لوکا 11
11
دْوائے بارئوا
(مَتّا 6:9–13؛ 7:7–11)
1یکّ بَرے ایسّا جاگهے دْوا کنگا اَت. وهدے دْوایی هَلاس کرت، چه آییئے مُریدان یکّێا گوَشت: ”او هُداوند! اَنچُش که یَهیایا وتی مُرید دْوا کنگ سۆج داتگ‌اَنت، همے پئیما تئو هم مارا دْوا کنگ سۆج بدئے.“ 2ایسّایا گوَشت: ”هروهد که دْوا کنێت، چۆ بگوَشێت:
’او پت!#11:2 لهتێن دَزنبشتا آتکگ: او آسمانی پت. تئیی پاکێن نام شرپدار بات. تئیی بادشاهی بیایات.#11:2 لهتێن دَزنبشتا آتکگ: تئیی واهگ و اِراده زمینئے سرا هم هما ڈئولا سَرجم بات که آسمانا سَرجمَ بیت.
3مئے هر رۆچیگێن رِزک و رۆزیگا هر رۆچ مارا بدئے.
4مئے رَدیان ببَکش، اَنچُش که ما هما سجّهێن مردم بَکشتگ‌اَنت که گۆن ما بَدی‌اِش کرتگ. مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے.‘“#11:4 لهتێن دَزنبشتا گێش کنگ بوتگ: و مارا چه شِرّ و شئیتانا برَکّێن.
5پدا ایسّایا گوَشت: ”اگن چه شما یکّے شپئے نێما وتی سَنگتئے لۆگا برئوت و بگوَشیت: ’او دۆست! منا سئے نگن په بدل بدئے 6که منی دۆستے سپرا بوتگ و منی کرّا مان ترّتگ و منا هِچّ نێست که آییئے دێما بدئیان،‘ 7آ چه وتی لۆگا جواب بدنت و بگوَشیت: ’منا دلسیاه مکن، نون لۆگئے دپ بند اِنت و من گۆن چُکّان وپتگان. انّون پاد آتکَ نکنان که ترا چیزّے بدئیان.‘ 8شمارا گوَشان، اے مرد اگن په دۆستی پاد مئیئیت و آییا چیزّے مدنت، بله بَنّامیئے تُرسا#11:8 یا: چه بازێن گوَشگان. پادَ کئیت و هرچے که آییا پَکار اِنت، دنتی.
9نون شمارا گوَشان: بلۆٹێت، شمارا دئیگَ بیت. شۆهاز بکنێت، شمارا رسیت. دروازگا بٹُکّێت، په شما پَچ کنگَ بیت. 10چێا که هرکَس بلۆٹیت، آییا دئیگَ بیت. هرکَس شۆهاز بکنت، آییا رسیت. هرکَس دروازگا بٹُکّیت، په آییا پَچ کنگَ بیت.
11شمئے نیاما چُشێن پتے هست که اگن آییئے چُکّ ماهیگ بلۆٹیت، مارے بدنتی؟ 12یا اگن هئیکے بلۆٹیت، زومّے بدنتی؟ 13نون اگن شما که رَدکار اێت، اَنگت هم وتی چُکّان شَرّێن چیزّانی دئیگا زانێت، گڑا مئے آسمانی پت چینکدر شرترَ زانت که پاکێن روها همایان بدنت که چه آییا لۆٹنت.“
ایسّا و بِلزَبول
(مَتّا 12:22–30، 43–45؛ مَرکاس 3:22–27)
14یکّ بَرے ایسّا یکّێئے جِنّا کشّگا اَت که آ مردی گُنگ کرتگ‌اَت. وهدے جِنّ در آتک، گُنگێن مرد هبرا لَگّت و سجّهێن مردم هئیران بوتنت. 15بله لهتێنا گوَشت: ”ایسّا گۆن جِنّانی سردار بِلزَبولئے زۆرا جِنّانَ کَشّیت.“ 16دگه لهتێنا په ایسّائے چَکّاسگا چه آییا آسمانی نشانیے لۆٹت. 17بله ایسّایا آیانی هئیال زانتنت و گوَشتی: ”هر مُلکێا که ناتِپاکی ببیت، آ مُلک وئیرانَ بیت، و هر لۆگێا که ناتپاکی ببیت، آ لۆگَ پْرُشیت. 18اگن شئیتان گۆن وت ناتِپاک ببیت، گڑا آییئے بادشاهی چۆن برجاهَ مانیت؟ شما گوَشێت که من گۆن بِلزَبولئے زۆرا جِنّانَ کشّان. 19نون اگن من گۆن بِلزَبولئے زۆرا جِنّان بکشّان، گڑا شمئے مُرید گۆن کئیی زۆرا جِنّانَ کشّنت؟ اے پئیما، شمئے مُریدانی جند شمئے کازیَ بنت. 20بله اگن من گۆن هُدائے زۆرا جِنّانَ کشّان، بزانێت که هُدائے بادشاهی شمئے نیاما رَستگ.
