21
1“ต่อไปนี้เป็นกฎบัญญัติที่เจ้าต้องตั้งไว้ต่อหน้าพวกเขา คือ
ทาสฮีบรู
(ลนต.25:39-55; ฉธบ.15:12-18)
2หากเจ้าซื้อทาสฮีบรูมาคนหนึ่ง เขาจะรับใช้เจ้าเป็นเวลาหกปี แต่ในปีที่เจ็ดเขาจะเป็นอิสระโดยไม่ต้องเสียค่าไถ่ใดๆ 3ถ้าเขามาคนเดียวก็เป็นอิสระคนเดียว แต่หากเขามีภรรยามาด้วย ภรรยาของเขาจะเป็นอิสระพร้อมกับเขา 4หากว่านายหาภรรยาให้ แล้วเธอคลอดลูกชายหรือลูกสาวให้เขา ทั้งหญิงนั้นและลูกๆ จะยังคงเป็นของนาย ส่วนตัวเขาจะเป็นอิสระแต่ผู้เดียว
5แต่ถ้าทาสคนนั้นประกาศว่า ‘ข้าพเจ้ารักนายและลูกเมียของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่อยากเป็นอิสระ’ 6นายต้องพาเขามาหาตุลาการ#21:6 หรือ มาต่อหน้าพระเจ้า และนำเขาไปที่ประตูหรือวงกบประตู แล้วใช้เหล็กแหลมเจาะหูเขา จากนั้นเขาจะเป็นทาสของนายไปตลอดชีวิต
7ชายใดขายลูกสาวของตนไปเป็นทาส เธอจะไม่ได้รับอิสระเหมือนทาสชาย 8หากเธอไม่เป็นที่พอใจของนาย ผู้ได้เลือกเธอไว้สำหรับตัวเขาเอง#21:8 หรือ เธอไม่เป็นที่พอใจของนาย เขาจึงไม่ได้เลือกเธอ นายจะต้องยอมให้เธอได้รับการไถ่ตัว โดยไม่มีสิทธิ์ขายเธอให้คนต่างชาติเพราะเขาได้ผิดสัญญาต่อเธอ 9หากเขาเลือกเธอไว้ให้ลูกชายของตัวเอง เขาต้องให้สิทธิ์ในฐานะลูกสาวแก่เธอ 10หากเขาแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน เขาต้องไม่ลดอาหารของภรรยาคนแรก ทั้งเครื่องนุ่งห่มหรือสิทธิ์ในการเป็นภรรยาของเธอ 11ถ้าเขาไม่ให้สามสิ่งนี้ เธอก็จะเป็นอิสระโดยไม่ต้องเสียค่าไถ่ใดๆ
การทำร้ายร่างกาย
12ใครทุบตีคนอื่นให้บาดเจ็บสาหัสจะต้องมีโทษถึงตาย 13หากพวกเขาทำไปโดยไม่เจตนาแต่พระเจ้าอนุญาตให้เกิดขึ้น เราจะกำหนดสถานที่แห่งหนึ่งให้พวกเขาหนีไปลี้ภัย 14แต่หากใครวางแผนฆ่าคนโดยเจตนา จงนำตัวคนนั้นออกไปจากแท่นบูชาของเราและประหารเขา
15ใครทำร้าย#21:15 หรือ ฆ่าพ่อหรือแม่ของตนจะต้องมีโทษถึงตาย
16ใครลักพาตัวผู้อื่นจะต้องมีโทษถึงตาย ไม่ว่าผู้เป็นเหยื่อจะถูกขายไปเป็นทาสหรือยังอยู่ในการกักขังของคนที่ลักพาตัวก็ตาม
17ใครแช่งด่าพ่อหรือแม่ของเขาจะต้องมีโทษถึงตาย
18หากเกิดการทะเลาะวิวาท ฝ่ายหนึ่งใช้หินทำร้ายหรือชก#21:18 หรือ ใช้เครื่องมือทำร้ายอีกฝ่ายให้บาดเจ็บ จนผู้เป็นเหยื่อต้องนอนซมแต่ไม่ตาย 19ภายหลังผู้เป็นเหยื่อนั้นสามารถลุกเดินได้อีกโดยมีไม้เท้ายันกาย คนที่ทำร้ายย่อมพ้นผิด แต่เขาต้องชดใช้ค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียเวลาจนกว่าผู้เป็นเหยื่อจะหายเป็นปกติ
