อพยพ 21

21
1“ต่อไป​นี้​เป็น​กฎ​บัญญัติ​ที่​เจ้า​ต้อง​ตั้ง​ไว้​ต่อหน้า​พวก​เขา คือ
ทาส​ฮีบรู
(ลนต.25:39-55; ฉธบ.15:12-18)
2หาก​เจ้า​ซื้อ​ทาส​ฮีบรู​มา​คน​หนึ่ง เขา​จะ​รับใช้​เจ้า​เป็น​เวลา​หก​ปี แต่​ใน​ปี​ที่​เจ็ด​เขา​จะ​เป็น​อิสระ​โดย​ไม่​ต้อง​เสีย​ค่า​ไถ่​ใด​ๆ 3ถ้า​เขา​มา​คน​เดียว​ก็​เป็น​อิสระ​คน​เดียว แต่​หาก​เขา​มี​ภรรยา​มา​ด้วย ภรรยา​ของ​เขา​จะ​เป็น​อิสระ​พร้อม​กับ​เขา 4หาก​ว่า​นาย​หา​ภรรยา​ให้ แล้ว​เธอ​คลอด​ลูก​ชาย​หรือ​ลูก​สาว​ให้​เขา ทั้ง​หญิง​นั้น​และ​ลูก​ๆ จะ​ยัง​คง​เป็น​ของ​นาย ส่วนตัว​เขา​จะ​เป็น​อิสระ​แต่​ผู้เดียว
5แต่​ถ้า​ทาส​คน​นั้น​ประกาศ​ว่า ‘ข้าพเจ้า​รัก​นาย​และ​ลูก​เมีย​ของ​ข้าพเจ้า ข้าพเจ้า​ไม่​อยาก​เป็น​อิสระ’ 6นาย​ต้อง​พา​เขา​มา​หา​ตุลาการ#21:6 หรือ มา​ต่อหน้า​พระเจ้า และ​นำ​เขา​ไป​ที่​ประตู​หรือ​วงกบ​ประตู แล้ว​ใช้​เหล็ก​แหลม​เจาะ​หู​เขา จาก​นั้น​เขา​จะ​เป็น​ทาส​ของ​นาย​ไป​ตลอด​ชีวิต
7ชาย​ใด​ขาย​ลูก​สาว​ของ​ตน​ไป​เป็น​ทาส เธอ​จะ​ไม่​ได้​รับ​อิสระ​เหมือน​ทาส​ชาย 8หาก​เธอ​ไม่​เป็น​ที่​พอใจ​ของ​นาย ผู้​ได้​เลือก​เธอ​ไว้​สำหรับ​ตัว​เขา​เอง#21:8 หรือ เธอ​ไม่​เป็น​ที่​พอใจ​ของ​นาย เขา​จึง​ไม่​ได้​เลือก​เธอ นาย​จะ​ต้อง​ยอม​ให้​เธอ​ได้รับ​การ​ไถ่​ตัว โดย​ไม่​มี​สิทธิ์​ขาย​เธอ​ให้​คน​ต่าง​ชาติ​เพราะ​เขา​ได้​ผิด​สัญญา​ต่อ​เธอ 9หาก​เขา​เลือก​เธอ​ไว้​ให้​ลูก​ชาย​ของ​ตัว​เอง เขา​ต้อง​ให้​สิทธิ์​ใน​ฐานะ​ลูก​สาว​แก่​เธอ 10หาก​เขา​แต่งงาน​กับ​ผู้หญิง​อีก​คน เขา​ต้อง​ไม่​ลด​อาหาร​ของ​ภรรยา​คน​แรก ทั้ง​เครื่อง​นุ่ง​ห่ม​หรือ​สิทธิ์​ใน​การ​เป็น​ภรรยา​ของ​เธอ 11ถ้า​เขา​ไม่​ให้​สาม​สิ่ง​นี้ เธอ​ก็​จะ​เป็น​อิสระ​โดย​ไม่​ต้อง​เสีย​ค่า​ไถ่​ใด​ๆ
การ​ทำร้าย​ร่างกาย
