Kloagleeda 1
1
Daut vedorwne Jerusalem truat
1Woo es Jerusalem soo ladich,
wua ieescht soo väle Menschen wieren;
woo es dee, dee mank de Velkja
aunjeseenen wia, eene Wätfru?
De Kjennichsche von onse Stam
es Kjäakjsche en een framdet Launt. #Jer 51,5
2Enne Nacht hielt see bettaschte Tronen,
un see wescht sikj de blenkjaje Baken;
kjeene von dee waut ar goot wieren,
brinjen ar Troost;
aul äare Frind haben ar waut väajemoakt,
un stonen ar no aus de Fiend. #Psa 69,21
3Äwa äaren Älent es Juda noch wajchjefieet,
see mott schwoa hanhoolen;
see mott aundre Velkja deenen,
un haft kjeen Enj von lieden;
aule, dee ar hinjaraun wieren,
holden ar en, aus see aul lieden must.
4Daut es truarich opp de Wäaj no Zion,
kjeena jeit doa, kjeena kjemt to daut Fast.
Jieda Stautspuat steit ladich,
de Priesta stänen,
de Mejales jeit daut schlajcht.
De Staut es vebettat.
5Lenda waut jäajen an wieren,
jebeeden aus Wieets äwa an;
äare Fiend sent jetroost un tofräd;
de Har haft, wäajen aul äare Sinden,
daut lieden opp an nopp jebrocht;
de Fient haft äare Kjinja veschlapt
un fa sikj aus Sklowen jenomen.
6Daut scheene, waut doa wia
en Zion es veschwungen.
Äare Leidasch ranen sikj meed,
aus een jejäajadet Ree,
daut noanich weiden kaun.
See flichten gaunz machtloos,
ver dee, dee an juagen.
7Nu daut see litt un vestreit es,
vesteit Jerusalem, woo goot see daut haud;
kjeena kjeem halpen aus emol
de Macht von däm Fient opp ar foll.
De Fiend kjikjten too, aus see omkjeem,
un sposten doaräwa, woo see sikj wäad.
8Jerusalem haft sikj schlemm vesindicht,
un es nu gaunz veacht.
Aul dee waut ar ieescht noch lowden,
veachten ar nu aus veschwient,
daut see sikj haulf noaktich jewäsen haft.
See dreit sikj wajch un stänt. #Hes 16,37
9See wia nich väabedocht;
de Plaken dee bleewen em Rock;
see es nu soo schlemm doljefollen,
un haft nu noch kjeenem,
dee ar Troost jäwen kaun.
Mien Har, kjikj woo ekj lied,
un woo de Fient sikj freit.
10De Fient haft jenomen waut am jankad,
waut wieetvoll en Schaza wia.
See kunn doa nuscht met doonen,
aus de Fient em Heilichtum jinkj,
wan du, Har, kloa veboden hast,
an en de Vesaumlunk to loten. #5Mo 23,4; Jer 52,17-19
11De Lied en Jerusalem stänen,
daut nich jenuach to äten es;
see vetuschen äa Straums fa Broot,
daut see to äten un to läwen haben.
Kjikj doch Har, un see,
woo veacht ekj nu sie.
12Aul jie, dee hia vebiegonen,
es junt daut krakjt eendoont?
Kjikjt, haft sest wäa soo must lieden?
De Har haft mie bestroft,
aum Dach aus hee gaunz foadich wia.
13Von huach rauf kjeem een Fia,
bat deep en miene Knoakes;
hee sad een Nat ver miene Feet,
daut ekj äwarigj hanfoll;
un leet mie dän gaunzen Dach
gaunz mak un dieslich ligjen.
14De Laust von miene Sinden
haft hee opp mie jebunjen
un daut opp mien Jenekj jelajcht,
daut mie de Krauft vejeit.
De Har haft mie en de Fiend äare Macht
äwajäft, daut ekj vego.
15De Har haft miene Junges mank ons vestat;
hee roopt een Toopkomen opp, en woont
hee miene stoakje Kjrieja wajch schmitt.
De scheene onvedorwne junge Juda
vetraumpelt de Har aus Wiendruwen em Troch. #Jes 63,3
16Äwa aul dit hiel ekj aus een Kjint.
De Tronen ranen mie velenjd de Baken,
wiels dee waut mie sull treesten, es nich doa.
Doa es kjeena dee mie Moot toosprakjt.
Met miene Kjinja es daut ut;
de Fient haft sienen Dach jewonnen.
17Zion strakjt de Henj nopp,
doch kjeena es doa toom treesten;
de Har haft Israel äare Nobasch
aun an jehizt un oppjeroopt,
daut Jerusalem aus schwiensche Wausch
mank aul daut Onheil ligjen mott. #Kloag 1,8
18Doch es de Har hia noch em rajchten,
un ekj sie jäajen sien Wuat jewast.
Nu horcht, jie Velkja oppe Welt,
un kjikjt woo schlajcht mie daut jeit,
daut miene junge Mejales
un Junges faustjenomen sent. #Kloag 3,42; 5,16
19Ekj roopt no dee, dee mie ieescht goot wieren,
doch haben dee mie hinjat Licht jefieet;
un miene Priesta un de Leidasch
sent enne Staut vehungat, aus see
no Äten sochten, om aum Läwen to bliewen.
20Mien Har, kjikj doch woo schwoa daut es,
woo miene Moag vekjremt un litt;
mien Hoat es utjewrungen drieech,
wiels ekj jäajenaun jewast sie.
Doa buten nemt daut Schwieet mien Kjint,
un bennen see ekj bloos dän Doot.
21Mien stänen haft de Fient jehieet,
un doch es kjeena treesten jekomen.
See weeten woo ekj lieden mott,
un freien sikj to daut, waut du hia deist.
Lot boolt dän Schoden opp an komen,
dän du fa an jedreift hast;
lot an soo lieden aus ekj must. #Kloag 4,21
22Behool de Sind dee see begonen,
un strof an krakjt soo sea aus mie;
doa es bie ons väl orrajcht,
un ekj drekj mie rom un stän.
Currently Selected:
Kloagleeda 1: PB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Plautdietsch Bible © 2003 Kindred Productions and United Bible Societies Association, Inc.