Newari - 1986 Edition (Drama NT)

यूहन्‍नां स्‍वयाः येशूं यक्‍व मनूतय्‌त चेला दय्‌काः बप्‍तिस्‍मा बियाच्‍वन धकाः फरिसीतय्‌सं नं सिल धयागु खँ प्रभुं सीकादीगुलिं वय्‌कः हानं यहूदियां गालीलय् झाल। वय्‌कः थःम्‍हय्‌सिनं हे बप्‍तिस्‍मा बियादीगु ला मखु, बरु वय्‌कःया चेलातय्‌सं ब्‍यूगु खः।
गालीलय् वनेत सामरिया जुयाः वनेमाः। वय्‌कः याकूबं थःकाय् योसेफयात ब्‍यूगु जगायागु लिक्‍क लाःगु सामरियायागु सुखार धाःगु शहरय् थ्‍यंकः झाल। अन याकूबं दय्‌कातःगु तुं छगः दु। त्‍यानुसे च्‍वंगुलिं येशू तुंया क्‍वय् फ्‍यतुनादिल। थुबलय् बान्‍हि जाल।
अबलय् लाक्‍क हे छम्‍ह सामरी मिसा लः काःवल। वय्‌कलं वयात धयादिल – “जितः लः त्‍वनेत बियादिसँ।” अबलय् वय्‌कःया चेलात नयेगु नसा न्‍यायेत शहरय् वनाच्‍वंगु खः।
सामरी मिसां वय्‌कःयात धाल – “छि छम्‍ह यहूदी जुयाः नं सामरी मिसाया ल्‍हातं लः त्‍वने ज्‍यू ला?” यहूदीतय्‌सं सामरीतय्‌गु ल्‍हातं नयेत्‍वनेगु मयाः।
येशूं वयात धयादिल – “छं परमेश्‍वरं बियादीगु दान स्‍यूगु जूसा, अले छंके लः फ्‍वंम्‍हय्‌सित म्‍हस्‍यूगु जूसा, छं वयाके हे लः त्‍वनेत फ्‍वनीगु जुइ। अले वं हे छन्‍त जीवन दइगु लः बीगु जुइ।”
अले व मिसां धाल – “हजुर, तुं तसकं हे तःजाः, लः सालेत छिके छुं हे मदु। छिं जीवन दइगु लः गनं कयादी? जिमित तुं दय्‌काब्‍यूम्‍ह जिमि तापाःबाज्‍या याकूब खः। छु छि वय्‌कः स्‍वयाः नं तःधं ला? जिमि तापाःबाज्‍यां, वया काय्‌पिन्‍सं, अले वया सा, द्वहंतय्‌संनापं थ्‍व हे तुंयागु लः त्‍वना वन।”
वय्‌कलं वयात धयादिल – “थ्‍व लः त्‍वनीपिं मनूतय्‌त हानं हानं प्‍याः चाइ। तर जिं बियागु लः त्‍वनीपिं मनूतय्‌त गुबलें हे प्‍याः चाइ मखु। जिं बियागु लः हे व मनूयाके बुंगाःचा थें जुयाः अनन्‍त जीवन तक बुयावया च्‍वनी।”
व मिसां धाल – “हजुर, जितः नं थ्‍व लः बियादिसँ। अले जितः गुबलें हे लः त्‍वने प्‍याः चाइ मखु। अले हानं लः कायेत थन वये माली नं मखु।”
वय्‌कलं वयात धयादिल – “वा, छं थः भाःतयात थन सःता हिँ।”