12ใคร​ทุบ​ตี​คน​อื่น​ให้​บาดเจ็บ​สาหัส​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย 13หาก​พวก​เขา​ทำ​ไป​โดย​ไม่​เจตนา​แต่​พระเจ้า​อนุญาต​ให้​เกิด​ขึ้น เรา​จะ​กำหนด​สถานที่​แห่ง​หนึ่ง​ให้​พวก​เขา​หนี​ไป​ลี้​ภัย 14แต่​หาก​ใคร​วางแผน​ฆ่า​คน​โดย​เจตนา จง​นำ​ตัว​คน​นั้น​ออก​ไป​จาก​แท่น​บูชา​ของ​เรา​และ​ประหาร​เขา
15ใคร​ทำร้าย#21:15 หรือ ฆ่าพ่อ​หรือ​แม่​ของ​ตน​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย
16ใคร​ลักพาตัว​ผู้​อื่น​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย ไม่​ว่า​ผู้​เป็น​เหยื่อ​จะ​ถูก​ขาย​ไป​เป็น​ทาส​หรือ​ยัง​อยู่​ใน​การ​กักขัง​ของ​คน​ที่​ลักพาตัว​ก็​ตาม
17ใคร​แช่ง​ด่า​พ่อ​หรือ​แม่​ของ​เขา​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย
18หาก​เกิด​การ​ทะเลาะ​วิวาท ฝ่าย​หนึ่ง​ใช้​หิน​ทำร้าย​หรือ​ชก#21:18 หรือ ใช้​เครื่องมือ​ทำร้าย​อีก​ฝ่าย​ให้​บาดเจ็บ จน​ผู้​เป็น​เหยื่อ​ต้อง​นอน​ซม​แต่​ไม่​ตาย 19ภายหลัง​ผู้​เป็น​เหยื่อ​นั้น​สามารถ​ลุก​เดิน​ได้​อีก​โดย​มี​ไม้เท้า​ยัน​กาย คน​ที่​ทำ​ร้าย​ย่อม​พ้น​ผิด แต่​เขา​ต้อง​ชดใช้​ค่า​รักษา​พยาบาล​และ​ค่า​เสีย​เวลา​จนกว่า​ผู้​เป็น​เหยื่อ​จะ​หาย​เป็น​ปกติ
20ใคร​เฆี่ยน​ตี​ทาส​ชาย​หญิง​ด้วย​ไม้​จน​ถึง​แก่​ความ​ตาย คน​นั้น​จะ​ต้อง​ถูก​ลงโทษ 21แต่​หาก​ทาส​ลุกขึ้น​ได้​ภายใน​หนึ่ง​หรือ​สอง​วัน นาย​ก็​ไม่​ต้อง​ถูก​ลงโทษ เพราะ​ทาส​เป็น​สมบัติ​ของ​นาย
22หาก​มี​คน​ต่อสู้​กัน แล้ว​เผอิญ​หญิง​มี​ครรภ์​ถูก​ลูกหลง ทำ​ให้​เธอ​ต้อง​คลอด​ก่อน​กำหนด#21:22 หรือ แท้ง แต่​ไม่​บาดเจ็บ​สาหัส คน​ที่​ทำ​ร้าย​เธอ​จะ​ต้อง​ถูก​ปรับ​ตาม​แต่​สามี​ของ​เธอ​จะ​เรียกร้อง​และ​ตาม​ที่​ศาล​อนุญาต 23แต่​ถ้า​เธอ​บาดเจ็บ​สาหัส ชีวิต​ต้อง​ชดใช้​ด้วย​ชีวิต 24ตา​ต้อง​ชดใช้​ด้วย​ตา ฟัน​ด้วย​ฟัน มือ​ด้วย​มือ เท้า​ด้วย​เท้า 25รอย​ไหม้​ด้วย​รอย​ไหม้ บาดแผล​ด้วย​บาดแผล รอย​ฟกช้ำ​ด้วย​รอย​ฟกช้ำ
