मत्ती 9
9
येशू कुँज रोग लागल मनैयाहे चोख्वैलाँ
(मर्कू. २:१-१२; लूक. ५:१७-२६)
1ओकरपाछे येशू और हुँकार चेलनके लाउमे चहुँरलाँ। और गालील समुन्दर नहाङके अपन शहर कफर्नहुम नगरमे अइलाँ। 2कौनो मनै दरीमे पस्रल एकथो कुँज रोग लागल मनैयाहे हुँकार थेन नन्लाँ। येशू ओइन्के विश्वास देख्के कुँज रोग लागल मनैयाहे कलाँ, “मोरिक संघरिया तोहाँर पाप माफ होगिलाँ।” 3यहूदी कानुनके गुरुनमेसे केऊ-केऊ आपसमे कलाँ, “यी मनैया ते परमेश्वरके निन्दा करता! यिहिहे सोँचे परना रहिस कि ऊ परमेश्वर हुइँत! सिरिफ परमेश्वर किल पापहे माफ करे सेक्थाँ।” 4येशू ओइन्के मनके बात बुझके कलाँ, “तुहुरे काकरे अपन मनमे खराब विचार सोँच्थो? 5का कना सहजिल बा, ‘तोरिक पाप माफ होगिल’ कना कि ‘उठ् और नेङ्ग’ कना? 6पर मै चहथुँ कि तुहुरे जानो कि मै, मनैयक छावाहे धर्तीमे मनैनके पापहे माफ करना अधिकार बा।” तब् येशू उ कुँज रोग लागल मनैयाहे कलाँ, “मै तुहिहे कहतुँ, ठरह्याजा, अपन दरी उठा और अपन घरे जा।” 7उ कुँज रोग लागल मनैया जुरतेहेँ ठरह्यागिल, और अपन घर ओहोँर चलगिल। 8जब भीड़के मनै यी देख्लाँ। तब् ओइने डरागिलाँ। और मनैनहे असिन अधिकार देहुइया परमेश्वरके प्रशंसा करलाँ।
मत्तीहे बोलावत
(मर्कू. २:१३-१७; लूक. ५:२७-३२)
9येशू वहाँसे जाइबेर मत्ती नाउँक एकथो लेवी मनैयाहे कर उठुइयनके ठाउँमे बैठल देख्लाँ। और उहिहे कलाँ, “मोरिक पाछे लाग।” तब् लेवी उठ्गिल और येशूक पाछे लागगिल। 10जब येशू और हुँकार चेलनके मत्तीक घरेम खाना खाइतिहिँत। बहुत्ते कर उठुइयन और दोसुर बहुत्ते जाने, जिहिहे यहूदी मनै पापी कहिँत ओइने वहाँ रहिँत। ओइने फेन येशू और हुँकार चेलनके संग खाना खाइतिहिँत। 11जब फरिसी दलके मनै उ देख्लाँ। तब् हुँकार चेलनहे कलाँ, “तुहुरिन्के गुरु काकरे कर उठुइयन और पापीनके संग बैठ्के खाइत?” 12यी सुनके येशू ओइन्हे जवाफ देलाँ, “निरोगीनहे वैदक जरुरी नै पर्थिन। पर रोगीनहे वैदक जरुरी पर्थिन। 13पर जाके यकर मतलब का हो कहिके तुहुरे सीखो: ‘मै बलिदान नै, दया चहथुँ।’ काकरेकी मै ओइन्हे बलाई नै अइनु, जेने अपनहे धर्मी मन्थाँ। पर मै ते पापीनहे बलाई अइनु, ताकि ओइने पाप करना छोरदिँत, और अपन मन बद्लिँत।”
उपवास सम्बन्धीक प्रश्न
(मर्कू. २:१८-२२; लूक. ५:२७-३२)
14तब् यूहन्नक चेलनके येशूक थेन अइलाँ, और हुँकिन्हे पुँछ्लाँ, “हम्रे और फरिसीनके उपवास काकरे बैट्ठी, पर अप्निक चेलनके ते उपवास नै बैट्थाँ?” 15येशू ओइन्हे कलाँ, “जबसम दुल्हा बरत्यन संग रहत, का ओइने शोक मनैथाँ? पर उ दिन आई, जब दुल्हा ओइन्के थेनसे अलग करवाजाई। तब् ओइने उपवास बैठिहीँ। 16केऊ फेन पुरान लुग्गामे लावा लुग्गक पेउँदा नै लगाइत। यदि ओइने असिक करहीँ कलेसे जब लुग्गाहे ओइने धुइहीँ। तब् पेउँदा फाट्के निकरजाई, और लावा पेउँदा पुरान लुग्गाहे आकुर धेउर फटादी। 17केऊ फेन पुरान छालक ठैलामे लावा अंगुरके रस नै धारत। नै ते ठैला फुटजाइत, और अंगुरके रस अँराजाइत, और ठैला खराब होजाइत। पर लावा अंगुरके रस लावा छालक ठैलामे धारजाइत और दुनु बँचजाइत।”