वं लिसः बिल – “जिमि भाःत मदु।”
वय्‌कलं धयादिल – “जिमि भाःत मदु धकाः छं खःगु हे खँ धाल। आः तकं छं न्‍याम्‍ह भाःत दये धुंकल, अले आः छनापं दुम्‍ह मिजं नं छं थः भाःत मखु। छं खःगु हे धाल।”
व मिसां धाल – “प्रभु, छि अगमवक्ता खः धकाः जिं सिल। जिमि तापाःबाज्‍यापिन्‍सं थ्‍व पहाडय् पुजा याना वन, छिकपिन्‍सं धाःसा यरूशलेमय् मनूतय्‌सं परमेश्‍वरयात आराधना यायेमाः धकाः धयादिल।”
वय्‌कलं वयात धयादिल – “मय्‌जु, विश्‍वास यानाः बांलाक न्‍यना का। ई वयाच्‍वंगु दु, गुबलय् छिमिसं परमेश्‍वर बाःयात आराधना यायेत न यरूशलेमय् न थ्‍व पहाडय् हे वनेमाली। छिपिं सामरियाय् च्‍वंपिन्‍सं म्‍हमस्‍यूम्‍हय्‌सित आराधना याइ। तर जिमिसं सुयागु आराधना यानाच्‍वना वय्‌कःयात जिमिसं बांलाक हे म्‍हस्‍यू, छाय्‌धाःसा मुक्ति ला यहूदीतय्‌पाखें वइ। अय्‌नं ई वयाच्‍वंगु दु, व आः हे खः, बाःयात आराधना याइपिन्‍सं आत्‍मां व सत्‍यं याइ। वय्‌कःयात नं थुकथं आराधना याइपिं जक यः। परमेश्‍वर आत्‍मा जुयादीगुलिं वय्‌कःयात आराधना याइपिन्‍सं सत्‍य व आत्‍मां आराधना यायेमाः।”
व मिसां वय्‌कःयात धाल – “मुक्ति बीम्‍ह ख्रीष्‍ट धाःम्‍ह मसीह झायादी तिनि धकाः जिं स्‍यू। वय्‌कः झाल कि वय्‌कलं हे झीत फुक्‍कं खँ कनादी।”
वय्‌कलं धयादिल – “छनापं नवाना च्‍वनाम्‍ह जि, व हे खः।”
उबलय् हे चेलात थ्‍यंकः वल। वय्‌कः अथे छम्‍ह मिसानाप खँ ल्‍हानाच्‍वंगु खनाः इपिं छक्‍क जुल। अय्‌नं सुनानं – “छिं छु मालादियागु” अले “व नाप छिं छाय् खँ ल्‍हानादियागु?” धकाः मन्‍यं। उबलय् हे लःघः त्‍वःताः व मिसां शहरय् वनाः मनूतय्‌त थथे धाल – “वा, छम्‍ह मनूयात स्‍वः वा। वय्‌कलं जिं यानागु फुक्‍क खँ धयाबिल। व मनू मुक्ति बीम्‍ह ख्रीष्‍ट ला, मखु ला?” थ्‍व न्‍यनाः अनच्‍वंपिं मनूत वय्‌कःयाथाय् वल।
अबलय् हे चेलातय्‌सं वय्‌कःयात थथे धाल – “गुरुजु, भपियादिसँ।”
वय्‌कलं धयादिल – “जिके नयेत छिमिसं सि हे मस्‍यूगु नसा दु।”
थ्‍व न्‍यनाः इमि दथुइ थथे खँ जुल – “सुनानं वय्‌कःयात नसा हयाबिल ला कि छु?”
