Jósvabók 24
24
Skilnaðartala Jósva í Sikem
1Jósva savnaði síðan í Sikem allar ættir Ísraels og stevndi til sín hinum elstu í Ísrael og høvdingum, dómarum og tilsjónarmonnum hans; og teir tóku støðu frammi fyri Guði. 2Tá mælti Jósva við alt fólkið: «Svá sigur Harrin, Ísraels Guð: Forfedrar tykkara búðu í fyrndini handan ánna, Tára, faðir Ábrahams og Nákors; og teir dýrkaðu aðrar gudar. 3Tá tók eg Ábraham, ættfaðir tykkara, hinumegin ánna, og leiddi hann um alt Kánáanland og gjørdi kyn hansara fjølment; eg gav honum sonin Ísak. 4Og Ísaki gav eg Jákup og Esav; og Esavi gav eg Se'irs fjøll til ognar; men Jákup og synir hansara fóru til Egyptalands. 5Síðan sendi eg Móses og Áron og nívdi Egyptar við teim kraftargerðum, sum eg gjørdi teirra millum; og eftir tað leiddi eg tykkum út haðan. 6Men tá ið eg leiddi fedrar tykkara út úr Egyptalandi, og tit vóru komnir at havinum, hildu Egyptar aftan á fedrar tykkara við vagnum og hestum alt at Reyðahavinum. 7Tá rópaðu teir til mín um hjálp; og eg setti myrkur millum tykkara og Egypta og hvølvdi havið oman yvir teir, so at tað huldi teir; og tit sóu við egnum eygum, hvussu eg fór við Egyptum. Eftir tað búðu tit langa tíð í oyðimørkini. 8Síðan leiddi eg tykkum inn í land Ámorita, sum búðu hinumegin Jórdan. Og tá ið teir herjaðu á tykkum, gav eg teir upp í hendur tykkara, so at tit løgdu land teirra undir tykkum; og eg oyddi teir undan tykkum. 9Tá reis Bálak Zipporsson, kongur av Móab, at berjast við Ísrael og sendi boð eftir Bileami Beorssyni til tess at bølbiðja tykkum. 10Men eg vildi ikki hoyra Bileam; og hann mátti tvørtur ímóti vælsigna tykkum; soleiðis bjargaði eg tykkum úr hondum hansara. 11Síðan fóru tit yvir um Jórdan og komu til Jeriko; og íbúgvar Jeriko, Ámoritar, Perezitar, Kánáanitar, Hetitar, Girgasjitar, Hivitar og Jebusitar fóru í bardaga móti tykkum, men eg gav teir upp í hendur tykkara. 12Eg sendi eiturflugur undan tykkum og rak hinar tólv kongar Ámorita undan tykkum; tað var hvørki við svørði tykkara ella boga. 13Og eg gav tykkum land, sum tit ikki hava strevast eftir; og tit búgva í borgum, sum tit ikki hava bygt, og njóta ávøkstin av víngørðum og oljutrøum, sum tit ikki hava sett niður. 14Óttist tí nú Harran og tænið honum av heilum huga í trúfesti og koyrið frá tykkum teir gudar, sum fedrar tykkara dýrkaðu hinumegin ánna og í Egyptalandi og tænið Harranum. 15Men líkar tykkum ikki at tæna Harranum, so kjósið í dag, hvørjum tit vilja tæna, gudum teimum, ið fedrar tykkara dýrkaðu hinumegin ánna, ella gudum Ámorita, ið hvørja landi tit nú búgva; men eg og hús mítt vilja tæna Harranum!» 16Tá svaraði fólkið og segði: «Fjart verði tað okkum at siga burtur Harran til tess at tæna øðrum gudum. 17Nei, Harrin er Guð okkara, hann, sum leiddi okkum og fedrar okkara úr Egyptalandi, úr trælahúsinum, og sum hevur gjørt øll hesi miklu undur fyri eygum okkara og varðveitt okkum á øllum leiðum okkara gjøgnum tær tjóðir, ið vit máttu um. 18Harrin rak undan okkum allar hesar tjóðir og Ámoritarnar, sum búðu í landinum; afturfyri vilja vit tæna Harranum, tí at hann er Guð okkara!» 19Tá segði Jósva við fólkið: «Tað kundi borið á, at tit ikki eru før fyri at tæna Harranum, tí at Guð, hann er heilagur, og vandlátur Guð er hann; hann man ikki fyrigeva misgerðir og syndir tykkara. 20Siga tit Harran burtur og dýrka fremmandar gudar, tá vil hann aftur leiða ógævu yvir tykkum og beina fyri tykkum, tó at hann áður gjørdi væl ímóti tykkum!» 21Men fólkið svaraði Jósva: «Nei, Harranum viljum vær tæna!» 22Tá segði Jósva við fólkið: «Tit eru vitni ímóti tykkum sjálvum um, at tit hava kosið at tæna Harranum; 23so tveitið nú burtur hinar útlendsku gudar, sum tit hava hjá tykkum, og bendið hjørtu tykkara at Harranum, Ísraels Guði!» 24Tá svaraði fólkið Jósva: «Harranum, Guði várum, viljum vær tæna og lýða rødd hansara!» 25Og Jósva gjørdi á tí degi sáttmála við fólkið og setti teimum lóg og rætt í Sikem. 26Jósva ritaði hesi orð í lógbók Guðs, tók miklan stein og reisti hann har undir eikini í halgidómi Harrans. 27Og Jósva segði við alt fólkið: «Síggið henda steinin, hann skal verða vitni ímóti okkum, tí at hann hevur hoyrt hvørt orð, sum Harrin hevur talað til okkara; og hann skal vera vitni móti tykkum, til tess at tit ikki avnokta Guð tykkara.» 28Síðan læt Jósva fólkið fara, hvør aftur á sín arvalut.
Andlát Jósva
29Nakað eftir hesar tilburðir andaðist Jósva Nunsson, tænari Harrans, eitt hundrað og tíggju ára gamal. 30Teir jarðaðu hann á arvaluti hansara Timnat-Sera, sum er á Efraims fjøllum fyri norðan Gáasj fjall. 31Ísrael tænaði Harranum alla ævi Jósva og so leingi, sum hinir elstu livdu eftir hann, teir, sum høvdu sæð alt, sum Harrin hevði gjørt fyri Ísrael.
Bein Jósefs verða flutt til Sikem
32Men bein Jósefs, sum Ísraelsmenn høvdu havt við sær úr Egyptalandi, jarðaðu teir í Sikem á tí jarðarstykki, sum Jákup hevði keypt frá sonum Hámors, ættarfaðir Sikems, fyri hundrað kesitar, og sum hann hevði givið Jósefi í arv.
Eleazar andast
33Og Eleazar, sonur Árons, andaðist og varð jarðaður í Gibeu, sum Pinehas, sonur hans, átti, og sum hevði verið givin honum á Efraim fjøllum.
Currently Selected:
Jósvabók 24: FB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©1961 Bibelselskabet, The Danish Bible Society