26หาก​นาย​ทำร้าย​ทาส​ชาย​หรือ​หญิง​จน​ตาบอด เขา​ต้อง​ปล่อย​ทาส​นั้น​ให้​เป็น​อิสระ​เพื่อ​ชดใช้​แทน​ดวงตา​ของ​ทาส​นั้น 27และ​หาก​นาย​ทำ​ให้​ฟัน​ของ​ทาส​ชาย​หรือ​หญิง​หัก เขา​ต้อง​ปล่อย​ทาส​นั้น​เป็น​อิสระ​เพื่อ​ชดใช้​แทน​ฟัน
28หาก​วัว​ตัว​ใด​ขวิด​คน​ไม่ว่า​ชาย​หรือ​หญิง​ถึง​แก่​ความ​ตาย จง​เอา​หิน​ขว้าง​วัว​ให้​ตาย และ​อย่า​กิน​เนื้อ​มัน แต่​เจ้าของ​วัว​ไม่​ต้อง​รับผิดชอบ 29แต่​หาก​เป็น​ที่​รู้​กัน​ว่า​วัว​นั้น​มี​นิสัย​ชอบ​ขวิด​คน​และ​มี​คน​เตือน​เจ้าของ​แล้ว แต่​เจ้าของ​ยัง​ไม่​ขัง​วัว​ของ​ตน​ให้​ดี ถ้า​มัน​ไป​ขวิด​คน​ตาย​ไม่ว่า​ชาย​หรือ​หญิง จง​เอา​หิน​ขว้าง​วัว​ให้​ตาย​และ​ประหาร​เจ้า​ของ​วัว​ด้วย 30อย่างไร​ก็​ตาม​หาก​มี​การ​เรียกร้อง​ค่า​ปรับ เจ้าของ​วัว​จะ​ไถ่​ชีวิต​ตัวเอง​โดย​ยอม​จ่าย​ค่า​ปรับ​ตาม​ที่​ถูก​เรียกร้อง​ก็​ได้ 31กฎ​ข้อ​นี้​ใช้​ใน​กรณี​ที่​วัว​ขวิด​ลูก​ชาย​หรือ​ลูก​สาว​ด้วย 32แต่​ถ้า​ขวิด​ทาส ไม่ว่า​หญิง​หรือ​ชาย ก็​ให้​เจ้า​ของ​วัว​จ่าย​เงิน​หนัก 30 เชเขล#21:32 นั่น​คือ ประมาณ 345 กรัม ให้​กับ​เจ้า​ของ​ทาส และ​จง​เอา​หิน​ขว้าง​วัว​ให้​ตาย
33ถ้า​ผู้​ใด​เปิด​บ่อ​หรือ​ขุด​บ่อ​และ​ไม่​ปิด​ฝา​บ่อ แล้ว​มี​วัว​หรือ​ลา​ตก​ลง​ไป 34คน​ที่​เปิด​บ่อ​จะ​ต้อง​จ่าย​ค่า​เสียหาย​ให้​เจ้า​ของ​สัตว์ และ​แลก​เปลี่ยน​เอา​สัตว์​ที่​ตาย​มา​เป็น​ของ​ตน
35หาก​วัว​ของ​ใคร​ไป​ขวิด​วัว​ของ​คน​อื่น​ตาย เจ้าของ​วัว​ทั้ง​สอง​ฝ่าย​จะ​ขาย​วัว​ที่​ยัง​มี​ชีวิต แล้ว​นำ​เงิน​ที่​ได้​นั้น​กับ​วัว​ที่​ตาย​มา​แบ่ง​เท่า​ๆ กัน 36แต่​หาก​เป็น​ที่​รู้​กัน​ว่า​วัว​นั้น​มี​นิสัย​ชอบ​ขวิด​แต่​เจ้า​ของ​ไม่​ขัง​ให้​ดี ก็​ให้​เจ้าของ​วัว​ชดใช้​โดย​ยก​วัว​ตัว​นั้น​ให้​อีก​ฝ่าย แล้ว​แลก​เปลี่ยน​เอา​วัว​ตัว​ที่​ตาย​ไป​เป็น​ของ​ตน”

Áherslumerki

Deildu

Afrita

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in