वय्‌कलं धयादिल – “जितः छ्वयाहया दीम्‍हय्‌सिगु ज्‍या सिधय्‌केगु, अले वय्‌कलं धाःथें यानाजुइगु हे जिगु नसा खः। ‘प्‍यला लिपातिनि बाली लये त्‍यइ’ धकाः छिमिसं धयाजुल। जिं छिमित धाये – ‘छकः बुँइ वनाः बांलाक स्‍व, अन्‍न सयाः नं लयेगु ई जुइ धुंकल।’ सुनां बाली लइ, वयात ज्‍याला दइ, अले अनन्‍त जीवनया निंतिं फल मुंके खनी। थुकथं पुसा ह्वःम्‍ह नं, बाली लःम्‍ह नं लय्‌ताय् दइ। छम्‍हय्‌सिनं पुसा ह्वली, अले मेम्‍हय्‌सिनं बाली लइ धकाः धयातःगु खँ थुकिं हे सत्‍य जुल। छिमिसं बाली पिना मतःथाय् जिं छिमित लय्‌के छ्वया। बाली पिना तःपिं मेपिं खः, अय्‌नं इमिसं पिनातःगु बाली छिमिसं लये खन।”
“जिं यानागु फुक्‍क खँ वय्‌कलं धयादिल” धकाः व मिसां धाःगुलिं व शहरय् च्‍वंपिं यक्‍व हे सामरीतय्‌सं वय्‌कःयात विश्‍वास यात। अय्‌जूगुलिं वय्‌कःयाथाय् वःबलय् इमिसं इमिथाय् हे च्‍वनादिसँ धकाः बिन्‍ति याःगुलिं वय्‌कः निन्‍हु तक अन च्‍वनादिल। वय्‌कःयागु वचन न्‍यनाः यक्‍वसिनं हे वय्‌कःयात विश्‍वास यात। इमिसं व मिसायात धाल – “आः छं धाःगुलिं जक जिमिसं विश्‍वास यानागु मखु, बरु जिमिसं हे वय्‌कःयागु खँ न्‍यनाः विश्‍वास यानागु खः। जिमिसं वय्‌कः हे संसारयाम्‍ह मुक्तिदाता खः धकाः सीके धुन।”

निन्‍हु लिपा येशू गालीलय् झाल। अगमवक्तायात थःगु थासय् सुनानं मानय् याइ मखु धकाः वय्‌कलं थःम्‍हं हे धयादीगु खः। अय्‌नं वय्‌कः गालीलय् झायादीबलय् अन च्‍वंपिं मनूतय्‌सं वय्‌कःयात लसकुस यात, छाय्‌धाःसा थुमिसं यरूशलेमय् वंबलय् वय्‌कलं अन नखःबलय् यानादीगु अजू चायापुगु ज्‍या खंगु खः।
वय्‌कः हानं गालीलय् च्‍वंगु काना शहरय् झाल। अन हे वय्‌कलं लःयात दाखमद्य दय्‌कादीगु खः। कफर्नहुमय् च्‍वंम्‍ह छम्‍ह भारदारया काय् म्‍हंमफया च्‍वन। येशू यहूदियां गालीलय् झायाच्‍वन धकाः धाःगु न्‍यनाः वं वनाः सी थें च्‍वंम्‍ह थःकाय्‌यात लाय्‌का बियादिसँ धकाः वय्‌कःयात बिन्‍ति यात।
अले वय्‌कलं वयात धयादिल – “अजू चायापुगु ज्‍या व चिं मखंकं छिकपिन्‍सं विश्‍वास यानादी मखु।”
अले वं वय्‌कःयात धाल – “प्रभु, जिमि काय् सी न्‍ह्यः हे झासँ।”
वय्‌कलं लिसः बियादिल – “हुँ, छिमि काय् मसीनि।” अले व वय्‌कलं धयादीगु खँय् विश्‍वास यानाः वन।
छेँय् वनाच्‍वंबलय् वया दासतय्‌सं वयात नाप लानाः “छिकपिनि काय् लाये धुंकल” धकाः धाल। गुबलय् निसें वयात ज्‍यूगु धकाः वं न्‍यन। अले “म्‍हिगः न्‍हिनय् एक बजेनिसें ज्‍वर क्‍वलात” धकाः वया दासतय्‌सं धाल। “छिकपिनि काय् म्‍वाइ” धकाः धयादीगु इलय् हे ज्‍यूगु धकाः वं सीकल। अले वं व वया छेँयापिं फुक्‍कसिनं विश्‍वास यात। येशू यहूदियां गालीलय् झायाः यानादीगु अजू चायापुगु चिं थ्‍वनापं निकः जुल।

Dengarkan यूहन्‍ना 4