Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan يوحنا 15

Pataje

«ما درخت انگور هام و شما شاخَه‌یّاش. کسی که تِی ما اَدَمانِه و ما تِی آنا، آنا کَسیه که بُری ثَمَر اَدَ؛ اَسِی که جدا از ما، تُناشابِه هیچ کَری بِکنی.

تِی ما وامانی، و ما تِی شما. هَموناکِه اَگَه شاخَه‌ای تِی درخت انگور آنِمانِه، اُشناشابِه خاد وَ خاد از خوش ثَمَر هادَ، شما هم تُناشابِه ثَمَر هاتی اَگَه تِی ما آنِمانی.

اَگَه تِی ما وامانی و کلوم ما تِی شما وامانِه، هرچی تُئِه، درخواست بِکنی که اَسِی شما اَنجوم اَبِه.

شما نِهادی که انتخاب تُکِردام، بلکه ما اُ شما انتخاب اُمکِه و تعیین اُمکِه تا اُچی و ثَمَر بیاری و ثَمَرَتو وامانِه، تَ هر چی از با وَ اسم ما درخواست بِکنی اُ شما هادَ.

محبتی گاتتَه از اِ نی که کسی جونُش وَخاطر رَفیکیاش فدا بِکو.

هر شاخَه‌ای از ما که ثَمَر نِدَ، بامو کَعط شَکو، و هر شاخَه‌ای که ثَمَر هادَ، اُ آنا پات اَکو تَ بِشتَه ثَمَر هادَ.

«حُکم ما اِئِه که اُ یَکُدو محبت بِکنی، هَموناکِه ما مُ شما محبت کِردِ.

بامو اینا جلال پیدا اَکو که شما بُری ثَمَر هاتی؛ و اینایی ثابت بِکنی که شاگرد ما هی.

«ما هام درخت انگور حکیکی و بای آسِمونیم باغبوئِه.

اَگَه کسی تِی ما آنِمانِه، چُنِ شاخَه‌ایه که اُدَر اَبِئِت و هُشک اَدَبِه. شاخَه‌ئِی هُشک آبُدَ وا جمع اَدَکنِت، تِی تَش اَبِئِت و اَسُخِنِت.

اِ حرفیَه‌وا مُ شما گُتِه تَ خارامِنِ ما تِی شما بِه و خارامیتو کامل آبِه.

اَگَه حُکمِی مائا اَنجوم هاتی، تِی محبت ما اَدَمانی؛ هَموناکِه ما حُکمِی بامو اَنجوم اُمدَدِ و تِی محبت آنا اَدَمانام.

ما اِ چِی‌یَه‌وا اُ شما حُکم اَکنام که اُ یَکُدو محبت بِکنی.

اَگَه مال دنیا هادی دنیا خاطر شما چُنِ آدامِی خوش شَئِست. ولی اَسِی که مال دنیا نِهی، بلکه ما اُ شما از دنیا انتخاب اُمکِردِ، وَخاطر هَمِ دنیا نَخچ شما اُشنی.