انجیلِ لوقا 17
17
وَسوَسۀ گِناه
1اوسِه عیسی وَ شاگردَلِش گُت: «وَسوَسِۀ گِناه هَمیشَه هِسی، امّا وای وَ حالِ کسی که باعثِ وَسوَسَه وابو. 2سی وِّ بِختَر بی که بَردِ آسیویی بویَندِن وَ ناش وُ وِرِش بییِن مِنِه دریا تا یِکه باعث وابو یکی وَ ای کِچِلویَل بییُفته وَ گِناه. 3پَ حَواسِتون وَ خِتون بو. اَر کَکات گِناه کِنِه، وِّ نَه توبیخ کُ، وِ اَر توبَه کِه، وِّ نَه بویَخشِش. 4اَر روزی هَف دَفَه وَت گِنا کِنِه، وِ هَف دَفَه وَرگَردِه طِیت وِ بِگُ: "توبَه ایکِنُم" باید وِّ نَه بویَخشی.»
5رسولَل وَ عیسِی خداوند گُتِن: «ایمونِ ایما نَه زیاد کُ!» 6عیسِی خداوند جواب دا: «اَر ایمونی وَ قَدِ دونۀ خردل داشتَه بِیت، ایتَریت وَ ای دارِ تیت بِگِیت وَ ریشَه دَرا وِ کاشتَه وابو مِنِه دریا، وُ وَتون اطاعت ایکِنِه.»
7«کویَکی وَ ایشانِه، که وختی غلامِش وَ شخم زَیَن یا وَ چَرُندَنِ میشَل مِنِه صحرا وَرگَردِه، وَش بِگُ: " زی بیو بِشین سَرِ سُفرَه غَذا بِخَه"؟ 8مَه وَش نیگُ: "شومِمَه آمایَه کُ وِ قَدِتَه بویَند سی خِذمتُم تا بِخَرُم وِ بنوشُم، اوسِه خُوت، بِخَه وِ بنوش." 9مَه وِّ مِنَت‌دارِ غلامِش ایابو که امرِشَه وَجا آوُردِه؟ 10پَ ایشا هم وختی تَمومِ اوچییَلی نَه که وَ ایشا امر وابی‌یِه وَجا آوُردیت، بِگِیت: "ایما غلامَلی نالایِقیم، وِ تِنا وظیفَمونَه اَنجوم دِیمونِه."»
شَفِی ده جذامی
11عیسی وَ سرِ رَه خُوش وَ اورشلیم، وَ حَدِ بینِ سامِرَه وِ جلیل رَی ایابی. 12اوسِه هَمیِکِه رَت مِنِه دهاتی، دَه جذامی وِّ نَه دییِن. اونگَل دیر وِیسایَه بییِن 13وِ بِی صییِی بلند قیرَه ایزَن: «ای عیسی، ای استاد، وَمون رحم کُ.» 14وختی عیسی اونگَلَه دی، وَشون گُت: «بِرِیت وِ خِتونَه نِشون بِئیت وَ کاهنَل.» اونگَل اُفتان وَ رَه وِ مِنِه قد رَه وَ جذام شفا گِرُتِن. 15یکی وَ اونگَل وختی دی شفا گِرُتِه، مِنِه حالی که بِی صییِی بلند خدا نَه ستایش ایکِه، ورگشت 16وِ خِشَه وِردا وَ پِی عیسی وِ ممنونِش وابی. او جذامی یِه سامری بی. 17عیسی فرمایش کِه: «مَه او ده نفر همشون شفا نَگِرُتِن؟ پَ نُه تِی دَ کوچِنِن؟ 18مَه غیرِ ای غریبَه، کسی دَ نَوَرگشت تا خدا نَه ستایِش کِنه؟» 19اوسِه وَ او مِرد گُت: «وَری وِ بِرَه، ایمونِت تِنَه شفا دایِه.»
اومَیَنِ پادشاییِ خدا
20عیسی مِنِه جواب عالِمَلِ فرقۀ فَریسی که پُرسییَه بییِن پادشاییِ خدا کِی ایایِه، گُت: «اومَیَنِ پادشاییِ خدا نَه نیابو بِی سیل کِردن دی، 21وِ کسی هَم نیگُ سِی کُ وِچِنِه یا وُچِنِه، سی‌یِکِه پادشاییِ خدا مِنِه ایشانِه.»
