مزمور 77
77
در روز تنگی خداوندگار را می‌جویم
برای سالار سرایندگان: برای یِدوتون. مزمور آساف.
1آواز من به سوی خداست،
و فریاد برمی‌آورم؛
آواز من به سوی خداست،
و او به من گوش فرا خواهد داد!
2در روز تنگی خویش خداوندگار را می‌جویم؛
شبانگاه دست من دراز شده، بازکشیده نمی‌شود،
و جانم از تسلی پذیرفتن ابا می‌کند.
3خدا را یاد می‌کنم و می‌نالم؛
تأمل می‌کنم و روحم بیهوش می‌شود. سِلاه
4چشمانم را باز نگاه می‌داری؛
چنان پریشانم که سخن نمی‌توانم گفت.
5به ایام گذشته می‌اندیشم،
به سالهای روزگاران پیشین.
6شبانگاه سرود خویش را به یاد می‌آورم؛
در دل می‌اندیشم و روح من تفتیش می‌کند:
7«آیا خداوندگار تا به ابد طرد خواهد نمود؟
و دیگر هرگز نظر لطف نخواهد افکند؟
8آیا محبت او برای همیشه پایان پذیرفته،
و وعدۀ او برای همۀ نسلها باطل گردیده است؟
9آیا خدا فیض خود را از یاد برده،
و در خشم خویش، رحمت خود را بازداشته است؟» سِلاه
10آنگاه گفتم: «این ضعف من است.»
زِهی سالهای دست راست آن متعال!
11کارهای خداوند را یاد خواهم کرد؛
آری، عجایب تو را که از قدیم است، به یاد خواهم آورد.
12در تمامی کارهای تو تأمل خواهم کرد
و به اعمال تو خواهم اندیشید.
13خدایا، طریق تو در قدوسیت است.
کیست خدای بزرگ همچون خدای ما؟
14تو خدایی هستی که کارهای عجیب می‌کنی؛
تو قدرت خویش را در میان قومها معروف گردانیده‌ای.
15به بازوی خود قوم خویش را رهانیدی،
فرزندان یعقوب و یوسف را. سِلاه
16خدایا، آبها تو را دیدند؛
آبها تو را دیدند و به تلاطم درآمدند؛
و ژرفناها به لرزه افتادند.
17ابرها آب ریختند
و آسمانها غرّش کردند؛
و تیرهای تو به هر سو روان شدند!
18صدای رعدِ تو در گردباد بود،
و آذرخشِ تو جهان را روشن ساخت؛
زمین لرزید و به جنبش درآمد.
19مسیر تو از میان دریا بود،
و راهت از میان آبهای عظیم،
ولی جای پایت دیده نمی‌شد.
20تو قوم خویش را چون گله رهبری کردی،
به دست موسی و هارون.
Currently Selected:
مزمور 77: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop