انجیل مَرقُس 8
8
خوراک دَدَ اُ چهار هزار نفر
1تِی آن رازیا، دوبارَه جماعت گاتی جمع آبُدِت. وَختی چِی اَسِی خَردَ شُنِهاد، عیسی شُ شاگردیاش حَدِ خوش جار زاد و شُ آنایا گُت: 2«دلُم وَ حال اِ جماعتا اَسُخِه، اَسِی که آلَه سه رازِ که خاد ما هِت و چِی اَسِی خَردَ شُنی. 3اَگَه گُشنَه شُبِفرِستام تا اُ خونَشو اُچِت، تِی رَه ضعف اَکنِت. مُشتی از اِیا از رَهِ دور اُندِستِت.» 4شاگردیا شُن آنا گُت: «اِکا تِی اینا جَی پَرتی کِه شَشابِه اَسِی سیر آکِردَهِ اِ مردُما نو واجُرِ؟» 5عیسی از آنایا اُشپُرسی: «چَنتا نو تُهَه؟» آنایا شُگُت: «هفتا.» 6عیسی شُ جماعت فَرمو دَ تا لِی زِمی هُنِئِت. هفتا نُنا شاسِه و بعد از شکر کِردَ، تِکَه اُشکِه و شُ شاگردیاش دَ تَ جلووِ مردم هُنِسِت؛ شاگردیا هم شُن جلووِ جماعت نَه. 7چَنتا مَهِنِ کینگِلِه هم شُهاد. پَ عیسی شُ مَهِنیا برکت دَ، و اُشگُت تَ مَهِنیا هم جلووِ مردم هُنِسِت. 8آنایا شُخَه و سیر آبُدِت و هفتا زانبیل پُر از خُردَئِی نو و مَهِنی که آمودِستاد جمع شُناکِه. 9حدود چهار هزار نفر آنکا هادِت. بعد عیسی اُ مردم اُشفِرِستَ تَ اُچِت 10و جِخُو اُمرَهِ شاگردیاش سُوار کایِک بو و اُ منطکَهِ دَلمانوتَه چو.
فَریسِنیا یَک نِشونَه آسِمونی شُئِه
11عالمِی فِرکَهِ فَریسی اُندِت و شروع اُ بحث کِردَ خاد عیسی شُکِه و اَسِی که امتحان اُشبِکنِت، از عیسی شُئِست یَک نِشونَه آسِمونی اُ آنایا نِشو هادَ. 12عیسی از تَهِ دل آهی اُشکَشی و اُشگُت: «اَسِی چه اِ نَسلا نِشونَه شُئِه؟ حکیکتاً، اُ شما اَگام، هیچ نِشونَه‌ای اُ اِ نَسلا دَدَ نابِه.» 13عیسی اُ آنایا وِل اُشکِه و دوبارَه سُوار کایِک بو، و اُ آنراوِ دریاچَه چو.
خِمیرمایَه فَریسِنیا و هیرودیس
14شاگردیا شُنُزیاد چِستاد نو اُمرَهِ خوشو واسِهِت، و تِی کایِک فَکَط یَک دونَه نو شُهاد. 15عیسی شُ آنایا هشدار دَ و اُشگُت: «حَواستو بِه، از خِمیرمایَه فَریسِنیا و خِمیرمایَه هیرودیس دوری بِکنی.» 16پَ شاگردیا دربارَهِ اِکِه نو شُنی اُمرَییَه شروع اُ بحث کِردَ شُکِه. 17عیسی که شَدانِست دربارَهِ چه حرف زَتات، شُ آنایا گُت: «اَسِی چه بین خوتو دربارَهِ اِکِه نو تُنی بحث کِردای؟ هَنو نادانی و نافَهمی؟ مَ دلتو از سنگِه؟ 18چَش تُهَه و نابِنی؟ گاش تُهَه و ناشناوی؟ مَ تُن یاد نی؟ 19موکَه‌ای که پنجتا نو اَسِی پنج هزار نفر تِکَه اُمکِه، چَنتا زانبیل پُر از خُردَ تِکَه‌یّا جمع تُناکِه؟» آنایا شُگُت: «دوازده‌تا زانبیل.» 20عیسی اُشگُت: «وَختی هفتا نو اَسِی چهار هزار نفر تِکَه اُمکِه، چَنتا زانبیل پُر از خُردَ تِکَه‌یّا جمع تُناکِه؟» آنایا شُگُت: «هفتا زانبیل.» 21عیسی شُ آنایا گُت: «هَنو نافَهمی؟»
عیسی اُ یَک مرد کور تِی بِیت‌صِیْدا شفا اَدَ
22آنایا اُ شهر بِیت‌صِیْدا رَسِدِت. چند نفر اُ یَک مرد کور حَدِ عیسی شُئو، و اُ آنا التماس شُکِه دست شُلو نِسِه. 23عیسی دست مِ مرد کورا اُشگِرِت و از دِه شُدَر بو. بعد تُف شُ لِی چَشِی آنا بِست و دستیاش شُ لِی آنا نَه و اُشپُرسی: «چِی دِداش؟» 24مِ مَردا سِرَش بلند شاکِه و اُشگُت: «اُ مردم دِدام، ولی آنایا چُنِ درختِی هِت که رَه چِدات.» 25پَ عیسی یَک دَفَیدو دستیاش شُ لِی چَشِی مِ مَردا نَه. چَشِی آنا واز آبو و بیناییش آگِشت، و مَچیا واضح اُشدی. 26عیسی آنا شُ خونَش فِرِستَ و اُشگُت: «حتی اُ تِک دِه هم مَچا.»