21اگن یکّ زۆراورێن مردمے سِلَهبند ببیت و وتی لۆگئے نِگهپانیا بکنت، گڑا آییئے مال و اَزباب برجاهَ ماننت. 22بله وهدے زۆرمندترێن مردمے آییئے لۆگئے سرا هَمله بکنت و آییئے سرا بالادست ببیت، هما سِلاهان که آ مرد چه آیان دلجم اَت، چه آییا پَچَ گیپت و آییئے مال و اَزبابان بهر و بانگَ کنت. 23کَسے که منی همراه نه‌اِنت، آ منی هِلاپ اِنت، کَسے که مُچّ و یکجاه کنگا گۆن من گۆن نه‌اِنت، آ شِنگ و شانگَ کنت.
24وهدے جِنّے چه مردمێئے جانا درَ کئیت، گڑا بےآپێن جاگهانَ تَرّیت که په وتی آرام و آسودگیا جاهے شۆهاز بکنت، بله چُشێن جاگهے نرسیتی. گڑا گوَشیت: ’چه هما لۆگا که در آتکگان، پدا همۆدا رئوان.‘ 25وهدے پِرَ ترّیت و گندیت که آ لۆگ رُپتگ و برابر اِنت، 26گڑا رئوت و چه وت گَنترێن دگه هپت جِنّ همراهَ کنت و کئیت. آ پُترنت و همۆدا هنکێنَ کننت. اے ڈئولا آ مردمئے آسر و آکبت چه پێسریگێن هالتا هم گنترَ بیت.“
27همے وهدا که ایسّا اے هبران کنگا اَت، چه مردمانی نیاما یکّ جنێنێا گْوانک جت: ”بَهتاور هما مات اِنت که چه آییئے لاپا تئو پێدا بوتگئے و ترا شیری مێچێنتگ.“ 28ایسّایا آییئے پَسّئوا درّاێنت: ”بله هما بَهتاورتِر اَنت که هُدائے هبران گۆشَ دارنت و آیانی سرا اَملَ کننت.“
نشانیئے لۆٹگ
(مَتّا 12:39–42؛ مَرکاس 8:12)
29وهدے مردمانی مُچّی گێشتر بئیان اَت، ایسّایا گوَشت: ”اے زمانگئے مردم بدکار اَنت. اَجَبَّتێن نشانیَ لۆٹنت، بله آیان یونُس نبیئے نشانیا اَبێد، دگه هچّ نشانیے دئیگَ نبیت. 30اَنچُش که په نئینئوائے مردمان یونُس نشانیے اَت، همے پئیما انسانئے چُکّ هم په اے زمانگئے مردمان نشانیے بیت. 31جُست و پُرسئے رۆچا سَبائے شَهبانُک#11:31 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: ”جنوبئے شَهبانُک“. گۆن اے زمانگئے مردمان هۆریگا پادَ کئیت و اِشان مئیاریگَ کنت، چێا که سَبائے شَهبانُک چه دنیائے آ دستا آتک که سُلئیمان بادشاهئے داناییا بگندیت. بله نون چه سُلئیمانا مسترێنے اِدا آتکگ. 32جُست و پُرسئے رۆچا نئینئوائے مردم گۆن اے زمانگئے مردمان هۆریگا پادَ کاینت و اِشان مئیاریگَ کننت، چێا که نئینئوائے مردمان یونُسئے جارئے سرا تئوبه کرت. بله نون چه یونُسا مسترێنے اِدا آتکگ.
