Επικίνδυνες προσευχέςΔείγμα

Ας γίνει το θέλημά Σου 

Αντί για τις μεγάλες, ηχηρές και φανταχτερές προσευχές, οι προσευχές που συγκινούν τον Θεό είναι απλές, αυθεντικές και ειλικρινείς. Όμως απλές δε σημαίνει ασφαλείς. Και αυτός είναι ο λόγος που νιώθω υποχρεωμένος να το γράψω. Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα στη ζωή προσευχής μου, ο λόγος που οι προσευχές μου ήταν τόσο βαρετές είναι επειδή προσευχόμουν με πολλή ασφάλεια. Βρισκόμουν σε μια ζώνη άνεσης με τον Θεό. Δεν είχα πάρει φωτιά αλλά ούτε και κρύος ήμουν. Οι προσευχές μου ήταν χλιαρές. Αλλά οι ασφαλείς, χλιαρές προσευχές δε μας φέρνουν πιο κοντά στον Θεό, ούτε μας βοηθούν να αποκαλύψουμε την αγάπη Του σε αυτόν τον κόσμο.

Οι προσευχές είναι από τη φύση τους επικίνδυνες. Αυτή η σκέψη για την προσευχή μού ήρθε καθώς διάβαζα για τον Χριστό που μιλούσε με τον Πατέρα Του στον κήπο της Γεθσημανή, λίγο πριν προσφέρει τη ζωή Του πάνω στο σταυρό. Γνωρίζοντας τι θα ακολουθούσε, ο Χριστός ρώτησε τον Θεό αν υπήρχε άλλος τρόπος. Έπειτα, ο Χριστός, όχι απλά ένας συνηθισμένος μαθητής ή κάποιο πρόσωπο μες στην Αγία Γραφή, αλλά ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ο Υιός του Θεού, προσευχήθηκε μια ευάλωτη και επικίνδυνη προσευχή υποταγής: "Ας μη γίνει όμως το δικό μου θέλημα αλλά το δικό σου" (κατά Λουκάν 22:42).

Ο Χριστός ποτέ δε μας ζητάει να κάνουμε κάτι που δε θα έκανε ο Ίδιος. Μας καλεί σε μια ζωή πίστης, όχι μια ζωή άνεσης. Αντί να Τον πλησιάζουμε για έναν πιο ασφαλή, πιο εύκολο και απαλλαγμένο από άγχη τρόπο ζωής, ο Υιός του Θεού μας προκαλεί να ρισκάρουμε να αγαπήσουμε άλλους περισσότερο από τον εαυτό μας. Αντί να ικανοποιούμε τις καθημερινές μας επιθυμίες, μας καλεί να τις απαρνηθούμε για κάτι αιώνιο. Αντί να ζούμε βάσει αυτών που θέλουμε, μας λέει να σηκώνουμε τον σταυρό μας καθημερινά και να ακολουθούμε το δικό Του παράδειγμα.

Με ανησυχεί που για πολλούς ανθρώπους η προσευχή είναι σαν να αγοράζουν ένα λαχείο, μια ευκαιρία για μια επίγεια ζωή απαλλαγμένη από προβλήματα, από άγχος και πόνο. Για άλλους, η προσευχή είναι απλά μια συναισθηματική ρουτίνα, σαν να απαγγέλλουν στίχους αγαπημένων τραγουδιών ή μια αγαπημένη παιδική μελωδία. Και άλλοι προσεύχονται μόνο επειδή νιώθουν ακόμα πιο ένοχοι αν δεν το κάνουν. 

Όμως καμία από αυτές τις προσευχές δεν αντανακλά τη ζωή που ήρθε να μας δώσει ο Χριστός. 

Αντίθετα, μας κάλεσε να τα αφήσουμε όλα και να Τον ακολουθήσουμε.

Ο Χριστός δεν προκάλεσε απλά άλλους ανθρώπους να αφήσουν στην άκρη το δικό τους θέλημα. Κι Εκείνος επίσης έζησε με επικίνδυνη πίστη. Άγγιζε λεπρούς. Έδειχνε χάρη σε πόρνες. Και στεκόταν με θάρρος όταν ερχόταν αντιμέτωπος με τον κίνδυνο. Έπειτα μας είπε πως μπορούμε να κάνουμε όλα όσα έκανε Εκείνος - και περισσότερα.

Και γι' αυτό δεν μπορούμε να επαναπαυθούμε ζητώντας απλά από τον Θεό να ευλογήσει το φαγητό μας ή "να είναι μαζί μας σήμερα".

Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε ότι μπορούμε να "πλησιάσουμε με θάρρος το θρόνο της χάριτος του Θεού" (προς Εβραίους 4:16α). Δεν χρειάζεται να πλησιάζουμε δειλά ή να νιώθουμε άβολα - μπορούμε να Τον πλησιάσουμε με σιγουριά, με βεβαιότητα και τόλμη. Όταν προσευχόμαστε με αυτόν τον τρόπο, τότε "θα μας σπλαχνιστεί και θα μας δωρίσει τη χάρη του, την ώρα που τη χρειαζόμαστε" (προς Εβραίους 4:16β).

Οι προσευχές σου έχουν σημασία.

Ο τρόπος που προσεύχεσαι έχει σημασία.

Αυτό το οποίο προσεύχεσαι έχει σημασία.

Οι. Προσευχές σου. Συγκινούν. Τον Θεό.