اعتراف پِطرُس دربارَهِ عیسی
27عیسی اُمرَهِ شاگردیاش اُ دِهاتِی اطراف قیصریَهِ فیلیپی چو. تِی رَه، از شاگردیاش اُشپُرسی: «مردم اَگائِت ما کِه هام؟» 28آنایا جواب شُنادَ: «مُشتی اَگائِت یحیای تعمیددَهندَه هِش، مُشتی اَگائِت الیاس پیغامبرِش و مُشتی هم اَگائِت یکی از پیغامبریا هِش.» 29عیسی از آنایا اُشپُرسی: «ولی شما اَگائی ما کِه هام؟» پِطرُس جواب اُشدَ: «تو مسیحِ موعودِش.» 30عیسی بُری شُ آنایا کَدَغان کِه، که دربارَهِ آنا اُ کسی چِی نِگائِت.
پیشگوئِنِ عیسی دربارَهِ مرگ و زندَه آبُدَش
31عیسی شروع اُ تعلیم دَدَ اُ آنایا اُشکِه که پُسِ انسان باید بُری عذاب بِکَشِه و از طرف شیخیا و کاهِنِی گَپ معبد و معلمِی تورات رَد بِبِه، کُشتَه بِبِه و بعد از سه راز زندَه آبِه. 32عیسی اِ حرفا واضح اُشزاد، پِطرُس آنا شُ لَرد بو و شُ آنا نِهِب دَ. 33ولی عیسی لو شاگَردِنَه، شُ شاگردیاش چَش کِه و شُ پِطرُس نِهِب دَ و اُشگُت: «از ما دور آبِش، اَی شیطون! اَسِی که فکرِی تو فکرِی انسانِه، نِه فکرِی خدا.»
34مِ موکَوا اُ جماعت و شاگردیاش شُحَدِ خوش جار زاد و شُ آنایا گُت: «اَگَه کسی شَئِه اَزدُمبالَهِ ما بیاد، باید از خوش بِگذَرِ، صلیبُش واسی و اَزدُمِ ما بیاد. 35اَسِی که هرکَه اُشبِئِه جونُش نجات هادَ، آنا از دست اَدَ؛ ولی هرکَه وَخاطر ما و وَخاطر انجیل جونُش از دست هادَ، جونُش نجات اَدَ. 36اَسِی که اَسِی آدام چه فایدَه‌ای اُشَه که هَمَهِ دُنیَه‌وا اُ دست بیارِ، ولی جونُش از دست هادَ؟ 37اَسِی که آدام وَ جَی جونُش چه شَشابِه هادَ؟ 38اَسِی که هرکَه بین اِ نَسل زِناکار و گُنَهکار، از ما و کلومُم عار اُشبِه، پُسِ انسان هم وَختی تِی شکوه و جلال بای آسِمونیش اُمرَهِ فرشتَه‌ئِی مکدّس بیاد، از آنا عار اُشَه.»
Pilihan Saat Ini:
انجیل مَرقُس 8: LAB
Sorotan
Bagikan
Salin
Ingin menyimpan sorotan di semua perangkat Anda? Daftar atau masuk
@ 2024 Korpu Company
انجیل مَرقُس 8
8
خوراک دَدَ اُ چهار هزار نفر
1تِی آن رازیا، دوبارَه جماعت گاتی جمع آبُدِت. وَختی چِی اَسِی خَردَ شُنِهاد، عیسی شُ شاگردیاش حَدِ خوش جار زاد و شُ آنایا گُت: 2«دلُم وَ حال اِ جماعتا اَسُخِه، اَسِی که آلَه سه رازِ که خاد ما هِت و چِی اَسِی خَردَ شُنی. 3اَگَه گُشنَه شُبِفرِستام تا اُ خونَشو اُچِت، تِی رَه ضعف اَکنِت. مُشتی از اِیا از رَهِ دور اُندِستِت.» 4شاگردیا شُن آنا گُت: «اِکا تِی اینا جَی پَرتی کِه شَشابِه اَسِی سیر آکِردَهِ اِ مردُما نو واجُرِ؟» 5عیسی از آنایا اُشپُرسی: «چَنتا نو تُهَه؟» آنایا شُگُت: «هفتا.» 6عیسی شُ جماعت فَرمو دَ تا لِی زِمی هُنِئِت. هفتا نُنا شاسِه و بعد از شکر کِردَ، تِکَه اُشکِه و شُ شاگردیاش دَ تَ جلووِ مردم هُنِسِت؛ شاگردیا هم شُن جلووِ جماعت نَه. 7چَنتا مَهِنِ کینگِلِه هم شُهاد. پَ عیسی شُ مَهِنیا برکت دَ، و اُشگُت تَ مَهِنیا هم جلووِ مردم هُنِسِت. 8آنایا شُخَه و سیر آبُدِت و هفتا زانبیل پُر از خُردَئِی نو و مَهِنی که آمودِستاد جمع شُناکِه. 9حدود چهار هزار نفر آنکا هادِت. بعد عیسی اُ مردم اُشفِرِستَ تَ اُچِت 10و جِخُو اُمرَهِ شاگردیاش سُوار کایِک بو و اُ منطکَهِ دَلمانوتَه چو.
فَریسِنیا یَک نِشونَه آسِمونی شُئِه
11عالمِی فِرکَهِ فَریسی اُندِت و شروع اُ بحث کِردَ خاد عیسی شُکِه و اَسِی که امتحان اُشبِکنِت، از عیسی شُئِست یَک نِشونَه آسِمونی اُ آنایا نِشو هادَ. 12عیسی از تَهِ دل آهی اُشکَشی و اُشگُت: «اَسِی چه اِ نَسلا نِشونَه شُئِه؟ حکیکتاً، اُ شما اَگام، هیچ نِشونَه‌ای اُ اِ نَسلا دَدَ نابِه.» 13عیسی اُ آنایا وِل اُشکِه و دوبارَه سُوار کایِک بو، و اُ آنراوِ دریاچَه چو.
خِمیرمایَه فَریسِنیا و هیرودیس
14شاگردیا شُنُزیاد چِستاد نو اُمرَهِ خوشو واسِهِت، و تِی کایِک فَکَط یَک دونَه نو شُهاد. 15عیسی شُ آنایا هشدار دَ و اُشگُت: «حَواستو بِه، از خِمیرمایَه فَریسِنیا و خِمیرمایَه هیرودیس دوری بِکنی.» 16پَ شاگردیا دربارَهِ اِکِه نو شُنی اُمرَییَه شروع اُ بحث کِردَ شُکِه. 17عیسی که شَدانِست دربارَهِ چه حرف زَتات، شُ آنایا گُت: «اَسِی چه بین خوتو دربارَهِ اِکِه نو تُنی بحث کِردای؟ هَنو نادانی و نافَهمی؟ مَ دلتو از سنگِه؟ 18چَش تُهَه و نابِنی؟ گاش تُهَه و ناشناوی؟ مَ تُن یاد نی؟ 19موکَه‌ای که پنجتا نو اَسِی پنج هزار نفر تِکَه اُمکِه، چَنتا زانبیل پُر از خُردَ تِکَه‌یّا جمع تُناکِه؟» آنایا شُگُت: «دوازده‌تا زانبیل.» 20عیسی اُشگُت: «وَختی هفتا نو اَسِی چهار هزار نفر تِکَه اُمکِه، چَنتا زانبیل پُر از خُردَ تِکَه‌یّا جمع تُناکِه؟» آنایا شُگُت: «هفتا زانبیل.» 21عیسی شُ آنایا گُت: «هَنو نافَهمی؟»
عیسی اُ یَک مرد کور تِی بِیت‌صِیْدا شفا اَدَ
22آنایا اُ شهر بِیت‌صِیْدا رَسِدِت. چند نفر اُ یَک مرد کور حَدِ عیسی شُئو، و اُ آنا التماس شُکِه دست شُلو نِسِه. 23عیسی دست مِ مرد کورا اُشگِرِت و از دِه شُدَر بو. بعد تُف شُ لِی چَشِی آنا بِست و دستیاش شُ لِی آنا نَه و اُشپُرسی: «چِی دِداش؟» 24مِ مَردا سِرَش بلند شاکِه و اُشگُت: «اُ مردم دِدام، ولی آنایا چُنِ درختِی هِت که رَه چِدات.» 25پَ عیسی یَک دَفَیدو دستیاش شُ لِی چَشِی مِ مَردا نَه. چَشِی آنا واز آبو و بیناییش آگِشت، و مَچیا واضح اُشدی. 26عیسی آنا شُ خونَش فِرِستَ و اُشگُت: «حتی اُ تِک دِه هم مَچا.»