بدنئے چِراگ
(مَتّا 5:15؛ 6:22–23)
33هچکَس چِراگا په چێر دئیگا رۆکَ نکنت و نه آییا کاسگئے چێرا اێرَ کنت. آییا چِراگدانئے سرا اێرَ کنت، تانکه هرکَس که لۆگا کئیت، آییئے رُژنا بگندیت. 34تئیی چمّ تئیی بدنئے چِراگ اَنت. وهدے تئیی چمّ شرّ اَنت، تئیی سجّهێن بدن رُژنا بیت، بله اگن تئیی چمّ هراب اَنت، گڑا تئیی بدن هم تهارَ بیت. 35هُژّار بئے، اے نور که تئیی تها هست‌اِنت، تهاریئے تها بدل مبیت. 36اگن تئیی سجّهێن بدن رُژنا ببیت و آییئے هچّ بهرے تهار مبیت، گڑا سَرجمیا دْرپشناکَ بیت، اَنچُش که چِراگئے شَهم ترا رُژنا کنت.“
پَریسی و شَریَتئے زانۆگرانی مئیاریگ کنگ
(مَتّا 23:1–36؛ مَرکاس 12:38–40؛ لوکا 20:45–47)
37وهدے ایسّایا هبر هلاس کرتنت، یکّ پَریسیێا آ وتی لۆگا مهمان کرت. ایسّا آییئے لۆگا شت و په وراکئے ورگا پَرزۆنَگئے سرا نِشت. 38بله وهدے پَریسیا دیست که ایسّایا چه ورگا پێسر وتی دست نشُشتنت، هئیران مَنت. 39گڑا هُداوندێن ایسّایا دێم گۆن آییا کرت و گوَشتی: ”شما پَریسی پیاله و کاسَگانی ڈنّی نێمگا ساپ و سَلّهَ کنێت، بله شمئے دل و درون#11:39 درون، بزان باتِن، اَندرون. چه لالِچ#11:39 لالِچ، بزان تماه، هِرس. و تَماه و بدیا سررێچ اِنت. 40او ناسرپدان! آییا که شمئے ڈنّی نێمگ بزان بدن اَڈّ کرتگ، شمئے دل و درون هم هماییا جۆڑ کرتگ. 41گڑا چه وتی دل و درونا هئیرات بکنێت، تانکه سجّهێن چیزّ په شما ساپ و سَلّه ببنت.
42او پَریسیان! بَژن و اَپسۆز په شما که پورچێنک و سَداپ و اے دگه کاهُکانی سرا دَه‌یَکَّ دئیێت، بله چه اِنساپ و هُدائے مِهرا نادلگۆش اێت. دْرێگتا#11:42 دْرێگتا، بزان دْرێگتێن، دْرێچا. پارسی و اردو ”کاش“. شما اے کار بکرتێننت و آ هم یله مداتێننت. 43او پَریسیان! بَژن و اَپسۆز په شما که کَنیسَهانی شرترێن جاگها، و بازاران مردمانی سلام و دْرۆتان دۆستَ دارێت. 44بَژن اِنت، شما هما کبرانی پئیما اێت که آیانی سرا سِنگ و شَکّ#11:44 شَکّ، بزان کبرئے سِنگ که آییئے سرا مُردگئے ناما نبشتهَ کننت. نێست و گِندگَ نبنت و مردم په نازانتی آیانَ لپاشنت و گوَزنت.“
45اے هبرانی سرا شَریَتئے کازیێا گوَشت: ”او استاد! تئو گۆن وتی اے هبران مارا هم بےاِزّت کنگا ائے.“ 46ایسّایا گوَشت: ”او شَریَتئے کازیان! په شما هم بَژن و اَپسۆز اِنت. شما مردمانی چَکّا گرانێن بارَ لَڈّێت که چه آیانی زۆرا گێش اِنت، بله شما وَت په آیانی کُمَکّا لَنکُکے هم نسُرێنێت.
47بَژن و اَپسۆز په شما! هما نبیانی کبرانَ بندێت که شمئے پت و پیرُکان کُشتگ‌اَنت. 48اے پئیما شما وت گواهیَ دئیێت که مئے پت و پیرُکان شرّێن کار کرتگ. آیان نبی کُشتگ‌اَنت و شما نبیانی کبرانَ بندێت. 49پمێشکا هُدایا چه وتی هِکمتا گوَشتگ: من په آیان پئیگمبر و کاسِد راهَ دئیان، بله آ لهتێنا کُشنت و لهتێنا آزارَ دئینت. 50پمێشکا چه دنیائے بُنگێجا هما سجّهێن پئیگمبر که مردمان کُشتگ‌اَنت، آیانی هۆن اے زمانگئے مردمانی گردنا اِنت، 51بزان هابیلئے هۆنا بگر تان زَکَریائے هۆنا که کُربانجاه و مزنێن پرستشگاهئے نیاما رێچگ بوت. هئو! شمارا گوَشان که اے زمانگئے مردم آ سجّهێن هۆنانی دئینکار اَنت.
52او شَریَتئے کازیان! بَژن اِنت که شما زانتئے هَزانگئے کلیت زرت و برت، وت تها نیاتکێت و آیانی دێم هم داشت که تها رئوگِش لۆٹت.“
53-54وهدے ایسّا چه اۆدا در آتک، پَریسی و شَریَتئے زانۆگر گۆن زهرناکی آییئے دێما اۆشتاتنت و بازێن جُستے کنگا لگّتنت، تانکه ایسّایا چه آییئے جندئے هبران مان بگیشّێننت و داما دئور بدئینت.
Actualmente seleccionado:
لوکا 11: HPKB
Destacar
Compartir
Copiar
¿Quieres tener guardados todos tus destacados en todos tus dispositivos? Regístrate o inicia sesión
© 2016-22 Wycliffe Bible Translators, Inc.