याइरसके छाई
(मर्कू. ५:२१-४३; लूक. ८:४०-५६)
18जब येशू ओइन्हे यी बात बताइतिहिँत। तब् बैठक भवनमे एकथो शासक आइल। और आदर करके हुँकार आघे ठेहुनी टेकके बिन्ती करल, “मोरिक छाई भर्खरे मुअल, पर अप्नि आके ओकर उप्पर अपन हाँथ धारदी, ताकि ऊ चोखाजाए और जिजाए।” 19येशू उठ्लाँ और अपन चेलनके संग ओकर पाछे गैलाँ। 20तब्बेहेँ बाह्र साल आघेसे खुन बहना रोग लागल एकथो जन्नी मनैया पाछेसे आके हुँकार लुग्गक झल्लर छुअल। 21काकरेकी उ जन्नी मनैया मनमने सोँचल रहे, “मै येशूक बाहिरी लुग्गा किल छुए सेकम कलेसे फेन मै चोखाजिम।” 22फिरिकसे घुमके हेरलाँ ते येशू उ जन्नीहे देख्लाँ और कलाँ, “छाई, हरेस जिन खाऊ, तुँ अपन विश्वासके कारण चोखाइल बतो।” उ जन्नी मनैया तब्बेहेँ चोखागिल। 23और येशू जब शासकके घरेम पुग्लाँ, ते ऊ बसिया बजुइयन और भीड़हे खैलाबैला मचाइल देख्लाँ। 24तब ऊ ओइन्हे कलाँ, “बाहेर जाऊ, तुहुरे असिके काकरे छाती ठठाठठाके और टोँटा फारफारके रुइतो? लौँदी अभिन मुअल नै हो, यी ते निदाइल किल बा।” असिन सुनके मनै येशूकमे हाँस देलाँ। 25भीड़हे निकारके सेकके ऊ भित्तर पैठ्लाँ। और उ लौँदीक हाँथ पकरलाँ ते उ लौँदी जुरुकसे उठ्गिलस। 26और यी बातके चर्चा उ देशभर फैलगिल।
दुईथो आँधर मनै
27जब येशू उ लौँदीक घरेसे जाइतिहिँत। तब दुईथो आँधर मनै “हे दाऊद रज्वक सन्तान, हमार उप्पर दया करी” कहिके गोहरैती हुँकार पाछे-पाछे लागगिलाँ। 28जब येशू अपन रना घरेम पैठ्लाँ। तब हुँकार रहल ठाउँमे उ आँधर मनै हुँकार थेन अइलाँ। येशू ओइन्हे पुँछ्लाँ, “मै तुहुरिन्हे चोख्वाई सेकदारम कहिके का तुहुरे विश्वास करथो?” ओइने येशूहे कलाँ, “हाँ, प्रभु! हम्रे विश्वास कर्थी कि अप्नि हम्रिहिन्हे चोख्वाई सेकदर्बी।” 29तब् ऊ ओइन्के आँखी छुके कलाँ, “काकरेकी मै चोख्वाई सेकदरथुँ कहिके तुहुरे विश्वास करथो। तबेकमारे तुहुरे चोखाजिबो।” 30तब् ओइने देख्नाहाँ होगिलाँ। येशू असिक कहिके ओइन्हे कड़ा आज्ञा देलाँ, “तुहुरे किहुहे फेन नै बतैहो कि मै तुहुरिन्के लग का कर्नु!” 31पर ओइने गैलाँ और येशूक कर्लक कामके बारेमे पूरा ईलाकामे सक्कु जहनहे सुनादेलाँ।
लाट मनैया चोखैलक
32जब दुईथो आँधर मनै घरेमेसे निकरके बाहेर जाइतिहिँत, तब् एकथो मनैया जे बोले नै सेके। उहिहे येशूक थेन नानगिलिस। काकरेकी उहिहे भूत्वा लागल रहिस। 33जब येशू भूत्वाहे उ मनैयकमेसे बाहेर निकारदेलाँ। तब उ लाट मनैया बोले लागल। तब् यी सक्कु बात देख्के भीड़के मनै अचम्ममे परगिलाँ। और कहे लग्लाँ, “इजरायल देशमे कबु नै असिन देख्गिल रहे।” 34पर फरिसी दलके मनै कहे लग्लाँ, “भूत्वनके मलिक्वा शैतान उहिहे शक्ति देहत। और ऊ भूत्वनहे निकारत।”
काम करुइयनके कमि
35तब येशू और हुँकार चेलनके गालील प्रदेशके शहर और नगर सोज नेंग्ती रलाँ। यहूदिनके बैठक भवनमे शिक्षा देती, परमेश्वरके राजके खुशीक खबर प्रचार कर्ती और मनैनके सक्कु मेरिक रोग और शारीरिक कमजोरी चोख्वैती रलाँ। 36पर हुँकार संग रहल भीड़के मनैनहे देख्के हुँकार मन ओइन्के लग सोगागिलिन। काकरेकी ओइने असिन भेँरीनके हस रहिँत, जेनके कौनो भेँरहुवा नै रथिन, और जेने चिन्तित और मद्दत नै भेटाइल रथाँ। 37तब् ऊ अपन चेलनहे कलाँ, “जसिके खेट्वामे बहुत्ते अनाज रहत। ओस्तेहेँके बहुत्ते मनै असिन बताँ, जेने परमेश्वरकेमे विश्वास करक लग तयार बताँ। पर परमेश्वरके राजके बारेम बतुइया मनै बहुत कम बताँ। 38तबेकमारे बालीक प्रभुहे प्राथना करो, ताकि ऊ परमेश्वरके राजके बारेमे बताइक लग आकुर मनैनहे पठादिँत।”
Právě zvoleno:
मत्ती 9: DVGNT
Zvýraznění
Sdílet
Kopírovat

Chceš mít své zvýrazněné verše uložené na všech zařízeních? Zaregistruj se nebo se přihlas
Deukhuri (देउखरिया थारु) Bible by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.
मत्ती 9
9
येशू कुँज रोग लागल मनैयाहे चोख्वैलाँ
(मर्कू. २:१-१२; लूक. ५:१७-२६)
1ओकरपाछे येशू और हुँकार चेलनके लाउमे चहुँरलाँ। और गालील समुन्दर नहाङके अपन शहर कफर्नहुम नगरमे अइलाँ। 2कौनो मनै दरीमे पस्रल एकथो कुँज रोग लागल मनैयाहे हुँकार थेन नन्लाँ। येशू ओइन्के विश्वास देख्के कुँज रोग लागल मनैयाहे कलाँ, “मोरिक संघरिया तोहाँर पाप माफ होगिलाँ।” 3यहूदी कानुनके गुरुनमेसे केऊ-केऊ आपसमे कलाँ, “यी मनैया ते परमेश्वरके निन्दा करता! यिहिहे सोँचे परना रहिस कि ऊ परमेश्वर हुइँत! सिरिफ परमेश्वर किल पापहे माफ करे सेक्थाँ।” 4येशू ओइन्के मनके बात बुझके कलाँ, “तुहुरे काकरे अपन मनमे खराब विचार सोँच्थो? 5का कना सहजिल बा, ‘तोरिक पाप माफ होगिल’ कना कि ‘उठ् और नेङ्ग’ कना? 6पर मै चहथुँ कि तुहुरे जानो कि मै, मनैयक छावाहे धर्तीमे मनैनके पापहे माफ करना अधिकार बा।” तब् येशू उ कुँज रोग लागल मनैयाहे कलाँ, “मै तुहिहे कहतुँ, ठरह्याजा, अपन दरी उठा और अपन घरे जा।” 7उ कुँज रोग लागल मनैया जुरतेहेँ ठरह्यागिल, और अपन घर ओहोँर चलगिल। 8जब भीड़के मनै यी देख्लाँ। तब् ओइने डरागिलाँ। और मनैनहे असिन अधिकार देहुइया परमेश्वरके प्रशंसा करलाँ।
मत्तीहे बोलावत
(मर्कू. २:१३-१७; लूक. ५:२७-३२)
