูก​สาว​สอง​คน และ​อีก​หก​ปี​เพื่อ​ฝูง​สัตว์ และ​ลุง​ยัง​เปลี่ยน​ค่า​จ้าง​ของ​ฉัน​เป็น​สิบ​ครั้ง 42ถ้า​พระเจ้า​ของ​บรรพบุรุษ​ของ​ฉัน คือ​พระเจ้า​ของ​อับราฮัม​และ​พระเจ้า​ที่​อิสอัค​ยำเกรง​ไม่​ได้​อยู่​กับ​ฉัน ลุง​ก็​คง​จะ​ไล่​ฉัน​มา​มือ​เปล่า​แน่ แต่​พระเจ้า​เห็น​ความ​ยาก​ลำบาก และ​งาน​หนัก​ใน​มือ​ฉัน เมื่อ​คืน​นี้​พระองค์​จึง​ว่า​กล่าว​ท่าน”
43ลาบัน​ตอบ​ยาโคบ​ว่า “ผู้หญิง​เหล่า​นี้​คือ​ลูก​สาว​ของ​ลุง เด็ก​เหล่า​นี้​ก็​เป็น​หลาน​ของ​ลุง ฝูง​สัตว์​นี้​ก็​เป็น​ของ​ลุง ทั้งหมด​ที่​เจ้า​เห็น​อยู่​นี้​เป็น​ของ​ลุง แต่​วัน​นี้​ลุง​จะ​ทำ​อะไร​กับ​ลูก​สาว​ของ​ลุง และ​พวก​หลาน​ที่​เกิด​มา​ได้​เล่า 44มา​เถิด​ให้​เรา​ทำ​พันธสัญญา​ระหว่าง​ลุง​กับ​เจ้า ให้​พันธสัญญา​นี้​เป็น​พยาน​ระหว่าง​เรา”
45ดังนั้น​ยาโคบ​จึง​เอา​หิน​ก้อน​หนึ่ง​ตั้ง​ขึ้น​เป็น​เสา 46เขา​บอก​กับ​ญาติ​ว่า “ไป​รวบรวม​ก้อนหิน​มา” ดังนั้น​พวก​เขา​จึง​เอา​หิน​มา​กอง​รวม​กัน​เป็น​กอง​พะเนิน และ​นั่ง​กิน​อาหาร​ด้วย​กัน​ข้าง​กอง​หิน​นั้น 47ลาบัน​เรียก​กอง​หิน​นั้น​ว่า​เยการ์สหดูธา และ​ยาโคบ​เรียก​ว่า​กาเลเอด#31:47 คำ​ภาษา​อาราเมค เยการ์สหดูธา และ​คำ​ภาษา​ฮีบรู กาเลเอด ทั้ง​คู่​แปล​ว่า /กอง​พยาน
48ลาบัน​พูด​ว่า “ใน​วัน​นี้​กอง​หิน​นี้​เป็น​พยาน​ระหว่าง​เรา” ด้วย​เหตุ​นี้​จึง​ได้​ชื่อ​ว่า​กาเลเอด 49และ​มี​ชื่อ​ว่า​มิสปาห์#31:49 แปลว่า หอ​สังเกต​การณ์​ด้วย เพราะ​ลาบัน​พูด​ว่า “ขอให้​พระยาห์เวห์​เฝ้า​ดู​ลุง​กับ​เจ้า​เมื่อ​พวก​เรา​แยก​กัน​ไป 50ถ้า​เจ้า​ข่มเหง​ลูก​สาว​ของ​ลุง หรือ​มี​ภรรยา​ใหม่​นอกจาก​พวก​เธอ แม้​ว่า​ไม่​มี​ใคร​อยู่​ด้วย ก็​จำ​ไว้​ว่า​พระเจ้า​เป็น​พยาน​ระหว่าง​เรา”
51ลาบัน​พูด​กับ​ยาโคบ​ด้วย​ว่า “นี่​เป็น​กอง​หิน​และ​เสา​ที่​เรา​ตั้ง​ขึ้น​ไว้​ระหว่าง​เรา 52กอง​หิน​นี้​เป็น​พยาน และ​เสา​หิน​นี้​ก็​เป็น​พยาน​ว่า ลุง​จะ​ไม่​ข้าม​กอง​หิน​นี้​ไป​ทำร้าย​เจ้า และ​เจ้า​ก็​จะ​ไม่​ข้าม​กอง​หิน​และ​เสา​นี้​มา​ทำร้าย​ลุง 53ขอให้​พระเจ้า​ของ​อับราฮัม​และ​พระเจ้า​ของ​นาโฮร์ ซึ่ง​เป็น​พระเจ้า​ของ​บรรพบุรุษ​ของ​พวก​เขา ตัดสิน​ระหว่าง​เรา”
ดังนั้น​ยาโคบ​จึง​ปฏิญาณ​ใน​พระนาม​ของ​พระองค์​ผู้​น่า​ยำเกรง ซึ่ง​เป็น​พระเจ้า​ของ​อิสอัค​พ่อ​ของ​เขา 54เขา​ถวาย​เครื่อง​บูชา​ที่​เทือกเขา​นั้น และ​เชิญ​ญาติ​พี่​น้อง​มา​กิน​อาหาร​ร่วม​กัน เมื่อ​กิน​เสร็จ​ก็​พัก​ค้าง​คืน​ที่​นั่น
55เช้าตรู่​วัน​รุ่งขึ้น ลาบัน​จูบ​อำลา​และ​ให้​พร​หลาน​กับ​ลูก​สาว แล้ว​ก็​เดินทาง​กลับ​บ้าน#31:55 ใน​ฉบับ​ภาษา​ฮีบรู ข้อ 31:55 คือ​ข้อ32:1

Áherslumerki

Deildu

Afrita

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in