Οι παραβολές του ΧριστούΔείγμα

Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
Στην παραβολή αυτή ο Χριστός μας δίνει δύο μαθήματα: το ένα έχει να κάνει με τη χρήση του πλούτου μας και το δεύτερο με την εμπιστοσύνη μας στις Γραφές.

Στο πρώτο τμήμα της παραβολής (εδ. 19-26) βλέπουμε ότι η τύχη δύο ανθρώπων αντιστρέφεται τη στιγμή που περνούν από τη ζωή στην αιωνιότητα. Ο Λάζαρος που προσδοκούσε να φάει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι μεταφέρεται από αγγέλους κοντά στον Αβραάμ. Ο πλούσιος που δεν άντεχε τον ζητιάνο, υπομένει τώρα αιώνιο μαρτύριο. Ο σκοπός αυτής της παραβολής δεν είναι να μας διδάξει τι γίνεται μετά τον θάνατο, αλλά να μας δείξει πόσο σημαντικό είναι να χρησιμοποιούμε τα υπάρχοντά μας, όσα κι αν είναι, για να δείχνουμε αγάπη και φροντίδα στους γύρω μας, και όχι να εξυπηρετούμε κάθε μας επιθυμία. Ο πλούτος, ακόμη και ο άφθονος πλούτος, δεν είναι κακό πράγμα. Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι η χρήση του. Είναι για το καλό της Βασιλείας του Θεού, ή για σαρκικές απολαύσεις;

Όταν ο πλούσιος αντιλήφθηκε το λάθος του, ήθελε να ειδοποιήσει τα αδέλφια του ώστε να γλιτώσουν εκείνοι από το μαρτύριο ο Αβραάμ όμως του θυμίζει ότι έχουν τα λόγια του Μωυσή και του προφητών που τους προειδοποιούν. Ο πλούσιος πιστεύει πως αν δουν ένα θαύμα θα αλλάξουν τρόπο σκέψης, ο Αβραάμ όμως διαφωνεί. Πρέπει να προσέχουμε να αποφύγουμε την παγίδα στην οποία έπεσε ο πλούσιος που αναζητούσε ένα θαύμα, ενώ σ' όλη του τη ζωή αγνοούσε τα λόγια του Θεού που τα είχε μπροστά του. Στη διάρκεια της διακονίας του στη γη ο Χριστός έκανε το ένα θαύμα μετά το άλλο, δεν πίστευαν σ' Αυτόν όμως, και δεν τον ακολουθούσαν όλοι. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε αυτές τις προειδοποιήσεις (και πολύ περισσότερες) που έχουμε στην Αγία Γραφή χωρίς να απαιτούμε διαρκώς περισσότερα από τον Δημιουργό.