9येशू वहाँसे जाइबेर मत्ती नाउँक एकथो लेवी मनैयाहे कर उठुइयनके ठाउँमे बैठल देख्लाँ। और उहिहे कलाँ, “मोरिक पाछे लाग।” तब् लेवी उठ्गिल और येशूक पाछे लागगिल। 10जब येशू और हुँकार चेलनके मत्तीक घरेम खाना खाइतिहिँत। बहुत्ते कर उठुइयन और दोसुर बहुत्ते जाने, जिहिहे यहूदी मनै पापी कहिँत ओइने वहाँ रहिँत। ओइने फेन येशू और हुँकार चेलनके संग खाना खाइतिहिँत। 11जब फरिसी दलके मनै उ देख्लाँ। तब् हुँकार चेलनहे कलाँ, “तुहुरिन्के गुरु काकरे कर उठुइयन और पापीनके संग बैठ्के खाइत?” 12यी सुनके येशू ओइन्हे जवाफ देलाँ, “निरोगीनहे वैदक जरुरी नै पर्थिन। पर रोगीनहे वैदक जरुरी पर्थिन। 13पर जाके यकर मतलब का हो कहिके तुहुरे सीखो: ‘मै बलिदान नै, दया चहथुँ।’ काकरेकी मै ओइन्हे बलाई नै अइनु, जेने अपनहे धर्मी मन्थाँ। पर मै ते पापीनहे बलाई अइनु, ताकि ओइने पाप करना छोरदिँत, और अपन मन बद्लिँत।”
उपवास सम्बन्धीक प्रश्न
(मर्कू. २:१८-२२; लूक. ५:२७-३२)
14तब् यूहन्नक चेलनके येशूक थेन अइलाँ, और हुँकिन्हे पुँछ्लाँ, “हम्रे और फरिसीनके उपवास काकरे बैट्ठी, पर अप्निक चेलनके ते उपवास नै बैट्थाँ?” 15येशू ओइन्हे कलाँ, “जबसम दुल्हा बरत्यन संग रहत, का ओइने शोक मनैथाँ? पर उ दिन आई, जब दुल्हा ओइन्के थेनसे अलग करवाजाई। तब् ओइने उपवास बैठिहीँ। 16केऊ फेन पुरान लुग्गामे लावा लुग्गक पेउँदा नै लगाइत। यदि ओइने असिक करहीँ कलेसे जब लुग्गाहे ओइने धुइहीँ। तब् पेउँदा फाट्के निकरजाई, और लावा पेउँदा पुरान लुग्गाहे आकुर धेउर फटादी। 17केऊ फेन पुरान छालक ठैलामे लावा अंगुरके रस नै धारत। नै ते ठैला फुटजाइत, और अंगुरके रस अँराजाइत, और ठैला खराब होजाइत। पर लावा अंगुरके रस लावा छालक ठैलामे धारजाइत और दुनु बँचजाइत।”
याइरसके छाई
(मर्कू. ५:२१-४३; लूक. ८:४०-५६)
18जब येशू ओइन्हे यी बात बताइतिहिँत। तब् बैठक भवनमे एकथो शासक आइल। और आदर करके हुँकार आघे ठेहुनी टेकके बिन्ती करल, “मोरिक छाई भर्खरे मुअल, पर अप्नि आके ओकर उप्पर अपन हाँथ धारदी, ताकि ऊ चोखाजाए और जिजाए।” 19येशू उठ्लाँ और अपन चेलनके संग ओकर पाछे गैलाँ। 20तब्बेहेँ बाह्र साल आघेसे खुन बहना रोग लागल एकथो जन्नी मनैया पाछेसे आके हुँकार लुग्गक झल्लर छुअल। 21काकरेकी उ जन्नी मनैया मनमने सोँचल रहे, “मै येशूक बाहिरी लुग्गा किल छुए सेकम कलेसे फेन मै चोखाजिम।” 22फिरिकसे घुमके हेरलाँ ते येशू उ जन्नीहे देख्लाँ और कलाँ, “छाई, हरेस जिन खाऊ, तुँ अपन विश्वासके कारण चोखाइल बतो।” उ जन्नी मनैया तब्बेहेँ चोखागिल। 23और येशू जब शासकके घरेम पुग्लाँ, ते ऊ बसिया बजुइयन और भीड़हे खैलाबैला मचाइल देख्लाँ। 24तब ऊ ओइन्हे कलाँ, “बाहेर जाऊ, तुहुरे असिके काकरे छाती ठठाठठाके और टोँटा फारफारके रुइतो? लौँदी अभिन मुअल नै हो, यी ते निदाइल किल बा।” असिन सुनके मनै येशूकमे हाँस देलाँ। 25भीड़हे निकारके सेकके ऊ भित्तर पैठ्लाँ। और उ लौँदीक हाँथ पकरलाँ ते उ लौँदी जुरुकसे उठ्गिलस। 26और यी बातके चर्चा उ देशभर फैलगिल।
