Επικίνδυνες προσευχέςΔείγμα

"Σπάσε με"

Είναι καλό να προσεύχεσαι για ασφάλεια και ευλογίες, αλλά αν θέλεις περισσότερα; Αν επιθυμείς ισχύ από το Άγιο Πνεύμα, δύναμη από τον ουρανό, ακλόνητη πίστη, πραγματική οικειότητα με τον Πατέρα σου; 

Αντί να ζητάς απλά από τον Θεό να σε κρατήσει ασφαλή, να σου δώσει περισσότερα και να προστατεύσει τη ζωή σου, μπορεί να χρειάζεται να ζητήσεις από τον Θεό να σε "σπάσει".

Όταν σκέφτομαι να προσευχηθώ αυτή την προσευχή: "Κύριε, σπάσε με", σκέφτομαι την εμπειρία που η Amy κι εγώ είχαμε κάποτε στη μικρή μας ομάδα. Μια κρύα νύχτα του Ιανουαρίου, ημέρα Τετάρτη, με θυελλώδεις ανέμους, καθόμασταν σε ένα ζεστό και άνετο δωμάτιο μαζί με εφτά ή οκτώ ακόμα ζευγάρια και συζητούσαμε για αυτήν ακριβώς την επικίνδυνη προσευχή.

Συμφωνούσαμε ότι όλοι θέλαμε να την προσευχηθούμε - και να την εννοούμε - αλλά δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε ότι φοβόμασταν τις συνέπειες. Η πρώτη γυναίκα που μίλησε έπαιρνε στα σοβαρά την κατάσταση, αλλά αναγνώριζε τη δυσκολία της. Μια τρυφερή γυναίκα και μητέρα τεσσάρων παιδιών, ακολουθούσε τον Χριστό πιστά από τότε που ήταν στη δευτέρα λυκείου. Διακονούσε στο Κυριακό σχολείο της εκκλησίας, πρόσφερε το δέκατό της με συνέπεια, βοηθούσε υιοθετημένα παιδιά, συμμετείχε σε μια εβδομαδιαία Βιβλική μελέτη και συχνά οικειοθελώς προσευχόταν δυνατά στις ομάδες συμπροσευχής.

Όταν, όμως, ήρθε αντιμέτωπη με την επιλογή του να ζητήσει από τον Θεό να τη "σπάσει", αρνήθηκε. "Συγγνώμη, αλλά πρέπει να είμαι ειλικρινής" είπε. "Δε θέλω να ζητήσω από τον Θεό κάτι τέτοιο. Φοβάμαι τι θα συμβεί. Είμαι μητέρα τεσσάρων παιδιών. Τα αγαπώ πάρα πολύ. Το να ζητήσω από τον Θεό να με "σπάσει" είναι απλά πολύ τρομακτικό για να το προσευχηθώ ποτέ. Τι θα γίνει αν αρρωστήσω ή πέσω σε κατάθλιψη ή απομακρυνθώ από την οικογένειά μου;" 

Οι περισσότεροι στη μικρή μας ομάδα έγνεψαν τα κεφάλια τους, συμφωνώντας.

Όμως σε αυτή την περίπτωση, η ερώτησή μου παραμένει η ίδια για όλους μας σήμερα: τι χάνουμε μένοντας προσκολλημένοι στην άνεσή μας;

Τι στερούμαστε επειδή έχουμε δεσμευθεί τόσο με την ιδέα της αποφυγής πόνου και ταλαιπωρίας;

Ο Χριστός είπε: "Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως εξαιτίας μου χάσει τη ζωή του, θα τη βρει" (κατά Ματθαίον 16:25). Ο Χριστός δε μας προσκαλεί σε μια ζωή άνεσης και ευκολίας, αλλά υποταγής και θυσίας. Η μεγαλύτερη επιθυμία μας δε θα πρέπει να είναι να γίνει το δικό μας θέλημα, αλλά το δικό Του. Και επίσης μας προσκαλεί να πεθάνουμε για τον εαυτό μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ζούμε λεπτό προς λεπτό, μέρα με τη μέρα - για Εκείνον. Να αφήσουμε τα άνετα δωμάτιά μας και τις ασφαλείς προσευχές μας, ώστε να γνωρίσουμε τι σημαίνει να "σπάσει" κάποιος για το καλό των άλλων.