20ใครเฆี่ยนตีทาสชายหญิงด้วยไม้จนถึงแก่ความตาย คนนั้นจะต้องถูกลงโทษ 21แต่หากทาสลุกขึ้นได้ภายในหนึ่งหรือสองวัน นายก็ไม่ต้องถูกลงโทษ เพราะทาสเป็นสมบัติของนาย
22หากมีคนต่อสู้กัน แล้วเผอิญหญิงมีครรภ์ถูกลูกหลง ทำให้เธอต้องคลอดก่อนกำหนด#21:22 หรือ แท้ง แต่ไม่บาดเจ็บสาหัส คนที่ทำร้ายเธอจะต้องถูกปรับตามแต่สามีของเธอจะเรียกร้องและตามที่ศาลอนุญาต 23แต่ถ้าเธอบาดเจ็บสาหัส ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต 24ตาต้องชดใช้ด้วยตา ฟันด้วยฟัน มือด้วยมือ เท้าด้วยเท้า 25รอยไหม้ด้วยรอยไหม้ บาดแผลด้วยบาดแผล รอยฟกช้ำด้วยรอยฟกช้ำ
26หากนายทำร้ายทาสชายหรือหญิงจนตาบอด เขาต้องปล่อยทาสนั้นให้เป็นอิสระเพื่อชดใช้แทนดวงตาของทาสนั้น 27และหากนายทำให้ฟันของทาสชายหรือหญิงหัก เขาต้องปล่อยทาสนั้นเป็นอิสระเพื่อชดใช้แทนฟัน
28หากวัวตัวใดขวิดคนไม่ว่าชายหรือหญิงถึงแก่ความตาย จงเอาหินขว้างวัวให้ตาย และอย่ากินเนื้อมัน แต่เจ้าของวัวไม่ต้องรับผิดชอบ 29แต่หากเป็นที่รู้กันว่าวัวนั้นมีนิสัยชอบขวิดคนและมีคนเตือนเจ้าของแล้ว แต่เจ้าของยังไม่ขังวัวของตนให้ดี ถ้ามันไปขวิดคนตายไม่ว่าชายหรือหญิง จงเอาหินขว้างวัวให้ตายและประหารเจ้าของวัวด้วย 30อย่างไรก็ตามหากมีการเรียกร้องค่าปรับ เจ้าของวัวจะไถ่ชีวิตตัวเองโดยยอมจ่ายค่าปรับตามที่ถูกเรียกร้องก็ได้ 31กฎข้อนี้ใช้ในกรณีที่วัวขวิดลูกชายหรือลูกสาวด้วย 32แต่ถ้าขวิดทาส ไม่ว่าหญิงหรือชาย ก็ให้เจ้าของวัวจ่ายเงินหนัก 30 เชเขล#21:32 นั่นคือ ประมาณ 345 กรัม ให้กับเจ้าของทาส และจงเอาหินขว้างวัวให้ตาย
33ถ้าผู้ใดเปิดบ่อหรือขุดบ่อและไม่ปิดฝาบ่อ แล้วมีวัวหรือลาตกลงไป 34คนที่เปิดบ่อจะต้องจ่ายค่าเสียหายให้เจ้าของสัตว์ และแลกเปลี่ยนเอาสัตว์ที่ตายมาเป็นของตน
35หากวัวของใครไปขวิดวัวของคนอื่นตาย เจ้าของวัวทั้งสองฝ่ายจะขายวัวที่ยังมีชีวิต แล้วนำเงินที่ได้นั้นกับวัวที่ตายมาแบ่งเท่าๆ กัน 36แต่หากเป็นที่รู้กันว่าวัวนั้นมีนิสัยชอบขวิดแต่เจ้าของไม่ขังให้ดี ก็ให้เจ้าของวัวชดใช้โดยยกวัวตัวนั้นให้อีกฝ่าย แล้วแลกเปลี่ยนเอาวัวตัวที่ตายไปเป็นของตน”