Népszerű bibliai igeversek innen: Эвел 27

Megosztás

Гъит увуз Заанури завариан чиг багъиш апӀри, жилин мейва ва булди уьлна чяхир. Гъит халкьар увухъ лихри, миллетар яв улихь ис ишри. Гъардшарин зиин агъа хьидива, яв дадайин баяри увуз икрам апӀиди. Увуз чӀуруб ккун апӀрудар балайикк ккахъди; увуз ужʼвал ккун апӀрудар ужувлакк хьиди!

– Гьаддиз дугъаз Якьуб дупнадаринхъа! Кьюб кӀуру ражари узу тӀублан гъапӀну дугъу! – кӀуру Исавди. – Сифте йиз аьхювал тадабгъну, хъа гьамус – узуз вуйи берекетна ирс! Белки увуз хъана сабсан берекетна ирс ашул?

Хъа Исакьди дугъаз гьамци кӀуру: – Яв хал ярхла хьибди мянфяаьтлу жилихьан, заълан вуйи заварин чиграхьан. Уву туриинди яшамиш хьидива ва, яв чвуччвуз гъуллугъ апӀури хьидива. Хъа уву къаршу гъудужвган, яв гардандиан дугъан гьалкъа идипидива.

– Я адаш, – гьерхру Исавди чан адашдихьан, – саб берекетна ирстӀан адари? Узузра берекетна ирс ккун апӀин, адаш! Исав зарбди ишуру.