YouVersion Logo
Search Icon

ปฐมกาล 15

15
พระเจ้า​ให้​คำ​สัญญา​กับ​อับราม
1หลังจาก​เหตุการณ์​นั้น พระยาห์เวห์​พูด​กับ​อับราม​ใน​นิมิต​ว่า “อับราม ไม่ต้อง​กลัว เรา​เป็น​โล่กำบัง​เจ้า เจ้า​จะ​ได้รับ​รางวัล​ที่​ยิ่งใหญ่​มาก”
2แต่​อับราม​พูด​ว่า “ข้าแต่​พระยาห์เวห์​องค์​เจ้า​ชีวิต พระองค์​จะ​ให้​อะไร​กับ​ข้าพเจ้า​หรือ เพราะ​ข้าพเจ้า​ยัง​ไม่มี​ลูก#15:2 เพราะ​ข้าพเจ้า​ยัง​ไม่มี​ลูก หรือ​อาจจะ​แปล​ได้​ว่า “ข้าพเจ้า​กำลัง​จะ​ตาย​โดย​ไม่มี​ลูก” เลย และ​ผู้รับ​มรดก​ของ​ข้าพเจ้า​คือ​เอลีเยเซอร์​ชาวเมือง​ดามัสกัส​ทาส​ของ​ข้าพเจ้า#15:2 ชาวเมือง … ของ​ข้าพเจ้า ความหมาย​ใน​ภาษา​ฮีบรู​ยัง​ไม่ชัดเจน3อับราม​พูด​ว่า “ดูเถอะ พระองค์​ไม่ได้​ให้​ลูกชาย​กับ​ข้าพเจ้า ทาสชาย​ที่​เกิด​ใน​บ้าน​ข้าพเจ้า​ก็​จะ​เป็น​คน​รับ​มรดก​จาก​ข้าพเจ้า”
4พระยาห์เวห์​จึง​พูด​กับ​อับราม​ว่า “คนๆนี้​จะ​ไม่ใช่​ผู้รับ​มรดก​ของเจ้า​หรอก แต่​ลูกชาย​ของเจ้า​เอง​จะ​เป็น​ผู้รับ​มรดก​ของเจ้า”
5แล้ว​พระองค์​ก็​พา​อับราม​ออก​ไป​ด้านนอก และ​พูด​ว่า “มอง​ดู​ท้องฟ้า​สิ และ​ลอง​นับ​ดวงดาว​ดูสิ​ว่า​เจ้า​สามารถ​นับ​พวกมัน​ได้​หรือ​เปล่า” แล้ว​พระองค์​ก็​พูด​กับ​เขา​ว่า “ลูกหลาน​ของเจ้า​จะ​มี​จำนวน​มากมาย​อย่างนั้น”
6แล้ว​อับราม​ก็​ไว้วางใจ​ใน​พระยาห์เวห์ และ​เพราะ​ความไว้วางใจ​ของ​อับราม​นั่นเอง พระองค์​ถึง​ได้​ยอมรับ​เขา#15:6 แล้ว​อับราม … ยอมรับ​เขา ข้อ​นี้​แปล​ได้​อีก​อย่าง​หนึ่ง​ว่า “อับราม​ไว้วางใจ​ใน​พระยาห์เวห์ พระองค์​ก็​เลย​นับว่า​ท่าน​เป็น​คน​ที่​พระองค์​ยอมรับ”
7พระองค์​จึง​บอก​อับราม​ว่า “เรา​คือ​ยาห์เวห์ ผู้​ที่​นำ​เจ้า​ออก​จาก​เมือง​เออร์#15:7 เมือง​เออร์ ตั้ง​อยู่​ทาง​ใต้​ของ​บาบิโลน ของ​ชาว​เคลเดีย เพื่อ​มอบ​ดินแดนนี้​ให้​กับเจ้า​เป็นเจ้าของ”
8อับราม​ก็​พูด​ว่า “ข้าแต่​พระยาห์เวห์ องค์​เจ้า​ชีวิต ข้าพเจ้า​จะ​รู้​ได้​อย่างไร​ว่า​ข้าพเจ้า​จะ​ได้​เป็น​เจ้าของมัน”
9พระองค์​ก็​บอก​กับ​เขา​ว่า “ให้​เอา​ลูกวัว​ตัวเมีย​อายุ​สามปี​มา​ตัวหนึ่ง แพะ​ตัวเมีย​อายุ​สามปี​ตัวหนึ่ง แกะ​ตัวผู้​อายุ​สามปี​อีก​ตัวหนึ่ง นกเขา​และ​นกพิราบ​อย่าง​ละ​ตัว​มา​ให้​กับ​เรา”