Μένοντας στην ασφάλειά μας ρισκάρουμε να χάσουμε κάτι πολύ πιο πολύτιμο από την ασφάλεια και την άνεσή μας. Δε συνειδητοποιούμε τι ευλογίες μπορεί να υπάρχουν στην άλλη πλευρά.

Ο Λουκάς λέει: "Ύστερα (ο Χριστός) πήρε ψωμί και, αφού έκανε ευχαριστήρια προσευχή, το κομμάτιασε και τους το έδωσε λέγοντας: «Αυτό είναι το σώμα μου, που παραδίνεται για χάρη σας· αυτό που κάνω τώρα, να το κάνετε στην ανάμνησή μου»" (κατά Λουκάν 22:19). Σχεδόν όλοι οι μελετητές της Αγίας Γραφής συμφωνούν πως η εντολή του Χριστού "να κάνετε αυτό που κάνω" παρέχει στους πιστούς έναν τρόπο να θυμούνται, να τιμούν και να γιορτάζουν τον θάνατο και την ανάστασή Του. Αλλά κάποιοι πιστεύουν ότι αυτή η εντολή του Χριστού αναφέρεται, επίσης, στον τρόπο που πρέπει να ζούμε. Κι αν ο Χριστός δε μιλούσε απλά για ένα τελετουργικό που κάνουμε κάποιες φορές στην εκκλησία; Κι αν ταυτόχρονα προσκαλούσε εμάς να "σπάσουμε" και να ξεχύνεται το εσωτερικό μας καθημερινά; Κι αν είχαμε την τόλμη, τη "θρασύτητα", την πίστη να προσευχηθούμε: "Θεέ μου, σπάσε με";

Δε θυμόμαστε τον Χριστό μόνο στη διάρκεια της Θείας Κοινωνίας στην εκκλησία. Τον θυμόμαστε στον τρόπο με τον οποίο ζούμε τις ζωές μας καθημερινά. Επειδή το σώμα του Χριστού "έσπασε", επειδή το αίμα Του ξεχύθηκε για εμάς, κι εμείς θα πρέπει να ζούμε καθημερινά για Εκείνον, "σπασμένοι" και αφήνοντας να ξεχυθεί ό,τι είναι μέσα μας. 

Αυτό μπορεί να μην φαίνεται ωραίο με την πρώτη ματιά. Ποιος θέλει να είναι "σπασμένος" και "ξεχυμένος"; Αυτό ακούγεται στην καλύτερη περίπτωση επώδυνο και στη χειρότερη μίζερο. Όμως προσφέροντας τη ζωή μας είναι που βρίσκουμε αληθινή χαρά. Αντί να επιδιώκουμε το δικό μας θέλημα, αφηνόμαστε στο δικό Του. Αντί να προσπαθούμε να γεμίσουμε τις ζωές μας με όλα όσα θέλουμε, αδειάζουμε τις ζωές μας για να φέρουμε κάποια αλλαγή στις ζωές των άλλων.

Το αληθινό "σπάσιμο" μπροστά στον Θεό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μια φορά· είναι μια καθημερινή απόφαση. Ο Παύλος είπε: "Kαθημερινά πεθαίνω" (προς Κορινθίους Α' 15:31). Τι σημαίνει αυτό; Κάθε μέρα επέλεγε να σταυρώνει τις επιθυμίες του, έτσι ώστε να μπορέσει να ζήσει πλήρως για αυτές του Θεού. Αν έχεις το θάρρος να προσευχηθείς αυτή την προσευχή, ετοιμάσου. Ετοιμάσου να γνωρίσεις τον Θεό και να σε γνωρίσει ο Θεός με έναν τρόπο που δεν έχεις ξαναβιώσει.

Μπορείς να ζήσεις μες στην ασφάλεια. Αλλά με όλο μου το είναι θέλω να σου πω να επιθυμείς περισσότερα. Εγώ επιλέγω διαφορετικά. Είμαι γεμάτος πίστη και ρισκάρω τα πάντα. Δε θα προσβάλλω ποτέ τον Θεό κάνοντας "μικρές", περιοριστικές σκέψεις ή ζώντας μες στην ασφάλεια. Αν υπάρχουν ευλογίες μετά το "σπάσιμο", τότε "σπάσε" με.