22اوسِه وَ شاگردل گُت: «روزَلی ایایِه که اُرزو ایکِنیت یکی وَ روزَلِ کِرِ انسانَه بِوینیت، امّا نیبینیت. 23مردم وَتون ایگُن: "سِی کُ وِچِنه" یا "سِی کُ وُچِنه." وَ دینِشون نَرِیت وِ وَشون گوش نَکِنیت. 24سی‌یِکِه هموطو که تَشِ‌برق مِنِه یِه آن، بِریچَه ایزَنِه وِ آسمونَه وَ ای سر تا او سر روشن ایکِنِه، کِرِ انسان هم مِنِه روز خُوش هَمیطورِه. 25امّا اَوَل ایبایِس عذابِ زیادی بکشه وُ وَ طرف ای نسل رَد وابو. 26روزَلِ کِرِ انسان مِی روزَلِ نوح ایابو. 27مردم ایخَردِن وِ اینوشییِن وِ زن اییِسَن وِ شی ایکِردِن تا او روز که نوح سُوارِ کشتی وابی. اوسِه سیل اومَه وِ همَه نَه نابود کِه. 28مِنِه زمون لوط هم هَمیطو بی. مردم ایخَردِن وِ اینوشییِن وِ اییِسَن وِ ایفِرُتِن وِ ایکاشتِن وِ ایساختِن. 29امّا روزی که لوط وَ شهرِ سُدوم زَه وَدَر، تَش وِ گوگرد وَ آسمون باری وِ همَه نَه نابود کِه. 30روز اومَیَنِ کِرِ انسان هم هَمیطو ایابو. 31مِنِه او روز، کسی که سرِ تُو بو وِ اثاثِش مِنِه حونَه، سی وَگِرُتَنِ اونگَل نیا دومِن. وِ او کسی هَم که سَرِ زمین بو نییَرگَردِه وَ حونَه. 32زنِ لوطَ وَ حوشِتون بیاریت! 33هرکه بِخوا جونِ خِشَه نِگَه کِنِه، وِه نَه وَ دَس اییِه، وِ هرکه جونِ خِشَه وَ دَس بییِه، وِه نَه نِگَه ایکِنِه. 34وَ ایشا ایگُم، مِنِه او شو وَ دِ نفر که مِنِه یِه رَختِخویَن، یکی وَگِرُتَه ایابو وِ یکیدَه وَجا ایوِیسِه. 35وُ وَ دِ زن که بِی یَک آسیو ایکِنِن، یکی وَگِرُتَه ایابو وِ یکیدَه وَجا ایوِیسِه. 36[همیطو وَ دِ مِرد که سَرِ زمینِن، یکی وَگِرُتَه ایابو وِ یکیدَه وَجا ایوِیسِه.]» 37اونگَل وَ عیسی پُرسییِن: «کوچِه، ای خداوند؟» عیسی جواب دا: «هر جا لاشه‌ای بو، دالَل وُچه جَم ایابون!»
Valið núna:
انجیلِ لوقا 17: SLB
Áherslumerki
Deildu
Afrita
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
انجیلِ لوقا 17
17
وَسوَسۀ گِناه
1اوسِه عیسی وَ شاگردَلِش گُت: «وَسوَسِۀ گِناه هَمیشَه هِسی، امّا وای وَ حالِ کسی که باعثِ وَسوَسَه وابو. 2سی وِّ بِختَر بی که بَردِ آسیویی بویَندِن وَ ناش وُ وِرِش بییِن مِنِه دریا تا یِکه باعث وابو یکی وَ ای کِچِلویَل بییُفته وَ گِناه. 3پَ حَواسِتون وَ خِتون بو. اَر کَکات گِناه کِنِه، وِّ نَه توبیخ کُ، وِ اَر توبَه کِه، وِّ نَه بویَخشِش. 4اَر روزی هَف دَفَه وَت گِنا کِنِه، وِ هَف دَفَه وَرگَردِه طِیت وِ بِگُ: "توبَه ایکِنُم" باید وِّ نَه بویَخشی.»
5رسولَل وَ عیسِی خداوند گُتِن: «ایمونِ ایما نَه زیاد کُ!» 6عیسِی خداوند جواب دا: «اَر ایمونی وَ قَدِ دونۀ خردل داشتَه بِیت، ایتَریت وَ ای دارِ تیت بِگِیت وَ ریشَه دَرا وِ کاشتَه وابو مِنِه دریا، وُ وَتون اطاعت ایکِنِه.»
7«کویَکی وَ ایشانِه، که وختی غلامِش وَ شخم زَیَن یا وَ چَرُندَنِ میشَل مِنِه صحرا وَرگَردِه، وَش بِگُ: " زی بیو بِشین سَرِ سُفرَه غَذا بِخَه"؟ 8مَه وَش نیگُ: "شومِمَه آمایَه کُ وِ قَدِتَه بویَند سی خِذمتُم تا بِخَرُم وِ بنوشُم، اوسِه خُوت، بِخَه وِ بنوش." 9مَه وِّ مِنَت‌دارِ غلامِش ایابو که امرِشَه وَجا آوُردِه؟ 10پَ ایشا هم وختی تَمومِ اوچییَلی نَه که وَ ایشا امر وابی‌یِه وَجا آوُردیت، بِگِیت: "ایما غلامَلی نالایِقیم، وِ تِنا وظیفَمونَه اَنجوم دِیمونِه."»
