Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan متی‌ٰ 18

Pataje

اَسِی که هر جَی که دو یا سه نفر وَ اسم ما جمع آبِت، ما آنکا مارَکَهِ آنایا هام.

دَفَیدو هم اُ شما اَگام که، اَگَه دو نفر از شما لِی زِمی دربارَهِ چِی که شُئِه، یَکدل بِت، از طرف بامو که تِی آسِموئِه اَسِی آنایا اَنجوم اَبِه.

عیسی اُ یَک بَچی شُحَدِ خوش جار زاد و آنا شُ مارَکَهِ شاگردیا نَه و اُشگُت: «حکیکتاً، اُ شما اَگام، تا اَلِش نِبی و چُنِ بَچیا نِبی، هِسوَخت اُ پادشاهِنِ آسِمو جا ناچی.

هرکَه اُ خوش چُنِ اِ بَچا اُفتادَه بِکو، تِی پادشاهِنِ آسِمو از هَمَه گَپتَئِه.

هرکَه اُ اینا بَچی وَ اسم ما کَبول بِکو، شُ ما کَبول کِردِ.

حکیکتاً اُ شما اَگام، هر چِی که لِی زِمی وابانی، تِی آسِمو بَستَه اَبِه؛ و هر چِی که لِی زِمی واز بِکنی، تِی آسِمو واز اَدَبِه.

هَمینا، بای آسِمونِنِ ما هم خاد هر یَک از شما اینا رفتار اَکو، اَگَه شما اُ کاکَتو از تَهِ دل نِبَخشی.»

«ولی هرکَه باعث بِبِه که یکی از اِ کینگِلِی‌یّا که اُ ما ایمون اُشَه گناه بِکو، اَسِی آنا بِهتَه هاد که سنگ هاس گاتی دور گَردِش وابانِت، و تَهِ دریا خَفَه بِبِه!

چه گَمون اَکنی؟ اَگَه مردی صدتا کَهر اُشبِه و یکی از کَهریا گُم بِبِه، مَ آن نود و نُه تا کَهرُش تِی کاو وِل ناکو و اَزدُمبالَهِ یَک کَهرُش که گُم بُدِ ناچِه؟