Μην αποθαρρύνεσαι, από τον Τζέησον ΜέιερΔείγμα

Τι να κάνεις όταν το παρόν σε απογοητεύει και το μέλλον σε τρομάζει

Απογοήτευση είναι η απόσταση μεταξύ εκείνου που περιμένουμε και αυτού που βιώνουμε. Αυτή η αρχή αποτυπώνεται στο χάσμα μεταξύ της ζωής που περιμέναμε να έχουμε και της ζωής που στην πραγματικότητα έχουμε. Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας να λέει στους ανθρώπους της διωκόμενης εκκλησίας να διαβάσουν ένα βιβλίο για το πώς να ζήσουν την τέλεια ζωή; Η Βίβλος μας βγάζει από το εδώ και τώρα και μας δίνει τη συνολική εικόνα ώστε να μπορέσουμε να αγωνιστούμε ώστε να δούμε με τα μάτια της αιωνιότητας.

"Γιατί ό,τι προσωρινά ασκεί μια ελαφριά πίεση πάνω μας, μας προετοιμάζει για ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο αιώνιας δόξας..." (Προς Κορινθίους Β' 4:17). Ο απόστολος Παύλος ανέτρεψε εντελώς την κατάσταση. Είδε τη θλίψη, αλλά δεν αποθαρρύνθηκε επειδή επέλεξε να επικεντρωθεί στα πράγματα που είναι αιώνια. Εκείνα τα παθήματα είναι ελαφριά και προσωρινή πίεση συγκριτικά με τη δόξα που είναι πλούτος αιώνιος. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι ότι οι δοκιμασίες που περνούμε δε δίνουν καθόλου την αίσθηση μιας ελαφριάς και προσωρινής πίεσης.

Πώς καταπολεμούμε αυτό το συναίσθημα; Είναι ένας αγώνας το πώς να κοιτάξουμε πέρα από τον παρόντα πόνο και να δούμε τη μελλοντική δόξα. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε το είδος της οπτικής αντίληψης που μπορεί να επαναπροσανατολίσει την προοπτική και την έκταση των πραγμάτων σωστά. Δεν αποθαρρυνόμαστε όταν υποφέρουμε επειδή ο πόνος που βιώνουμε τώρα εργάζεται τη μελλοντική δόξα την οποία δεν μπορούμε να δούμε. Αυτή η αιώνια προοπτική δεν κάνει την παρούσα δοκιμασία ανούσια αλλά σημαντική. Μπορούμε να αντέξουμε την παρούσα ταλαιπωρία μας υπό το φως της σύνδεσής της με τη μελλοντική μας δόξα.

Ωστόσο, το μέλλον μας εδώ στη γη είναι ένα μέλλον στο οποίο συχνά προσκαλούμε τους φόβους μας —καθώς φανταζόμαστε τι θα κάναμε αν έπρεπε να τους αντιμετωπίσουμε. Πού πηγαίνουμε με μια υπερδραστήρια, ανήσυχη καρδιά και μυαλό; Το θέμα δεν είναι ότι κοιτάμε μπροστά, είναι ότι δεν κοιτάμε μέχρι τέλους. Γιατί να σταματήσουμε στη μέση του δρόμου σε ένα μέρος αβεβαιότητας και δυσκολίας; Δεν είναι λάθος να πάμε εκεί, αλλά είναι λάθος να μείνουμε εκεί.

Ο ουράνιος Πατέρας μας γνωρίζει την κάθε μέρα της ζωής μας από τη γέννηση μας έως τον θάνατο μας: "και στο βιβλίο σου όλες ήταν γραμμένες οι μέρες που για μένα πρόβλεπες, ακόμα πριν καμιά απ’ αυτές υπάρξει." (Ψαλμοί 139:16) Εμπρός, διάβασε το εδάφιο ξανά. Έχει γράψει μια αιώνια κατάληξη για μας, στην οποία κάθε κεφάλαιο είναι καλύτερο από το προηγούμενο. 

Το να παραδεχτείς την απογοήτευσή σου και τον φόβο σου απαιτεί θάρρος. Κάνε αυτό το βήμα με τον Κύριο σήμερα με προσευχή.