10อับราม​ก็​ได้​เอา​สัตว์​ทั้งหมด​นี้​มา และ​ผ่า​กลาง​ลำตัว​ออก​เป็น​สองซีก แล้ว​วางไว้​ข้างละซีก​ตรงกัน แต่​เขา​ไม่ได้​ผ่า​พวกนก 11ต่อมา​มี​นก​ตัวใหญ่​หลายตัว​บิน​ลงมา​จะ​กิน​ซากสัตว์​พวกนั้น อับราม​จึง​ไล่​ฝูงนก​พวกนั้นไป
12ขณะนั้น​ตะวัน​เริ่ม​ตกดิน อับราม​หลับสนิท ความมืด​อัน​น่ากลัว​ก็​แผ่​ปกคลุม​บน​ตัวเขา 13พระยาห์เวห์​พูด​กับ​อับราม​ว่า “เจ้า​ต้อง​รู้​ว่า​ลูกหลาน​ของเจ้า​จะ​เป็น​คนแปลกหน้า​ใน​ประเทศ​ที่​ไม่ใช่​ของ​พวกเขา และ​จะ​เป็น​ทาส​ของ​คนพวกนั้น และ​คนพวกนั้น​ก็​จะ​กดขี่​ข่มเหง​พวกเขา​เป็น​เวลา​สี่ร้อยปี 14แต่​เรา​จะ​ตัดสิน​ลงโทษ​ชนชาตินั้น ที่​พวกลูกหลาน​ของเจ้า​ไป​รับใช้ แล้ว​หลังจากนั้น พวกลูกหลาน​ของเจ้า​ก็​จะ​ออกมา​พร้อมกับ​ทรัพย์​สมบัติ​มากมาย
15แต่​เจ้า​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​อย่าง​ยืนยาว​และ​ตาย​อย่าง​สงบสุข​และ​ถูก​ฝังไว้ 16หลัง​ผ่านพ้น​ไป​สี่ชั่วอายุคน ลูกหลาน​ของเจ้า​ก็​จะ​กลับ​มา​ที่​ดินแดน​แห่งนี้ เพราะ​ก่อน​หน้า​นั้น​ความบาป​ของ​ชาว​อาโมไรต์​ยัง​ไม่​ครบถ้วน”
17เมื่อ​ตะวันตกดิน มัน​มืด​มาก แล้ว​มี​หม้อ​ที่​มี​ควันไฟ​และ​คบเพลิง​ที่​มี​เปลวไฟ​ลุก​อยู่​พุ่ง​ผ่าน​กลาง​สอง​ซีก​ของ​ซากสัตว์​พวกนั้น#15:17 ผ่าน​กลาง … สัตว์​พวกนั้น ใน​สมัยก่อน​เวลา​ทำ​ข้อตกลง​กัน พวกเขา​จะ​ผ่า​สัตว์​ออก​เป็น​สองซีก แล้ว​เดิน​ผ่าน​ไป​ระหว่าง​สองซีก​นั้น แล้ว​พูด​ว่า “ถ้า​ข้า​ไม่​รักษา​ข้อตกลง​นี้ ก็​ขอให้​เป็น​เหมือน​สัตว์​ตัวนี้”
18ใน​วันนั้น​พระยาห์เวห์​ได้​ทำ​สัญญา​กับ​อับราม พระองค์​พูด​ว่า “เรา​ได้​มอบ​แผ่นดินนี้​ให้​กับ​ลูกหลาน​เจ้า จาก​แม่น้ำ​อียิปต์#15:18 แม่น้ำ​อียิปต์ ลำธาร​สาย​นี้​เรียกว่า “วาดี เอล-อาริช” ไป​จนถึง​แม่น้ำ​ยูเฟรติส​อัน​ยิ่งใหญ่ 19รวมทั้ง​แผ่นดิน​ของ​ชาว​เคไนต์ ชาว​เคนัส ชาว​ขัดโมไนต์ 20ชาว​ฮิตไทต์ ชาว​เปริสซี ชาว​เรฟาอิม 21ชาว​อาโมไรต์ ชาว​คานาอัน ชาว​เกอร์กาชี​และ​ชาว​เยบุส”

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

YouVersion uses cookies to personalize your experience. By using our website, you accept our use of cookies as described in our Privacy Policy