YouVersion Logo
Search Icon

مزمور 36

36
محبتت چه گرانقدر است
برای سالار سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند.
1نافرمانی در اعماق دل شریر بدو ندا می‌دهد؛
ترس خدا در چشمان او نیست.
2زیرا خویشتن را در نظر خود چندان تملق می‌گوید
که از پی بردن به گناه خویش و بیزاری از آن ناتوان است!
3سخنان دهانش خباثت است و فریب؛
از خردمندی و نیکوکاری دست شسته است.
4حتی بر بستر خود طرح شرارت می‌ریزد؛
راهی ناپسند در پیش گرفته است
و از شرارت روی نمی‌گرداند.
5خداوندا، محبتت تا به آسمانها می‌رسد
و وفاداریت تا به ابرها.
6عدالتت همچون کوههای سر به فلک کشیده است،
و دادگری‌ات به‌سان ژرفنای عظیم.
تویی، خداوندا، که انسان و حیوان را نجات می‌بخشی.
7خدایا، محبتت چه گرانقدر است!
بنی‌آدم در سایۀ بالهایت پناه می‌جویند.
8از نعمتِ سرشارِ خانۀ تو، سیراب می‌شوند،
و از نهر لذایذ خود بدیشان می‌نوشانی.
9زیرا نزد تو چشمۀ حیات است،
و در نور توست که نور را می‌بینیم.
10محبتت را برای شناسندگان خود دوام بخش
و عدالتت را برای راست‌دلان.
11مباد که متکبران بر من پا بگذارند،
یا دست شریران مرا براند.
12بنگر که شرارت‌پیشگان چگونه فرو افتاده‌اند؛
به خاک افکنده شده‌اند و یارای برخاستنشان نیست!

Currently Selected:

مزمور 36: nmv

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

YouVersion uses cookies to personalize your experience. By using our website, you accept our use of cookies as described in our Privacy Policy