اعتراف پِطرُس دربارَهِ عیسی
27عیسی اُمرَهِ شاگردیاش اُ دِهاتِی اطراف قیصریَهِ فیلیپی چو. تِی رَه، از شاگردیاش اُشپُرسی: «مردم اَگائِت ما کِه هام؟» 28آنایا جواب شُنادَ: «مُشتی اَگائِت یحیای تعمیددَهندَه هِش، مُشتی اَگائِت الیاس پیغامبرِش و مُشتی هم اَگائِت یکی از پیغامبریا هِش.» 29عیسی از آنایا اُشپُرسی: «ولی شما اَگائی ما کِه هام؟» پِطرُس جواب اُشدَ: «تو مسیحِ موعودِش.» 30عیسی بُری شُ آنایا کَدَغان کِه، که دربارَهِ آنا اُ کسی چِی نِگائِت.
پیشگوئِنِ عیسی دربارَهِ مرگ و زندَه آبُدَش
31عیسی شروع اُ تعلیم دَدَ اُ آنایا اُشکِه که پُسِ انسان باید بُری عذاب بِکَشِه و از طرف شیخیا و کاهِنِی گَپ معبد و معلمِی تورات رَد بِبِه، کُشتَه بِبِه و بعد از سه راز زندَه آبِه. 32عیسی اِ حرفا واضح اُشزاد، پِطرُس آنا شُ لَرد بو و شُ آنا نِهِب دَ. 33ولی عیسی لو شاگَردِنَه، شُ شاگردیاش چَش کِه و شُ پِطرُس نِهِب دَ و اُشگُت: «از ما دور آبِش، اَی شیطون! اَسِی که فکرِی تو فکرِی انسانِه، نِه فکرِی خدا.»
34مِ موکَوا اُ جماعت و شاگردیاش شُحَدِ خوش جار زاد و شُ آنایا گُت: «اَگَه کسی شَئِه اَزدُمبالَهِ ما بیاد، باید از خوش بِگذَرِ، صلیبُش واسی و اَزدُمِ ما بیاد. 35اَسِی که هرکَه اُشبِئِه جونُش نجات هادَ، آنا از دست اَدَ؛ ولی هرکَه وَخاطر ما و وَخاطر انجیل جونُش از دست هادَ، جونُش نجات اَدَ. 36اَسِی که اَسِی آدام چه فایدَه‌ای اُشَه که هَمَهِ دُنیَه‌وا اُ دست بیارِ، ولی جونُش از دست هادَ؟ 37اَسِی که آدام وَ جَی جونُش چه شَشابِه هادَ؟ 38اَسِی که هرکَه بین اِ نَسل زِناکار و گُنَهکار، از ما و کلومُم عار اُشبِه، پُسِ انسان هم وَختی تِی شکوه و جلال بای آسِمونیش اُمرَهِ فرشتَه‌ئِی مکدّس بیاد، از آنا عار اُشَه.»
Pilihan Saat Ini:
:
Sorotan
Bagikan
Salin
Ingin menyimpan sorotan di semua perangkat Anda? Daftar atau masuk
@ 2024 Korpu Company