شَفِی ده جذامی
11عیسی وَ سرِ رَه خُوش وَ اورشلیم، وَ حَدِ بینِ سامِرَه وِ جلیل رَی ایابی. 12اوسِه هَمیِکِه رَت مِنِه دهاتی، دَه جذامی وِّ نَه دییِن. اونگَل دیر وِیسایَه بییِن 13وِ بِی صییِی بلند قیرَه ایزَن: «ای عیسی، ای استاد، وَمون رحم کُ.» 14وختی عیسی اونگَلَه دی، وَشون گُت: «بِرِیت وِ خِتونَه نِشون بِئیت وَ کاهنَل.» اونگَل اُفتان وَ رَه وِ مِنِه قد رَه وَ جذام شفا گِرُتِن. 15یکی وَ اونگَل وختی دی شفا گِرُتِه، مِنِه حالی که بِی صییِی بلند خدا نَه ستایش ایکِه، ورگشت 16وِ خِشَه وِردا وَ پِی عیسی وِ ممنونِش وابی. او جذامی یِه سامری بی. 17عیسی فرمایش کِه: «مَه او ده نفر همشون شفا نَگِرُتِن؟ پَ نُه تِی دَ کوچِنِن؟ 18مَه غیرِ ای غریبَه، کسی دَ نَوَرگشت تا خدا نَه ستایِش کِنه؟» 19اوسِه وَ او مِرد گُت: «وَری وِ بِرَه، ایمونِت تِنَه شفا دایِه.»
اومَیَنِ پادشاییِ خدا
20عیسی مِنِه جواب عالِمَلِ فرقۀ فَریسی که پُرسییَه بییِن پادشاییِ خدا کِی ایایِه، گُت: «اومَیَنِ پادشاییِ خدا نَه نیابو بِی سیل کِردن دی، 21وِ کسی هَم نیگُ سِی کُ وِچِنِه یا وُچِنِه، سی‌یِکِه پادشاییِ خدا مِنِه ایشانِه.»
22اوسِه وَ شاگردل گُت: «روزَلی ایایِه که اُرزو ایکِنیت یکی وَ روزَلِ کِرِ انسانَه بِوینیت، امّا نیبینیت. 23مردم وَتون ایگُن: "سِی کُ وِچِنه" یا "سِی کُ وُچِنه." وَ دینِشون نَرِیت وِ وَشون گوش نَکِنیت. 24سی‌یِکِه هموطو که تَشِ‌برق مِنِه یِه آن، بِریچَه ایزَنِه وِ آسمونَه وَ ای سر تا او سر روشن ایکِنِه، کِرِ انسان هم مِنِه روز خُوش هَمیطورِه. 25امّا اَوَل ایبایِس عذابِ زیادی بکشه وُ وَ طرف ای نسل رَد وابو. 26روزَلِ کِرِ انسان مِی روزَلِ نوح ایابو. 27مردم ایخَردِن وِ اینوشییِن وِ زن اییِسَن وِ شی ایکِردِن تا او روز که نوح سُوارِ کشتی وابی. اوسِه سیل اومَه وِ همَه نَه نابود کِه. 28مِنِه زمون لوط هم هَمیطو بی. مردم ایخَردِن وِ اینوشییِن وِ اییِسَن وِ ایفِرُتِن وِ ایکاشتِن وِ ایساختِن. 29امّا روزی که لوط وَ شهرِ سُدوم زَه وَدَر، تَش وِ گوگرد وَ آسمون باری وِ همَه نَه نابود کِه. 30روز اومَیَنِ کِرِ انسان هم هَمیطو ایابو. 31مِنِه او روز، کسی که سرِ تُو بو وِ اثاثِش مِنِه حونَه، سی وَگِرُتَنِ اونگَل نیا دومِن. وِ او کسی هَم که سَرِ زمین بو نییَرگَردِه وَ حونَه. 32زنِ لوطَ وَ حوشِتون بیاریت! 33هرکه بِخوا جونِ خِشَه نِگَه کِنِه، وِه نَه وَ دَس اییِه، وِ هرکه جونِ خِشَه وَ دَس بییِه، وِه نَه نِگَه ایکِنِه. 34وَ ایشا ایگُم، مِنِه او شو وَ دِ نفر که مِنِه یِه رَختِخویَن، یکی وَگِرُتَه ایابو وِ یکیدَه وَجا ایوِیسِه. 35وُ وَ دِ زن که بِی یَک آسیو ایکِنِن، یکی وَگِرُتَه ایابو وِ یکیدَه وَجا ایوِیسِه. 36[همیطو وَ دِ مِرد که سَرِ زمینِن، یکی وَگِرُتَه ایابو وِ یکیدَه وَجا ایوِیسِه.]» 37اونگَل وَ عیسی پُرسییِن: «کوچِه، ای خداوند؟» عیسی جواب دا: «هر جا لاشه‌ای بو، دالَل وُچه جَم ایابون!»
Valið núna:
:
Áherslumerki
Deildu
Afrita
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company