Ayat-ayat Alkitab Ternama dari زبُور 2

Bagikan

از مه درخاست کُو و ما مِلَّت ھا ره بحَیثِ میراث دَز تُو مِیدُم و تمامِ زمی ره مُلکیَت تُو جور مُونُم.

اُو ره قد نیَّتِ پاک اِحترام کُنِید، نَشُنه که قارِ ازُو باله بییه، و شُمو دَ راه نابُود شُنِید، چراکه قارِ ازُو دِستی باله مییه. نیک دَ بَختِ پگِ کسای که دَزُو پَناه مُوبره.

پادشایونِ زمی باله شُده و حُکمرانا یگدِست شُده دَ ضِدِ خُداوند و دَ ضِدِ مَسَح شُدِه ازُو مشوَره کده مُوگیه: ”بیِید که زَنجِیرای ازوا ره مُنٹی کنی و بَندِ ازوا ره پورته کنی!“

پس، اَی پادشایو، دانا بَشِید، و اَی رھبرای زمی، باخبر بَشِید! خُداوند ره قد ترس عِبادت کُنِید و ازی ترس-و-لرز خوشحال بَشِید.