दुईथो आँधर मनै
27जब येशू उ लौँदीक घरेसे जाइतिहिँत। तब दुईथो आँधर मनै “हे दाऊद रज्वक सन्तान, हमार उप्पर दया करी” कहिके गोहरैती हुँकार पाछे-पाछे लागगिलाँ। 28जब येशू अपन रना घरेम पैठ्लाँ। तब हुँकार रहल ठाउँमे उ आँधर मनै हुँकार थेन अइलाँ। येशू ओइन्हे पुँछ्लाँ, “मै तुहुरिन्हे चोख्वाई सेकदारम कहिके का तुहुरे विश्वास करथो?” ओइने येशूहे कलाँ, “हाँ, प्रभु! हम्रे विश्वास कर्थी कि अप्नि हम्रिहिन्हे चोख्वाई सेकदर्बी।” 29तब् ऊ ओइन्के आँखी छुके कलाँ, “काकरेकी मै चोख्वाई सेकदरथुँ कहिके तुहुरे विश्वास करथो। तबेकमारे तुहुरे चोखाजिबो।” 30तब् ओइने देख्नाहाँ होगिलाँ। येशू असिक कहिके ओइन्हे कड़ा आज्ञा देलाँ, “तुहुरे किहुहे फेन नै बतैहो कि मै तुहुरिन्के लग का कर्नु!” 31पर ओइने गैलाँ और येशूक कर्लक कामके बारेमे पूरा ईलाकामे सक्कु जहनहे सुनादेलाँ।
लाट मनैया चोखैलक
32जब दुईथो आँधर मनै घरेमेसे निकरके बाहेर जाइतिहिँत, तब् एकथो मनैया जे बोले नै सेके। उहिहे येशूक थेन नानगिलिस। काकरेकी उहिहे भूत्वा लागल रहिस। 33जब येशू भूत्वाहे उ मनैयकमेसे बाहेर निकारदेलाँ। तब उ लाट मनैया बोले लागल। तब् यी सक्कु बात देख्के भीड़के मनै अचम्ममे परगिलाँ। और कहे लग्लाँ, “इजरायल देशमे कबु नै असिन देख्गिल रहे।” 34पर फरिसी दलके मनै कहे लग्लाँ, “भूत्वनके मलिक्वा शैतान उहिहे शक्ति देहत। और ऊ भूत्वनहे निकारत।”
काम करुइयनके कमि
35तब येशू और हुँकार चेलनके गालील प्रदेशके शहर और नगर सोज नेंग्ती रलाँ। यहूदिनके बैठक भवनमे शिक्षा देती, परमेश्वरके राजके खुशीक खबर प्रचार कर्ती और मनैनके सक्कु मेरिक रोग और शारीरिक कमजोरी चोख्वैती रलाँ। 36पर हुँकार संग रहल भीड़के मनैनहे देख्के हुँकार मन ओइन्के लग सोगागिलिन। काकरेकी ओइने असिन भेँरीनके हस रहिँत, जेनके कौनो भेँरहुवा नै रथिन, और जेने चिन्तित और मद्दत नै भेटाइल रथाँ। 37तब् ऊ अपन चेलनहे कलाँ, “जसिके खेट्वामे बहुत्ते अनाज रहत। ओस्तेहेँके बहुत्ते मनै असिन बताँ, जेने परमेश्वरकेमे विश्वास करक लग तयार बताँ। पर परमेश्वरके राजके बारेम बतुइया मनै बहुत कम बताँ। 38तबेकमारे बालीक प्रभुहे प्राथना करो, ताकि ऊ परमेश्वरके राजके बारेमे बताइक लग आकुर मनैनहे पठादिँत।”
Právě zvoleno:
:
Zvýraznění
Sdílet
Kopírovat

Chceš mít své zvýrazněné verše uložené na všech zařízeních? Zaregistruj se nebo se přihlas
Deukhuri (देउखरिया थारु) Bible by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.