Népszerű bibliai igeversek innen: Мф 26

Megosztás

Алгаштаралташ огыл манын, шекланыза, кумалза. Чон чулым, но кап вийдыме».

Тудо ойлен: «Мыйын чонем колышаш гай ойганен, тыште лийза да Мыйын семынак теат ида мале».

Изиш ӧрдыжкырак кораҥмеке, кумык возын сӧрвален: «Ачай! Лиеш гын, тиде чаше Мыйым эртен кайыже, туге гынат Мыйын шонымо семын огыл, а Тыйын шонымет семын лийже».

Тиде – языкыштым кудалташ манын, шуко еҥ верч йоктарыме Мыйын у сугынь Вӱрем.

Кочмышт годым Иисус киндым налын, благословитлен, тодылын, тунемшыж-влаклан пуэн да каласен: «Налза, кочса: тиде Мыйын Капем».

Вара чашым налын, тауштен пелештен, нунылан пуэн да каласен: «Тышечын чыланат йӱза.

Иисус тунемшыж-влак деке толын, нуным мален кийышым ужын да Петрлан ойлен: «Але вара Мый денем пырля ик шагатымат малыде эртарен кертын огыдал?

А тыланда каласем: Ачамын Кугыжаныштыже тендан дене пырля у йошкар аракам йӱмӧ кече шумешке, Мый виноград саска гыч ыштымым ом йӱ».

Петр Иисусын каласыме мутшым шарналтен: «Агытан муралтымешке, кум гана Мыйын нерген ”ом пале” манын каласет». Вара тушечын лектынат, чон йӧсын шортын.

Кынелза, каена: теве Мыйым ужалыше лишемеш».

Иисус тудлан ойлен: «Кердетым верышкыже пыште, кердым налше-влак керде дечак пытат.