Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan متی‌ٰ 12

Pataje

اُ شما اَگام که، مردم اَسِی هر حرف مُفتی که اُ زابو بیارِت، تِی رازِ داوری حساب آپَس اَتِت. اَسِی که وَ حرفِی خوتو تَبرَئَه اَبی و وَ حرفِی خوتو هم محکوم اَبی.»

اَی شما که از تخم و تَرَکَئِه مار هی، شما که اینا شریر هی، چینا تاشابِه حرفِی خَش بِزنی؟ اَسِی که زابو از چِی که دل از آنا لَبریزِه حرف اَزاد.

آدام خَش، از صندوک خَشِ دلُش خَشی دَر اَدارِ و آدام بَد از صندوک بَد دلُش بَدی در اَدارِ.

پَ اُ شما اَگام، هر گناه و کُفری که انسان اَنجوم هادَ، بَخشِدَ اَبِه، ولی کُفر گُتَه اُ روح خدا بَخشِدَ نابِه.

«اَگَه میوَه خَش تُئِه، درختتو باید خَش بِه، اَسِی که درخت بَد میوَه بَد اَدَ. اَسِی که درختا از میوَش اَبِه بِشناسِش.